Ο Μάκης Μπαλαούρας για τον Λεχαινίτη ζωγράφο Γιάννη Δημάκη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα με τη στήριξη του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης στο Πολιτιστικό Κέντρο Λεχαινών

Δεν είμαι εδώ σαν βουλευτής, είμαι εδώ σαν ένας φίλος του Γιάννη.

Αγαπημένος φίλος.

Πάντα τα λέγαμε…

Πολλές φορές διαφωνούσαμε κι έντονα μάλιστα αλλά είχαμε μία σχέση φιλίας και αγάπης μεταξύ μας.

Ο Γιάννης ήτανε μια προσωπικότητα όπως είναι οι προσωπικότητες εν γένει, με το δικό τους χαρακτήρα, με το δικό τους τύπο έκφρασης και ταυτόχρονα ήταν ένας καλλιτέχνης – δεν θα μιλήσω καθόλου για τα καλλιτεχνικά – ο οποίος ήταν αναγνωρισμένος όχι μόνο από την κοινωνία, που έτσι ανεχόταν και το δύσκολο μερικές φορές χαρακτήρα του, των Λεχαινών την κοινωνία εννοώ, αλλά και γενικότερα και  στην Αθήνα, είχε αναγνώριση και στην Αθήνα, όταν άρχισε τα πρώτα βήματά του και τον βλέπαμε εμείς τότε στην πρωτεύουσα. ‘Ενα στοιχείο που είναι έντονο και πρέπει να καταγράψουμε είναι ότι ο Γιάννης είχε έντονη κοινωνική παρουσία, ήταν ένας δρών πολίτης, και αυτό είναι σημαντικό – δεν ήτανε μόνο το καρναβάλι το υπέροχο που έφτιαχνε στα Λεχαινά, ήτανε σε όλα παρόν. Ο δήμαρχος είπε προηγουμένως για τη μεγάλη του αγάπη, τον Ηλειακό, πράγματι έτσι ήτανε…Περίεργο, περίεργο γιατί ο Γιάννης δεν ασχολιόταν με τα αθλητικά, με τα ποδοσφαιρικά αλλά την αγάπη του την είχε ανεξάρτητα από το βάθος της γνώσης του για τα αθλητικά.

‘Ήθελα να πω επίσης κάτι, είχα πάει παλιά, ίσως να είναι και πάνω από 25 χρόνια, στη Ρώμη.

Και γυρίζοντας εδώ με ρώτησε ο Γιάννης τι έκανα και που πήγα, με ρώταγε ουσιαστικά αν πήγα σε κάποιο μουσείο να δω κάτι και θυμάμαι που του ανέφερα τον Καραβάτσιο, δεν τον ήξερα εγώ τότε, τον έμαθα εκεί. Είναι ένας σπουδαίος Ιταλός ζωγράφος και ο Γιάννης έδειξε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν, η Θεώνη περισσότερο μπορεί να μας πει τις επιδράσεις,  αν και πόσο τις παρακολουθούσε, του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Αλλά ψάχνοντας μετά θυμήθηκα αυτό το περιστατικό που είχα δει τον Καραβάτσιο, ψάχνοντας μετά, πρόσφατα δηλαδή, με την εκδήλωση, έψαχνα να βρω ξανά για τον Καραβάτσιο, και τι βρήκα,  για αυτό ο Γιάννης είχε μια τέτοια εσωτερική ανησυχία για να μάθει τι είδα κλπ.

Ο Καραβάτσιο έμοιαζε λοιπόν πολύ με το Γιάννη στο χαρακτήρα. ‘Ήταν ένας άνθρωπος αυτός, ο Ιταλός ζωγράφος, ο οποίος ήταν αθυρόστομος, δεν χάριζε κάστανα, μέχρι που φτάσανε να τον αποκηρύξουνε οι παπάδες και να τον κυνηγάει τότε όλη η ιταλική αστυνομία. Ο Γιάννης, είχε ένα έντονο ερωτικό στοιχείο, δεν πρέπει να είμαστε σεμνότυφοι γιατί ούτε ο ίδιος ήταν, είχε ένα μόντο το οποίο εξέφραζε τον εαυτό του και την ανάγκη του να είναι στη ζωή που συνεχώς κινείται και αναπαράγεται, λέγοντας τη μεγάλη λέξη

