Του Μάκη Μπαλαούρα*
Υπάρχουν 3 σημαντικές εκκρεμότητες που οφείλουμε να συζητήσουμε:
- Εκτίμηση, και αποτύπωση της πορείας του Κόμματος. Σήμερα λειτουργεί με απολίτικες συνεδριάσεις, παραγοντισμούς, με κλειστά γραφεία, με λίγα, παρατημένα και αδρανή μέλη.
- Απολογισμός κυβερνητικού έργου
- Μέθοδοι εκλογικής δράσης υποψηφίων και μη σεβασμός του Κώδικα Δεοντολογίας.
Αν δεν τα εξετάσουμε και τα αφήσουμε να σέρνονται θα τα βρούμε μπροστά μας ως κακοδαιμονίες που θα επιστρέψουν με οξύτερη ένταση. Οφείλουμε να τα αναλύσουμε και για διδαχή και συμμόρφωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε χρειάζεται προσδιορισμό
Με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ, εκτοξευτήκαμε στα υψηλότατα ποσοστά για κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και κυβερνήσαμε, επαναφέροντας την αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας βγάζοντας τους από την ανθρωπιστική κρίση, βγάζοντας τη χώρα από τα μνημόνια, με αυτό το όνομα που είναι πια κατοχυρωμένο παγκοσμίως, έτσι το ξέρουν, έτσι το παρακολουθούν και το κρίνουν.
Και στην Ελλάδα τα κόμματα δεν άλλαζαν συχνά τα ονόματα τους.
Η ΝΔ, που έχει τόσες ήττες, ποτέ δε προχώρησε στη αλλαγή του.
Το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο, επί Αντρέα Παπανδρέου, είχαν επίσης ενταχθεί ΄προσωπικότητες της κεντροαριστεράς και Αριστεράς, όπως ο Μαύρος και ο Ζίγδης, δεν άλλαξε το όνομα του ούτε πρόσθεσε κάποιο ουσιαστικό ή επιθετικό προσδιορισμό.
Το άλλαξε μόνο όταν έφτασε στον έσχατο ευτελισμό του, αφού έκανε όλη την Ελλάδα ΠΑΣΟΚ, δομημένη με τη λογική του πελατειακού κράτους, του δούναι και λαβείν και τη διαφθορά που μόλυνε τους πολίτες και όλους τους αρμούς τους κράτους.
Η όποια στρατηγική διεμβολισμού του θα αποτύχει γιατί οι εναπομείναντες είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους διαποτισμένοι με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, με μίσος προς τον ΣΥΡΙΖΑ και έντονη συμπάθεια προς τη ΝΔ.
Το ότι κρατά ακόμα δυνάμεις οφείλεται στην μεγάλη και ισχυρή δεξαμενή των συνδικάτων και τις τοπικής αυτοδιοίκησης, που εξακολουθούν να υπάρχουν ακατάλυτοι δεσμοί εξυπηρετήσεων του πελατειακού τους κράτους, ακόμα και σήμερα στον δημόσιο και ευρύτερο τομέα, τράπεζες κτλ.
Τι κόμμα θέλουμε;
Προφανώς μαζικό, Αριστερό, οικολογικό, συλλογικό, κοινωνικά συμμετοχικό, να κολυμπά στα κινήματα.
Ένα Κόμμα που θα στηρίζεται σε στέρεη ιδεολογική βάση στη βάση των αξιών μας ως Αριστερό- Ριζοσπαστικό, με προοπτική τον Σοσιαλισμό, αναζητώντας στις νέες συνθήκες τη διαμόρφωση για το «Δημοκρατικό Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό» Με πολιτική δομή και υπόσταση για προώθηση δικαιωμάτων, προστασία προσφύγων-μεταναστών και συνεχή δράση για την βαθιά άμβλυνση των πολυποίκιλων ανισοτήτων.
Με τη συγκρότηση ενός μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που προφανώς θα εμπεριέχει και το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, στηριζόμενο σε αναπτυξιακό μοντέλο που να ανταποκρίνεται στις μεγάλες προκλήσεις της οικονομικής και κλιματικής κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γειωθεί με τη κοινωνία και με προγραμματική αντιπολίτευση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκεί η ΝΔ και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση των κινημάτων. Στην Ελλάδα και Ευρώπη να πρωταγωνιστήσει για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού μετώπου συνεργασίας της Αριστεράς με τους Πράσινους και δυνάμεις των Σοσιαλιστών που αποδεσμεύονται από τον νεοφιλελευθερισμό.
Σε κάθε περίπτωση να αξιοποιήσουμε και να αποτιμήσουμε όλες τις εμπειρίες διακυβέρνησης της Αριστεράς.
Αυτή τη πολιτική δράση θα την υπηρετεί ένα πολύ πιο μαζικό κόμμα, με ενεργά, σε συμμετοχικές πολιτικές-κοινωνικές διαδικασίες μέλη με υποχρεώσεις προς τη κοινωνία και το κόμμα, έτσι ώστε το κάθε μέλος να αναγνωρίζει μέσα στο κόμμα τον εαυτόν του.
Τα μέλη, οι οργανώσεις να παρακολουθούν και να συμμετέχουν ενεργά στα κινήματα, (εργατικά, οικολογικά, φεμινιστικά, γειτονιάς). Από σήμερα στη δημιουργία σχημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης, παρεμβαίνοντας στα δρώμενα της πόλης τους, έτσι ώστε στις όποιες συμμαχίες να παίξουμε ηγεμονικό ρόλο, ενώ ταυτόχρονα θα προκύψει ανάδειξη στελεχών για τη κοινωνία και το κόμμα. Παρουσία και παρέμβαση με όσους κοινωνικούς φορείς έχουν σχέση(π.χ. Επιστημονικοί, Σύλλογοι Γονέων).
Με άλλα λόγια οι οργανώσεις, και μέσω των μελών, να γίνουν το Κόμμα στο χώρο τους, όπως λέγονταν παλιά. Κόμμα, δηλαδή, συλλογικού διανοούμενου.
*Από την ομιλία του, ως μέλος, της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
