Του Γρηγόρη Νικολόπουλου στο «ΤΟ ΒΗΜΑ»
Στα είκοσι χρόνια που ασχολούμαι με το οικονομικό ρεπορτάζ οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν πάντα «υπεράνω υποψίας». Ακόμη και στην αλλαγή του νομίσματος από τη δραχμή στο ευρώ οι υπάλληλοι αυτοί έβγαλαν τη χώρα ασπροπρόσωπη. Τι τους έπιασε ξαφνικά και κατέλαβαν το μηχανογραφικό κέντρο της τράπεζας διακόπτοντας τις τραπεζικές συναλλαγές και τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου επί τρεις ημέρες, προκαλώντας σημαντικό πρόβλημα στην οικονομία και πλήττοντας την εικόνα της χώρας στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους; Προσπαθούσα να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα όταν συνειδητοποίησα τον τίτλο του τραγουδιού που άκουγα εκείνη τη στιγμή: «Α Simple Twist of Fate» του Ντίλαν. Και συνειδητοποίησα ότι αυτό ακριβώς συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ένα απλό καπρίτσιο της μοίρας.
Η μοίρα κανόνισε ένα ραντεβού του αλαζόνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με τον ισχυρό συνδικαλιστή της Τράπεζας της Ελλάδος Μάκη Μπαλαούρα και τον άβουλο διοικητή Ν. Γκαργκάνα.
{σύνθημα ΠατησίωνΧαλκοκονδύλη τις ημέρεςς τη μεγάλης απεργίας της ΤτΕ}
Οι υπάλληλοι της κεντρικής τράπεζας ζητούσαν επί μήνες να συναντηθούν με την υπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης κυρία Φάνη Πετραλιά για να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με το Ασφαλιστικό. Η υπουργός δεν τους συνάντησε, η κυβέρνηση τους αγνόησε. Οι υπάλληλοι κήρυξαν απεργία, κατέλαβαν το μηχανογραφικό κέντρο και διέκοψαν όλες τις συναλλαγές. Η αντίδρασή τους μας φάνηκε υπερβολική. Ειδικά στους οικονομικούς συντάκτες, στους τραπεζίτες, στους χρηματιστές και στους επιχειρηματίες.
Ωστόσο η άποψη του κ. Μπαλαούρα, όπως την εξέφρασε σε συνέντευξή του στα «Νέα», είναι διαφορετική.
• «Το Χρηματιστήριο το έκλεισε η αδιαλλαξία του κ. Αλογοσκούφη».
• «Οι τράπεζες θα πατήσουν λίγο φρένο στην κερδοφορία τους».
• Θεωρεί ότι μόνο το Χρηματιστήριο «πόνεσε» την κυβέρνηση. «Δεν ακούσαμε ούτε μια έκφραση λύπης για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους που θα ταλαιπωρηθούν για να πληρωθούν». Σε όσους τον κατηγορούν ότι έβλαψε την εικόνα της χώρας, λέει:
• «Την εικόνα της χώρας έβλαψαν τα δομημένα ομόλογα, το στημένο παιχνίδι του Χρηματιστηρίου, οι κουμπάροι και τα DVD».
• Και, τέλος, ο κ. Μπαλαούρας απαντώντας στο ερώτημα αν έλαβαν υπόψη τις επιπτώσεις της απεργίας, απαντά:
• «Ασφαλώς, γι’ αυτό είχαμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση. Οι υπουργοί νόμιζαν ότι είχαν να κάνουν με εξωραϊστικό σύλλογο».
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το «καπρίτσιο της μοίρας».
Ο κ. Μπαλαούρας δεν είναι ένας τυχαίος συνδικαλιστής. Η φωτογραφία του με σπασμένο το κεφάλι από τους βασανισμούς της ΕΣΑ επί χούντας, όταν ήταν φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, είχε γίνει εξώφυλλο περιοδικών. Ήταν στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και παραμένει αριστερός – στ’ αλήθεια, όχι όπως άλλοι συνάδελφοί του συνδικαλιστές, ή κορυφαία στελέχη των διοικήσεων των τραπεζών σήμερα.
Ο κ. Μπαλαούρας λοιπόν και οι συνάδελφοί του απεργοί θέλησαν να συναντηθούν με την κυβέρνηση, η οποία αρνήθηκε να τους συναντήσει, θεωρώντας ότι, όπως συνηθίζει, θα κάνει αυτό που θέλει χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Συνηθισμένη από άλλους συνδικαλιστές, οι οποίοι είτε ανήκουν στη Ρηγίλλης είτε ελέγχονται και εξαγοράζονται, θεώρησε ότι έτσι και οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα της Ελλάδος θα κάνουν μια απεργία για τα μάτια του κόσμου. Δεν υπολόγισε σωστά η κυβέρνηση. Εξάλλου και ο άβουλος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γκαργκάνας υπολόγισε σωστά. Και έτσι φτάσαμε στην πλήρη διακοπή των συναλλαγών και τελικά στην απόφαση του δικαστηρίου να κηρύξει παράνομη και καταχρηστική την απεργία των υπαλλήλων της Τράπεζας και να τους ξαναστείλει στη δουλειά τους. Τα πράγματα όμως, έστω και με αυτόν τον ακραίο τρόπο, μπήκαν στη θέση τους. Στην περίπτωση της Τράπεζας της Ελλάδος αποδείχτηκε ότι οι συνδικαλιστές είναι συνδικαλιστές και όχι εξωραϊστικός σύλλογος, ότι ο διοικητής πρέπει να είναι ισχυρή προσωπικότητα και ότι η κυβέρνηση είναι αλαζονική και δεν μπορεί να χειριστεί μια απλή υπόθεση.
Αν είχε δεχτεί να ακούσει τα αιτήματα των συνδικαλιστών τίποτε δεν θα είχε συμβεί.
Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/25/finance/ena-aplo-kapritsio-tis-moiras-2/