ΕΡΩΤΑΑΑ…

να φωνάζει έτσι… ενοχλούσε βέβαια, ενοχλούσε κι αυτός τις αστυνομικές αρχές, ενοχλούσε τις άλλες εξουσίες αλλά αυτός ήταν ο Γιάννης. Εγώ είμαι… πως να το πω… αποφεύγω  να πω τη λέξη υπερήφανος, δεν μου αρέσουν οι ηχηρές λέξεις αλλά πραγματικά νοιώθω μια απέραντη αγάπη και γαλήνη που γίνεται αυτή η εκδήλωση για το Γιάννη.

Θέλω να προσθέσω ότι εδώ τα Λεχαινά  έχουν μια ιδιαιτερότητα, μοιάζουν λίγο με τον Πύργο, όχι με άλλα μέρη, όσον αφορά στην πνευματική έκφραση. Ο Πύργος έχει καθίσει βέβαια, και τα Λεχαινά έχουν καθίσει αλλά διατηρούν κάποια πράγματα από το παρελθόν. ‘Ήταν δύο αστικές πλευρές της ανάπτυξης της Ηλείας λόγω της σταφίδας κι έτσι μπήκανε αυτά τα δύο μέρη μπήκανε σε μια άλλη πορεία σε σχέση με την υπόλοιπη Ηλεία.

Νομίζω ότι κι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να βοηθήσουνε, όπως γινότανε παλιά με τον Σύλλογο «Αντρέα Καρκαβίτσα», και στην πορεία με τις άλλες εκφάνσεις πολιτισμού, να βοηθήσουν για να ζωντανέψει πολύ περισσότερο η πολιτιστική παρουσία ξανά στην περιοχή μας και όχι μόνο με επετειακές εκδηλώσεις. Δεν υπονοώ ότι κάνουμε μόνο επετειακές εκδηλώσεις αλλά περισσότερα πράγματα μας χρειάζονται για την κοινωνία η οποία έχει υποφέρει και έχει περάσει πολύ δύσκολα.

Χρειάζεται, λοιπόν, ο πολιτισμός για να συγκροτήσει τον άνθρωπο με πνεύμα και με αντοχές. Ευχαριστώ πολύ…Στη Θεώνη, την αγαπημένη μου φίλη, της εύχομαι να τον θυμάται. 

Θέλω να πω, Θεώνη, βλέποντάς σε εσένα τώρα, ότι μοιάζει λίγο η υπόθεση με της Φρίντα Κάλο, μιας Μεξικάνας σημαντικής ζωγράφου που ήτανε και πολύ φίλη του Τρότσκυ…Λοιπόν, ήτανε κι αυτή αυτού του χαρακτήρα που είπα προηγουμένως για το Γιάννη και για τον Καραβάτσιο, έντονο κι αυτή χαρακτήρα και η οποία είχε όμως μια ατυχή σύμπτωση όπως και ο Γιάννης, το κακό άρχισε και για τη Φρίντα και για το Γιάννη, από το πόδι…Ευχαριστώ πολύ.

 

 

 

