Μ.Μπαλαούρας: Αποφασισμένος να μην αφήσει «τίποτα κάτω»

Αποφασισμένος να μην αφήσει «τίποτα κάτω» που όπως τονίζει θα παραπληροφορεί ή θα κρύβει την αλήθεια για όσα έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία, αλλά και για εκείνα που είχε δρομολογήσει, δείχνει να είναι ο πρώην βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Μάκης Μπαλαούρας.
Ο ίδιος το τελευταίο χρονικό διάστημα βρίσκεται στην Ηλεία, πραγματοποιεί επισκέψεις σε διάφορους χώρους, ενώ δεν παραλείπει να χαίρεται στιγμές και να μιλά με φίλους και απλούς πολίτες του τόπου. Όπως τουλάχιστον απλός και ανθρώπινος παραμένει πάντα ο Μάκης…
Από την εφημερίδα “Πατρίς” Πύργου

Διεθνείς αγωνιστικές δράσεις των αθλητών του Τιτάν Πύργου

Σκάνδαλο Novartis: Ποινική δίωξη στον αντεισαγγελέα του Α. Π. Αγγελή Σκάνδαλο 3 δισ. και όχι «σκευωρία»

Του Μάκη Μπαλαούρα
Ποινική δίωξη για «παράβαση καθήκοντος» σε βάρος του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Αγγελή, πάνω στον οποίο βασίσθηκε η καθαίρεση Τουλουπάκη και η δίωξη Παπαγγελόπουλου στο σκάνδαλο της Novartis, άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
Η ποινική δίωξη ασκήθηκε μετά από μήνυση που είχε καταθέσει σε βάρος του η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη. Τον τελευταίο λόγο για την υπόθεση θα έχει η Εισαγγελία Εφετών της Αθήνας.
Καταρρέει η σκευωρία για Τουλουπάκη-Παπαγγελόπουλο
Το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος αφορά, στα όσα διαδραματίστηκαν στη Βιέννη τον Δεκέμβριο του 2018, από ομάδα εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς στο πλαίσιο της συνεργασίας με τις αρχές των ΗΠΑ για τη διερεύνηση του σκανδάλου της Novartis.
Στη Βιέννη, ο κ. Αγγελής, σύμφωνα με τη μήνυση της κ. Τουλουπάκη, αρνήθηκε, ως επόπτης της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, να παραλάβει από Εισαγγελείς των ΗΠΑ και το FBI στοιχεία ύποπτου λογαριασμό συγγενικού προσώπου πολιτικού, που είχε παραπεμφθεί από τη Βουλή, για την υπόθεση Novartis.
Ο κ. Μητσοτάκης και η σημερινή πλειοψηφία της Βουλής (ΝΔ-ΚΙΝΑΛ), βάσισαν όλη την επιχειρηματολογία τους περί σκευωρίας του ΣΥΡΙΖΑ και Παπαγγελόπουλου, στην κατάθεση του διωκόμενου σήμερα κ. Αγγελή. Σήμερα καταρρίπτεται το αφήγημα της ΝΔ περί σκευωρίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλά κυκλοφορούν για το όνομα του πρώην υπουργού της ΝΔ που ενέχεται (και αυτός) στο πλιάτσικο δισεκατομμυρίων σε βάρος ασφαλισμένων και φορολογουμένων, που σύμφωνα με την ελληνική δικαιοσύνη ο κος Αγγελής προσπάθησε να προστατεύσει. Ας το κάνει η ΝΔ, γιατί έτσι και αλλιώς θα μαθευτεί…
Νοvartis: Σκάνδαλο 3 δισ. και όχι «σκευωρία»
Η δικαστική εξέλιξη στην υπόθεση Novartis, που ερευνούσε η εισαγγελία Διαφθοράς με επικεφαλής την εισαγγελέα Τουλουπάκη, αναδεικνύει εκκωφαντικά ότι αφενός υπάρχει ένα μεγάλο σκάνδαλο που έπληξε τα συμφέροντα του Δημοσίου και αφετέρου ότι δεν υπάρχει καμία σκευωρία, όπως υποστηρίζουν κυβέρνηση και εμπλεκόμενοι.
