Του Μάκη Μπαλαούρα
Η απόφαση του Γιούρογκρουπ για την Κύπρο αποτελεί καμπή, ποιοτική, δηλαδή, αλλαγή της μέχρι πρότινος εφαρμοσμένης στρατηγικής. Μέχρι τώρα ίσχυαν πρόνοιες κοινοτικής αλληλεγγύης και κράτικής ενίσχυσης. Από δω και πέρα το βάρος της ανακεφαλαιοποίησης ή της σωτηρίας των τραπεζών μεταφέρεται, στους μετόχους, καταθέτες και κράτος.
Η Γερμανία επιβάλλει την ιδεολογική αντίληψή της για λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, που είναι η επιστροφή στη κλασική και παραδοσιακή μορφή, όπως υπήρξε πριν από τη δεκαετία του ’80.
Το πειραματόζωο, για πολλούς λόγους, έγινε το νησί. Μικρό κράτος και με ζωτικά προβλήματα λόγω της διχοτόμησής του, μεγάλος χρηματοπιστωτικός τομέας, 6 με 7 φορές παραπάνω από το ΑΕΠ. Για προπαγανδιστικές στοχεύσεις έβαλαν σαν σάλτσα το πλυντήριο βρώμικου χρήματος και το φορολογικό παράδεισο, πράγματα δήθεν προκλητικά στην ενάρετη ευρωζώνη και ΕΕ.
Προφανώς, υπήρξαν και άλλες επιδιώξεις, όπως γεωπολιτικές στην πυρακτούμενη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς, επίσης, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, η ρωσική παρουσία και η μεταφορά των κεφαλαίων σε ασφαλέστερες χώρες. Προς επιβολή των σχεδίων τους έδωσαν ακόμα μια σπρωξιά στο δημοκρατικό κεκτημένο, μη επιτρέποντας να εισαχθούν προς ψήφιση στην κυπριακή Βουλή οι αποφάσεις τους.
Διέλυσαν ένα κράτος
Τα αποτελέσματα της διάλυσης του τραπεζικού συστήματος και του Μνημονίου θα είναι πια τραγικά. Η ύφεση θα κυμανθεί μόνο για το πρώτο έτος στο ασύλληπτο 12%.
Να σημειωθεί ότι οι επιπτώσεις της ύφεσης θα επηρεάσουν την ελληνική οικονομία, αυξάνοντας, τουλάχιστον, κατά μία ποσοστιαία μονάδα την εγχώρια ύφεση. Δεν είναι αμελητέο να σημειωθεί ότι θα επηρεάσουν, όχι μόνο οικονομικά, και τις σχέσεις των δύο κοινοτήτων, δημιουργώντας άμεσα προβλήματα στους Τουρκοκύπριους, όταν αρκετές χιλιάδες απ’ αυτούς εργάζονται στον ελληνοκυπριακό τομέα. Ήδη στο τουρκοκυπριακό τμήμα άρχισε να εφαρμόζεται μνημόνιο με περικοπές και απολύσεις.
Τέλος, στο ζήτημα της επανένωσης οι πιέσεις, στην ευάλωτη, κατ’ αυτούς, ελληνοκυπριακή πλευρά θα είναι εξαιρετικά έντονες, με ζητούμενο σχέδιο επίλυσης τέτοιο, που το σχέδιο Ανάν θα φαντάζει αριστούργημα συμβίωσης των δύο λαών.
Το ΟΧΙ της Κύπρου στην τρομοκρατική απόφαση του Γιούρογκρουπ, ήταν συνέπεια της αυθόρμητης εξέγερσης της κοινωνίας, που βρήκε απροετοίμαστη την τρομαγμένη πολιτική ηγεσία.
