Δημόσιο και ανοιχτό «Εδώ Πολυτεχνείο»

Παρέμβαση Μ. Μπαλαούρα «Από το Πολυτεχνείο μέχρι τα Τέμπη» 

• Επιτέλους οι φοιτητές/τριες κινούνται μαζικά 
• Εξαιρετικά μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο
• Για τις δολοφονίες στα Τέμπη
• Για τον ασύλληπτο αυταρχισμό στους φοιτητές-καθηγητές
• Για τους ένθερμους οσφυοκάμπτες Πρυτάνεις 

Την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου στο Κτίριο Αβέρωφ του Πολυτεχνείου από Φοιτητικούς Συλλόγους της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε, αναπάντεχα μεγάλη συγκέντρωση στο ΕΜΠ. Σημείωση: Η αίθουσα που είχε παραχωρηθεί ήταν πάρα πολύ μικρή με αποτέλεσμα οι φοιτητές να την πραγματοποιήσουν στο ασφυκτικά γεμάτο αίθριο του Αβέρωφ!  

Το θέμα ήταν: «Από το Πολυτεχνείο μέχρι τα Τέμπη, οι φωνές μας δεν μπορούν να σωπάσουν»

Ομιλητές: 

• Παύλος Ασλανίδης, Αντιπρόεδρος Συλλόγου θυμάτων των Τεμπών
• Γιάννης Μαΐστρος, Αφυπηρετήσας καθηγητής ΕΜΠ 
• Αντώνης Μαούνης, Αρχιτέκτων, αγωνιστής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 

Επίσης έγιναν εξαιρετικές παρεμβάσεις από εκπροσώπους φοιτητικών συλλόγων της Αθήνας.

Ενθουσιάστηκα δεν είχα δει τόσο μεγάλη συγκέντρωση φοιτητών τα τελευταία χρόνια. Ο Παύλος Ασλανίδης βλέποντας τον ενθουσιασμό μου με παρότρυνε να μιλήσω, αν και ήμουν τελείως απροετοίμαστος, αλλά δε χρειαζόταν, μιλούσαν μέσα μου οι φοιτητές και φοιτήτριες, λέγοντας τα παρακάτω:   
   
 •• Παρέμβαση Μ. Μπαλαούρα: 

«Βλέποντας σας θυμήθηκα έναν στίχο. Είναι ένας σημαντικός στίχος, όπως και η σημαντική μουσική που μας άφησε, «Δώσε ψυχή μου, δώσε ρεύμα». Σήμερα πήρα στη ψυχή μου ρεύμα, βλέποντας αυτή την συγκέντρωση.

Δεν το περίμενα, ήρθα για τον φίλο μου τον Παύλο (Ασλανίδη) και τον φίλο τον Ρούτσι να τους συναντήσω, αλλά δεν περίμενα αυτόν τον κόσμο και αυτή την προσπάθεια να δείξουν τη δύναμή τους. Τα συνθήματα που ακούστηκαν, οι ομιλίες που έγιναν και από τους φοιτητές και από τους καλεσμένους, ήταν ανάταση ψυχής. 

Θέλω να πω ότι η φοιτητική κοινότητα είναι ιδιάζουσα. Εδώ μέσα, στο Πανεπιστήμιο, δηλαδή, εν γένει, γίνεται μια προσπάθεια να φύγουν από τα τετριμμένα, να ζήσουν τη ζωή τους, να αδράξουν τη ζωή τους και να δείξουν τη δύναμή τους. Εδώ συναντιόνται όλες οι κοινωνικές τάξεις και αναζητούν όλοι οι νέοι, ανεξάρτητα από που προέρχονται, την ελευθερία. Την ελευθερία απέναντι στον οποιαδήποτε, με αγώνα οποιασδήποτε εξουσίας υπάρχει.
  
Όπως και μετά τη Χούντα, όπως και σήμερα που είναι πιο άθλια και απ' τη Χούντα. Τότε τον χαφιέ το βλέπαμε απέναντι μας, τον ξέραμε. Κάτι είπε και ο Αντώνης (Μαούνης) για αυτό.
  
Σήμερα δεν βλέπουμε τον χαφιέ. Δεν βλέπουμε το μικρόφωνο που πιθανόν, και το γράφουμε στα παλιά μας παπούτσια, να μας ακούει ο Πρύτανης. Και αυτό το Ίδρυμα πρέπει, όχι να το σεβαστούμε, αλλά να το υμνήσουμε αγωνιστικά.
  
Μόνο έτσι μπορούμε να το επαναφέρουμε, να διώξουμε τα μιάσματα. Όχι όταν μας λέγανε εμάς μιάσματα. Ο σημερινός Πρύτανης έλεγε τις φοιτήτριες «Esports», έλεγε ότι οι φοιτητές «είναι ασύμβατα μοσχεύματα» και έλεγε ότι αυτό είναι το μαγαζί του. Ε, όχι, δεν είναι το μαγαζί του.
  
Εδώ είναι ένα Ίδρυμα που έχει δώσει μεγάλους αγώνες κοινωνικούς και πολιτικούς. Και στο ΕΑΜ- ΕΛΑΣ που είχαν τον Λόχο «Λόρδο Μπάιρον» με μάχες εντός του Πολυτεχνείου εναντίον των Γερμανών απ’ όπου αναγκαστήκαν να υποχωρήσουν οι Γερμανοί. Και μέσα στη Χούντα, όχι μόνο με την κατάληψη τη Μεγάλη του Πολυτεχνείου αλλά με την πρώτη κατάληψη του Πολυτεχνείου (Φλεβάρης 1973), κάτι είπε ο Αντώνης Μαούνης, είπε μάλλον πολλά, όπου μπήκε η αστυνομία. Προσέξτε, και οι καθηγητές και η Σύγκλητος και ο Πρύτανης παραιτήθηκαν! 
 
Παραιτήθηκαν! Πού σήμερα γίνεται αυτό; Είχαν αξιοπρέπεια, είχαν υπερηφάνεια.
 
Αγαπούσαν τον φοιτητή, θέλανε τον φοιτητή να τον κάνουνε καλύτερο από αυτούς. Σήμερα το παράδειγμα που δίνουν η εξουσία η σημερινή και της Πολιτείας και των Πανεπιστημίων είναι να κάνουν σαν τα μούτρα τους τον φοιτητή. Ένα άχρηστο άνθρωπο, ένα υποκείμενο.
  
Λοιπόν, δεν πρέπει να γίνετε υποκείμενα. Και τελειώνοντας, δεν είχα σκοπό να μιλήσω, με παρότρυνε ο φίλος μου ο Παύλος. Να πω κάτι που λέγανε οι νέοι Σπαρτιάτες στους παλιούς:

«Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες"! 
«Θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς». 

Εσείς λοιπόν θα γίνετε πολύ καλύτεροι από εμάς…