Αναπολώντας το χθες - Για τον «αδελφό» μου τον Κώστα

Γράφει ο Μάκης Μπαλαούρας

Έφυγε την περασμένη βδομάδα ένα παλικάρι, αγωνιστής της ζωής, που μεγαλώσαμε στο ίδιο σπίτι, δουλέψαμε στο μπακάλικο, παίξαμε μπάλα και κάναμε διαολιές μαζί.

Με τον Κώστα Ρηγόπουλο, γνωστό και με το παρατσούκλι «Βουκόλος», ζήσαμε μαζί από παιδιά. Ήλθε ως υπάλληλος στο μαγαζί «Αδελφοί Π. Μπαλαούρα Ο.Ε.», δηλαδή του πατέρα μου Δημήτρη και του θείου μου Νιόνιου, που με τη σκληρή δουλειά όλης της οικογένειας, από τις φτωχότερες οικογένειες των Λεχαινών, εκτινάχτηκαν επιχειρηματικά στο μεσοπόλεμο, με υποκαταστήματα εισαγωγών-εξαγωγών στον Πειραιά και στην Αθήνα. Τα Λεχαινά ήταν ο τροφοδότης, με καλλιέργεια και εμπόριο σταφίδας, τυροκομικά και «Γενικό Εμπόριο Τροφίμων», όπως έγραφε και η ταμπέλα στο μαγαζί. Η επιχείρηση τροφοδοτούσε όλα τα χωριά των σημερινών Δήμων Ανδραβίδας-Κυλλήνης και Πηνειού. Μετά ήλθε ο πόλεμος και ο εμφύλιος, καταστροφή. Ο πατέρας μου έλεγε: «επέστρεψα στα Λεχαινά μόνο με τη γραφομηχανή και τη γυναίκα μου».