Η τροϊκανή ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν στήριξε ούτε στο ελάχιστο την Κύπρο, πανηγύρισε για τη δεύτερη απόφαση του Γιούρογκρουπ, προκειμένου να αναδείξει «το μάταιο αγώνα ενός λαού απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις» που ηγεμονεύουν την ΕΕ. Την προστασία των 100.000 ευρώ –για όλους τους καταθέτες της ΕΕ– την κέρδισε όμως ο κυπριακός λαός. Στη φτωχοποίηση της κοινωνίας, μέσω της βίαιης διάλυσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, συνέβαλε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Κύπρου, που στάθηκε ανίκανη και περιδεής για να διαχειριστεί το πρώτο και μεγάλο ΟΧΙ ενός λαού.
Έχουμε όπλα μεγάλης ισχύος
Η Αριστερά της Ευρώπης οφείλει να κεφαλαιοποιήσει αυτό το μεγάλο ΟΧΙ, που ανέδειξε το ενιαίο της υφής των προβλημάτων, είτε πρόκειται για το χρέος και τα ελλείμματα, είτε για το ισοζύγιο, είτε για το χρηματοπιστωτικό τομέα. Ζητήματα συστημικά, που την αντιμετώπισή τους, προς όφελος των εργαζομένων, μπορεί να τα διαχειριστεί μια κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της Ευρώπης, αρχίζοντας από τον Νότο και τελειώνοντας στη Φρανκφούρτη.
Το κυπριακό ανέδειξε και μια άλλη ανάγκη. Αυτή της προετοιμασίας εναλλακτικών σχεδίων, όπως το πώς θα αντιμετωπιστούν προβλήματα π.χ. ρευστότητας. Κυρίως, όμως, ενδυνάμωσε τη πεποίθηση της Αριστεράς, ότι μπορεί, μόνο μαζί με τα κινήματα και τους εργαζόμενους, να τα βγάλει πέρα με τα θηρία.
Η Κύπρος επαναβεβαίωσε ότι και μια χώρα, όσο μικρή και αν είναι, η αντίστασή της θα αποτελέσει παγκόσμιο συστημικό κίνδυνο. Προς επίρρωση αυτής της αντίληψης, έχουν ενδιαφέρον οι δηλώσεις, τις ημέρες της κρίσης, των επικεφαλής των δύο πιο ισχυρών οργάνων του παγκόσμιου καπιταλισμού. Του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η κ. Λαγκάρντ δήλωσε ότι «η Κύπρος δεν είναι αμελητέα, είναι σημαντική και πιθανόν πηγή έκθεσης για όλη την Ευρώπη εξαιτίας της αλληλοεξάρτησης των συστημάτων». Στην ίδια ρότα κινήθηκε και η κ. Ιντραουάτι επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, υποστήριξε; «Αν καταρρεύσει η Κύπρος η κρίση μπορεί να γίνει μεταδοτική και να απειλήσει άλλες ευάλωτες χώρες, ιδιαίτερα της Ευρώπης. Η παγκόσμια οικονομία δεν έχει πάλι την πολυτέλεια για μεγαλύτερη αστάθεια».
Ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερός στη γραμμή του έχει μεγάλης ισχύος όπλα, που πρέπει να τα αναδείξει στον ελληνικό λαό. Η κατάρρευση, ακόμα και η απειλή της θα δημιουργήσει ένα εφιαλτικό ντόμινο κατάρρευσης της ευρωπαϊκής παγκόσμιας οικονομίας αρχίζοντας από την Ισπανία και Ιταλία εκτιναζόμενο σαν τσουνάμι σ’ όλο τον κόσμο.
Θυμίζουμε ότι το έγκυρο Ινστιτούτο Μπερτελσμάν, στο ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας, υπολόγισε το παγκόσμιο κόστος στο ασύλληπτο ποσό των 17 τρισ.. Ως εκ τούτου, δεν είναι επιπόλαιες, και οι δημόσιες αντιδράσεις της Ρωσίας, της Κίνας, αλλά και των ΗΠΑ, στο ενδεχόμενο νέας παγκόσμιας κρίσης. Αυτοί φοβούνται το παγκόσμια βύθιση.
Θα αφήσουν τη Γερμανία και τους συνοδοιπόρους της, να πουν, ακόμα και αν το διανοούντο, «γαία πυρί μειχθήτω»;
Από την ΕΠΟΧΗ