Ότι είναι σκάνδαλο και όχι «σκευωρία» πιστοποιήθηκε και με τη βούλα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), τον Δεκέμβριο 2020, με ομόφωνη γνωμοδότηση του. Το ΝΣΚ υπέδειξε ότι «το Ελληνικό Δημόσιο μπορεί και οφείλει να διεκδικήσει αποζημίωση από τη Νοvartis». Η ενεργοποίηση για την εισαγωγή της υπόθεσης στο ΝΣΚ ήταν το εξώδικο 21 έντονα κοινωνικά ενεργών πολιτών, που στείλαμε στη κυβέρνηση στις 31 Αυγούστου 2020…,
Εκεί επισημαίναμε ότι θα αναζητηθούν ευθύνες και παραλείψεις κυβερνητικών υπευθύνων, υπενθυμίζοντας ότι η ζημιά που προκλήθηκε από τη Novartis, σύμφωνα με το εισαγγελικό πόρισμα που εστάλη στην Βουλή (6. 2.2018), ξεπερνά τα 3 δισ. € (!) για την περίοδο 2000-2014.
Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι, όπως αναφέρει το πρακτικό του ΝΣΚ, πήρε στοιχεία και από την Εισαγγελία Εγκλημάτων Διαφθοράς, στην οποία προΐστατο μέχρι τον εξοβελισμό της, η Τουλουπάκη….
Θυμίζουμε, ότι μετά την παραδοχή της Novartis στις 26/06/2020 στις αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ, έλαβαν αποζημίωση 315 εκατομμύρια δολάρια, ενώ άνοιξε ο δρόμος για διεκδίκηση αποζημίωσης και για άλλα κράτη. Έτσι μια σειρά 12 κρατών, Ευρώπης και Αφρικής, ζήτησαν και πήραν αποζημίωση από τη Novartis.
Εναπόκειται πλέον και στην ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει αποζημίωση από τη Novartis, για ένα μεγάλο υπαρκτό σκάνδαλο που ξεκίνησε στην Ελλάδα και επηρέασε πολλά κράτη..
Θα τα διεκδικήσει; Θέλει; Μπορεί;

“Ο κύκλος των κερδισμένων ποιητών” Προς τιμή του καθηγητή Αλέξανδρου Κοσμόπουλου (από την εφημερίδα «Εποχή», 12/11/2006) Του Μάκη Μπαλαούρα

Επαρχία δεκαετίας του ’60. Γ΄ Λυκείου Λεχαινών 1968. Συντηρητική κοινωνία έτσι κι αλλιώς. Ήρθε και η Δικτατορία και το πράγμα έδεσε.
Στο Λύκειο υποχρεωτική η κουκουβάγια, το καπέλο του μαθητή, η βαθιά μπλε ελληνοφανής ποδιά, τα μαλλιά 3 με 5 πόντους μήκος, απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 8.00 το βράδυ, ακόμα και αν ήσουν εργαζόμενος και το μπακάλικο κατέβαζε τα ρολά στις 8.30 ή στις 9.00.
Κινηματογράφος απαγορευόταν δια ροπάλου. Άντε να πήγαινες στο υπερώο δίπλα στην μπομπίνα ή σ’ άλλο κοντινό χωριό που δεν σε εντόπιζε του Α2 του Συλλόγου των καθηγητών.
Εμείς, παρέα φίλων, που παραμείναμε μέχρι σήμερα, παρά τις τραυματικές απώλειες της ζωής, ασφυκτιούσαμε. Ποια εκτόνωση; Πολιτική ή κοινωνική;
Το ρίξαμε στη μαγκιά. Μες στην τάξη και έξω απ’ αυτή. Οι αποβολές έπεφταν βροχή. Ο ευτελισμός μόνιμος. Πλάκες στους συμμαθητές και κυρίως στους εχθρούς, τους καθηγητές. Σε όλους. Αν και κάποια στιγμή υπήρξε εξαίρεση.
Ο “κουλοχέρης” που ήλθε από την Αίγυπτο και όλο το σχολείο τον σεβόταν. Σταγόνα στον ωκεανό της παιδαγωγικής του Λυκειάρχη και των ομοϊδεατών καθηγητών.
Κάποια στιγμή, μας πληροφόρησαν ότι ήλθε νέος καθηγητής θρησκευτικών. “Ωραία”, είπαμε, “θα ανανεωθεί το ρεπερτόριο της μαγκιάς”.
Από τα άμφια του Αρχιμανδρίτη στη κοινωνία
Δευτέρα μεσημέρι, να βράζει η ατίθαση νιότη μας. Μάθημα θρησκευτικών.
Καλημέρα, είπε. Εν χορώ όλοι γελώντας, καλημέρα. Λέγομαι τάδε, το μάθημα που θα κάνουμε μαζί είναι τα θρησκευτικά. “Χαρήκαμε”, είπαμε από μέσα μας.
«Εμείς όμως θα συζητάμε κοινωνικά θέματα. Σήμερα θα αναφερθούμε στην αυτοκτονία, για τις αιτίες που οδηγούν τον άνθρωπο σ’ αυτήν και πως την έχουν αντιμετωπίσει οι διανοητές”.
