Της Παναγιώτα Μπίτσικα:
«Σήμερα στο «Βήμα» οι δύο γενιές συναντώνται και μιλούν για το τότε, το τώρα και το αύριο. Εξι άνθρωποι. Τρεις τότε νεαροί εξεγερμένοι και σημερινοί 50άρηδες απέναντι σε τρεις νέους του 2003, φυσικά γεννήματά τους: Αλκης Παπαδήμας – Μάκης Μπαλαούρας – Τάκης Κοντογιάννης απέναντι στα παιδιά τους Μαρίνα Παπαδήμα – Ολγα Μπαλαούρα – Δημήτρη Κοντογιάννη.»
Όλγα Μπαλαούρα και Μάκης Μπαλαούρας
ΟΛΓΑ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ » N’ αλλάξουμε τον κόσμο γυρίζοντάς τον ανάποδα»
Μια τούφα μαλλιών μέσα σ’ ένα κιτρινισμένο από τον καιρό φάκελο ήταν για την, 22χρονη σήμερα, η αρχή για να ξεδιαλύνει όσα καταλάβαινε στο περίπου από τις παρέες του μπαμπά και της μαμάς, όταν συζητούσαν για τις μέρες της χούντας. Μαζί και ένα εξώφυλλο του περιοδικού «Επίκαιρα», το 1973, που έπεσε τυχαία στα χέρια της. Έτσι ξεκαθάρισε «ζουμάροντας» το πρόσωπο του πατέρα της, του Μάκη Μπαλαούρα, ότι κατείχε κεντρική θέση στο τοπίο της αντίστασης κατά της δικτατορίας.
«Ήμουν στο Δημοτικό. Τον ρώτησα με τα μαλλιά στο χέρι: «Τι είναι; » Ανατρίχιασα. Μου περιέγραψε με απίστευτη χαλαρότητα και σεμνότητα πως του τα ξερίζωσαν στην Ασφάλεια. Έσκυψε τα μάζεψε… «Εντάξει, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Άλλοι έχουν μείνει «φυτά» από τα βασανιστήρια». Τέτοια έλεγε. Ο πατέρας μου φυλακίστηκε στην ίδια ηλικία που είμαι εγώ τώρα…».
Φοιτήτρια στο 4ο έτος της Αρχιτεκτονικής στην Ξάνθη, η Όλγα συνδικαλίζεται στο πανεπιστήμιο, είναι μέλος φοιτητικής παράταξης, μετέχει σε πρωτοβουλίες για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά έχει ενεργό δράση και στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Κάνει πλάκα λέγοντας ότι παιδί δεν έμαθε να ζωγραφίζει πάνω σε χαρτί αλλά σε πανό!
«Μεγάλωσα στο υπόγειο των γραφείων του KKE Εσωτερικού στη Νέα Σμύρνη, όπου η μαμά μου ήταν γραμματέας της τοπικής οργάνωσης. Μπέιμπι σίτινγκ μού ‘καναν οι αντάρτες».
Οι γονείς την έπαιρναν μαζί τους στις πορείες, ώσπου μαθήτρια πια στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο έτρεχε μόνη της σε αυτές, ενώ σήμερα στο φοιτητικό αμφιθέατρο και στους δρόμους διαδηλώνει με το σύνθημα από τον Γκαλεάνο: «Ναι, να αλλάξουμε τον κόσμο, γυρίζοντάς τον ανάποδα».
Πρόσφατα ο πατέρας της, Μάκης Μπαλαούρας, τής έδωσε να διαβάσει τη λεγόμενη «Μελέτη των 12 της ΑΣΟΕΕ» του 1973. Ήταν ένας τρόπος να της πει ότι μια και μετέχει στα κοινά στο πανεπιστήμιο, καλό θα ήταν να προβάλλουν διεκδικητικά όσα τους αφορούν άμεσα, τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών. «Και εμείς με συγκεκριμένα ζητήματα που βάλαμε», της θύμισε ο Μάκης Μπαλαούρας, «συσπειρώσαμε τους φοιτητές πριν από 30 χρόνια». Ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ο Μάκης Μπαλαούρας συνελήφθη στις 13 Φεβρουαρίου, στην πρώτη κατάληψη-συγκέντρωση του Πολυτεχνείου. Ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίστηκε δημοσίως – στο δικαστήριο – με εμφανή τα σημάδια των βασανιστηρίων. «H χούντα προφανώς ήθελε να τρομοκρατήσει τους φοιτητές» λέει. Τότε, κυκλοφόρησαν και τα «Επίκαιρα» έχοντας φωτογραφία στο εξώφυλλο το άγρια χτυπημένο πρόσωπό του.
H Όλγα Μπαλαούρα συγκινείται όταν πηγαίνει στο Πολυτεχνείο. Και πηγαίνει κάθε χρόνο. Μόνο που θα ήθελε η γιορτή να μη θυμίζει «εργολαβία» των παρατάξεων, που «τρώγονται» ποια θα πάρει τις μικροφωνικές…
Κάνει κριτική στη γενιά του Πολυτεχνείου: «Βγήκαν με τα φωτοστέφανα στη Μεταπολίτευση και το φως που παρήγαγαν ήταν σαν νέον, αφήνοντας μετά να σβήσει η φλόγα που έδειχνε ότι θα έφερναν κάτι καινούργιο».
Ο ίδιος ο Μάκης Μπαλαούρας, οικονομολόγος και συνδικαλιστής της ΟΤΟΕ σήμερα, καταλαβαίνει τα παιδιά που λένε: «Τι κάνατε μετά; Φανήκατε λίγοι». Και παραδέχεται: «Είτε μπλεχτήκαμε στην καθημερινότητα και μπήκαμε στο καβούκι μας είτε παραγοντίσαμε είτε υποταχθήκαμε στα κομματικά γρανάζια, και ξεκόψαμε από την κοινωνία. Και δημιουργήθηκε κάτι που δεν έχει σχέση με όσα θέλαμε παλεύοντας τότε, όπως το να μην υπάρχει φτώχεια, να υπάρξει ποιότητα ζωής».
H Όλγα πιστεύει ότι το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή για μια διαφοροποίηση και έχει νόημα να αναδειχθεί το περιεχόμενό του σήμερα που «παγκοσμιοποιείται ο κομφορμισμός, που έρχονται υπό άλλους μανδύες αυταρχικές αντιλήψεις, που πλήττεται ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και σε όσα είναι «εκτός γραμμής», που το πανεπιστημιακό άσυλο σιγά σιγά καταργείται, που χτυπιέται το δημόσιο πανεπιστήμιο».
Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/ta-paidia-twn-paidiwn-toy-polytexneioy/
