«Η γενιά μας δυστυχώς εγκλωβίστηκε στο παλιό πολιτικό σύστημα και δεν έδρασε συλλογικά ως γενιά για να το αλλάξει και να επιβάλει τη ριζοσπαστική της ατζέντα».
«Σήμερα παλεύουμε μέσα από την κυβέρνηση στις δύσκολες συνθήκες του συμβιβασμού του 2015, για να απαλύνουμε τις συνέπειες της λιτότητας και να ανοίξουμε δρόμο εκτός επιτροπείας. Χρειάζεται ένταση των προσπαθειών μας, ιδιαίτερα σε τομείς που το βαθύ κράτος δείχνει τα δόντια του, όπως τα Σώματα Ασφαλείας. Η θυροκόλληση πχ της απαγόρευσης διαδηλώσεων ήταν απαράδεκτη και προκλητική ενέργεια, για την οποία πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητήσαμε ήδη εξηγήσεις».
Ακούστε:
Όταν με ρωτάνε τι έμεινε από εκείνη την εποχή, τους λέω: η συντροφικότητα.
Μια πλέρια συντροφικότητα, που ακόμα μας συγκινεί. Αγαπιόμαστε με πολλούς
ανθρώπους, ακόμα κι αν οι δρόμοι μας χώρισαν. Τις στιγμές που είσαι
κρατούμενος στην ΕΣΑ και πετάς από μια οπή κρυφά από τους δεσμώτες ένα μήλο
σε ένα σύντροφο ή σε μια συντρόφισσα, αυτό σε κάνει να είσαι ένα μαζί τους.
Εγώ, παρά το ότι δεν έχω καλή σχέση με το τραγούδι, σαν παλιότερος, τους
τραγούδαγα για να τους εμψυχώνω.
Εύκολα παραδοθήκαμε στο παλιό πολιτικό σύστημα. Εμείς είχαμε άλλα οράματα,
άλλες διαθέσεις και θα συνεχίζαμε τον αγώνα. Άλλοι πήγαν στο ΚΚΕ Εσωτερικού,
άλλοι στο ΚΚΕ. Ενώ είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε ένα σημαντικό ρόλο,
μπήκαμε κι εμείς σε μια δοσμένη κατάσταση που ήταν προχρονολογημένη. Δεν
ήταν κακό που πήγαμε στα κόμματα, αλλά κακό ήταν που δεν καταφέραμε να
δώσουμε το αντιστασιακό πνεύμα στα κόμματα που πήγαμε.
«Διότι δεν συνεμορφώθην». Δε νιώθω ότι έχω συμμορφωθεί. Ούτε και η
κυβέρνηση. Αλλιώς δε θα `μασταν βουλευτές. Το παλεύουμε ακόμα και έχουμε
προσδοκίες.
Πιστεύω μετά τη συνθηκολόγηση, με μια ήττα που υπέστη η στρατηγική του
ΣΥΡΙΖΑ, τα ζητούμενα είναι τα εξής: να απαλύνουμε τον πόνο και τη δυστυχία
των πιο βασανισμένων ανθρώπων, και να εφαρμόσουμε μια στρατηγική που να
κάνει ρήξη με το παλιό πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής – κι
αυτό σε γενικές γραμμές το `χουμε πετύχει.