“Τι μας λέει τώρα;”, σιγομουρμουρήσαμε. “Αφού το κεφάλαιο που είχαμε σήμερα είναι για τα άμφια του Αρχιμανδρίτη”.
Μας είπε διάφορα, ακόμα επί του θέματος. Εμείς χάναμε το έδαφος. “Είναι περίεργος, θέλει να μας τη φέρει”, σιγομουρμουρήσαμε μεταξύ μας.
Ξαφνικά μας λέει, “ποιος ή ποια θέλουν να μελετήσουν και να παρουσιάσουν το θέμα αυτό;”. Μεγαλοπρεπής σιωπή που έκρυβε αμηχανία. “Τι θέλει πάλι ετούτος;”
“Ποιος είναι ο κύριος Μπαλαούρας;”, ρώτησε. “Α, τον μπαγάσα, βάζει και το κύριος μπροστά. Το πάει λάου – λάου να μου τη βγει”, σκέφτηκα. Το ίδιο και οι άλλοι. Έδωσα τα διαπιστευτήριά μου σηκώνοντας βαρύθυμα το χέρι μου.
«Έχω ακούσει πολλά για σας», συνεχίζει. Και κύριος και στον πληθυντικό. Μεγάλος λάκκος στη φάβα.
“Μήπως, κύριε Μπαλαούρα, μπορείτε να ασχοληθείτε με το θέμα;”, ρωτά.
Ξεφτίλα! Εκεί που περίμενα σκαιά αντιμετώπιση, με κτυπά στο φιλότιμο. Θα μου τη φέρει μ’ άλλο τρόπο από τους παραδοσιακούς, σκέφτηκα.
“Τι να κάνω;” απάντησα ράθυμα. “Θα δούμε. Ωραία”, είπε. “Αν θέλετε να σας πω πηγές, είμαι στη διάθεσή σας”. Μας δουλεύει χοντρά, σιγοψιθυρίσαμε.
Στο διάλειμμα με περίμενε, εγώ το έπαιζα καθυστέρηση, μαζεύοντας τα πράγματά μου. Όχι πολλά πολλά, μην εκτεθούμε παραπάνω.
Ημιπαράνομος στη Βιβλιοθήκη και μετά …στην έδρα
Το απόγευμα εξαφανίστηκα από την παρέα, ούτε μπάλα, ούτε βόλτα με τα μηχανάκια, ούτε καν στο μπακάλικο. Με προφυλάξεις χώθηκα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη που την είχα δει φευγαλέα όταν έκαιγαν τα «αντεθνικά» βιβλία. Σαν πρώτη παράνομη επίσκεψη σε γιάφκα, μου φάνηκε αργότερα.
Τρεις, τέσσερις μέρες κράτησε το μαρτύριο. Όσοι δεν με ειρωνεύονταν, νόμιζα ότι συνωμοτούσαν. Ακόμα και οι γονείς μου. Έπιανα τον πατέρα μου να σιγοψιθυρίζει στη μάνα μου κοιτάζοντάς με σαν να περνούσα ξαφνική και δύσκολη αρρώστια.
Ήλθε η ώρα της παρουσίασης της “εργασίας” μου περί αυτοκτονίας. Κάπου θα την έχω στοιβάξει μαζί με άλλα πολύτιμα χαρτιά, θυμάμαι όμως ότι αναφερόμουνα όχι μόνο σε κοινωνιολόγους και φιλοσόφους αλλά και σε ποιητές. Τότε γνώρισα τον Καρυωτάκη και τον Λαπαθιώτη…
Ο κ. Κοσμόπουλος σηκώθηκε από την έδρα ζητώντας να πάω εγώ να την παρουσιάσω. Ξεπέρασα την αμηχανία μου. Όλη η παρέα βίωνε ότι κάτι πρωτόγνωρο συνέβαινε. Νιώσαμε διαφορετική αντιμετώπιση, ως άνθρωποι με προσωπικότητα και δυνατότητες.
Ο μεγαλύτερος της παρέας, δυο χρόνια τον είχαν αφήσει στην ίδια τάξη για να σιτέψει, μου είπε “πρέπει να πάρεις δίπλωμα” και εγώ των ρώτησα αν είμαι ικανός, αυτός μου είπε, “εύκολο πράγμα, μερικά μαθήματα στην Αμαλιάδα, ένας φίλος έχει σχολή οδήγησης!”.
Νέοι προορισμοί
Το ίδιο, περίπου, με άλλο προορισμό όμως, μου είπε και ο κ. Κοσμόπουλος που πια κουβέντιαζα μαζί του χωρίς συμπλέγματα. Μου (μας) άνοιγε νέους ορίζοντες, νέους κόσμους, νέες προοπτικές. Για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, για την αδικία, για μια δύσκολη διαδρομή, συναρπαστική όμως.
Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι στο βάθος των ώριμων απόψεών μου, προφανώς είχαμε διαφορές. Και λοιπόν; Λεπτομέρειες διαδρομής στον ίδιο στόχο. Για κοινωνία, για κόσμο δίκαιο και διαφορετικό.
Ήλθε ο Ιούλιος και βγήκαν τα αποτελέσματα της τάξης μου, της Γ’ Λυκείου. Απ’ όλη την παρέα ένα – δύο διασώθηκαν. Εγώ έμεινα μετεξεταστέος σε 5 μαθήματα, ακόμα και στην Κοσμογραφία !
Ο Κοσμόπουλος όμως κοντά μας, ακόμα και όταν σκορπιστήκαμε στην Αθήνα.
Στο τέλος του επόμενου καλοκαιριού, περιμέναμε τα αποτελέσματα των εισαγωγικών στα Πανεπιστήμια. Ένιωθα σίγουρος ότι θα μπω στη σχολή που ήθελα, την ΑΣΟΕΕ. Το βράδυ που εστάλησαν τα αποτελέσματα ο πατέρας μου έδειχνε ιδιαίτερα ανήσυχος και νευρικός. Πήρε μερικούς συγγενείς του στην Αθήνα να μάθουν από εφημερίδες τι έκανα.
Αργά το βράδυ ο μπάρμπα – Γιάννης του απέναντι ξενοδοχείου βγήκε στο δρόμο φωνάζοντας “τηλεφώνησε ο Άλκης από την Αθήνα. Ο Μάκης μπήκε και σε καλή σειρά”.
Μπουκάρουν στο σπίτι μου να δουν το …αποτέλεσμα
Με τα σημερινά δεδομένα ψιλοξενύχτησα. Το πρωί γύρω στις 9.00 το κουδούνι του σπιτιού χτυπά συνεχώς. Ανοίγει η πόρτα και μπουκάρουν μέσα 10 – 15 μαθητές της Γ’ Λυκείου και με συγχαίρουν ασπάζοντάς με. Την ομάδα των απρόσκλητων χαρούμενων επισκεπτών την έκλεινε ο Κοσμόπουλος.
Τους έφερε εκεί για να τους δείξει το τι καταφέρνει μια άλλη προσέγγιση των ανθρώπων, που τη γράφουν τα βιβλία αλλά την κάνουν πράξη άνθρωποι με μεράκι και πίστη.
Αν μπορούσαν οι Κοσμόπουλοι να πήγαιναν στις Αμάρυνθους δεν θα κατρακυλούσαμε στου κακού τη σκάλα.
Βρισκόμασταν πια όλο και πιο αραιά. Στις πρώτες συναντήσεις μου έδωσε και βιβλία του Πεσταλότσι, ενός από τους πρωτοπόρους της παιδαγωγικής. Αργότερα έμαθα ότι έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Πάτρας διδάσκοντας το μάθημα της “σχεσιοδυναμικής”.
Έψαξα από δω και από κει, βρήκα ότι η σχεσιοδυναμική αναφέρεται στη δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων. Αυτό δίδαξε πρώτα στο Λύκειο Λεχαινών ή μάλλον έκανε την ουσιαστική διατριβή του.
Όταν είδα το φιλμ “Ο κύκλος των χαμένων ποιητών” οι ομοιότητες πάρα πολλές. Συντηρητικό σχολείο, παιδαγωγική δασκαλοκεντρική που θεωρεί τον μαθητή ως αντικείμενο άσκησης αυταρχισμού για να καταπνίξει τις φυσικές έλξεις του. Ο καθηγητής Κίτινγκ ενθάρρυνε τους μαθητές του να “αδράξουν τη μέρα” και να “ρουφήξουν το μεδούλι της ζωής”.
Και οι διαφορές όμως σημαντικές. Ο Κοσμόπουλος έβγαλε από τον μαθητή τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση. Η κατάληξη του φιλμ είχε τραγικό τέλος. Του Κοσμόπουλου το έργο της ζωής του έχει “χάπι έντ”.
Ας είναι καλά.
Υ.Γ. Οι μαθητές του πραγματοποιήσαν τιμητική εκδήλωση για τον Αλέξανδρο Κοσμόπουλο τον Νοέμβριο του 2006. Τα πρακτικά της εκδήλωσης εκδόθηκαν σε βιβλίο. Η δική μου, εξ αποστάσεως, παρέμβαση με τον τίτλο «Ο κύκλος των κερδισμένων ποιητών» δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα «Εποχή», την Κυριακή 12/11/2006.