Ο Μάκης Μπαλαούρας στην εκπομπή της Γιάννας Παπαδάκου

Η δική μου κριτική αφορά συγκεκριμένα το Δημήτρη Καμμένο και όχι τους ΑΝΕΛ συνολικά. Δε θα πω περισσότερα, απλώς θα σας διαβάσω τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ζήτημα: «Ο συστηματικές επιθέσεις του βουλευτή των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένου ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του υπερβαίνουν τα όρια, προκαλούν ερωτήματα για τη σκοπιμότητά τους κ.λπ.». Με εκφράζει πλήρως.
Δεν ξέρουμε ακόμα αν υπάρξει λύση, αλλά να κρατάμε ένα μικρό καλάθι, γιατί δεν ξέρουμε και από την άλλη μεριά τι διαθέσεις υπάρχουνε. Δέκα χρόνια είχε επικρατήσει το εθνικιστικό κόμμα, είχε σφραγίσει την πορεία της χώρας και δεν ξέρουμε πώς θα μπορέσει ο Ζάεφ να χειριστεί την κατάσταση αυτή. Εγώ αισιόδοξος είμαι.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα που είναι και πολιτικό και θεσμικό: η ανυπαρξία θέσης της ΝΔ. Αυτό είναι ένα μείζον θεσμικό και πολιτικό ζήτημα γιατί η ΝΔ είναι ένα ιστορικό κόμμα και έχει παίξει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Η ΝΔ έχει υλικό (προτάσεις της Ντόρας Μπακογιάννη ως υπουργού εξωτερικών και του Κώστα Καραμανλή) αλλά δεν τολμά ο αρχηγός του να το αξιοποιήσει, επειδή φοβάται την ακροδεξιά τάση του κόμματός του. Είδα μάλιστα σε ένα βίντεο τον Άδωνι Γεωργιάδη, που τότε, επί ΛΑΟΣ, ήταν ενάντιος στη ΝΔ!
Είναι επιχείρημα φαντασίας το ότι του μίλησε ο Τσίπρας για εκλογές! Ιδιαίτερα ο Τσίπρας έχει υψηλό δείκτη ευφυΐας. Αλλά νομίζω ότι και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί ποτέ δε θα λέγανε σε αρχηγό κόμματος τις σκέψεις τους για εκλογές. Μπορεί να τις πιστεύει στο τέλος βέβαια ο κ. Λεβέντης. Είναι η ανυπαρξία εδάφους να σταθεί – γι` αυτό και ταλαντεύεται μετά στη Βουλή.
Υπάρχει ένα υλικό, το οποίο δεν είναι υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, αλλά είναι σε κατεύθυνση συνεννόησης. Άρα δεν ξεκινάμε απ` το μηδέν. Το ουσιώδες είναι ότι η κατεύθυνση που υπήρξε ως τώρα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είναι σωστή εν γένει αλλά δεν την προχωρήσανε. Εμείς δε φοβόμαστε. Πιστεύουμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Και θα πω ένα επιχείρημα που δεν το πολυλέμε: εμείς, η Ελλάδα, είμαστε ένας πόλος ειρήνης στην περιοχή. Χωρίς εδαφικές βλέψεις σε κανένα άλλο κράτος της βαλκανικής. Αυτό πρέπει γεωπολιτικά να το προχωρήσουμε, χρειάζεται να κάνουμε συμμαχίες με άλλα κράτη της βαλκανικής.
Η Τουρκία είναι η πιο ασταθής χώρα πια στην περιοχή και έχει και βλέψεις – και όχι μόνο στην Ελλάδα: έχει κάνει βήματα και στα Βαλκάνια. Λέγεται ότι ο στρατός της FYROM μιλάει περισσότερο τούρκικα τώρα! Είναι επίσης γνωστή η σχέση που είχε αναπτύξει η Τουρκία με την Αλβανία. Η Τουρκία δεν θέλει αυτές οι χώρες να δυναμώσουνε την ύπαρξή τους. Δημιουργεί οξύνσεις.
Η συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη ήταν μεγάλη, αλλά ήταν πολύ μικρότερη από εκείνη του 1992. Πιθανολογούν ότι ήταν περίπου 150.000. Ο κόσμος έχουμε πάρα πολύ επηρεαστεί από την Ιστορία του σχολείου, από το κατηχητικό. Η δημοκρατία δε σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία να σέρνεται από αντιδράσεις αυτού του είδους. Όπως αποδείξαμε μέχρι τώρα, εμείς τολμάμε.
Εκτιμώ ότι όταν θα έρθει το θέμα στη Βουλή, οι ΑΝΕΛ μπορούν ή να ψηφίσουνε ή να κάνουνε αποχή ή να αποχωρήσουνε από την ψηφοφορία. Σε κάθε περίπτωση θα ψηφιστεί από τη Βουλή και θα γίνει νόμος του κράτους. Θα έχουμε και ψήφους από πολλούς βουλευτές της ΝΔ που δε μπορούν να πάρουν θέση τώρα, μες στο χάος και τον αχταρμά που επικρατεί. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αρνητική να `ναι η ΝΔ, οι βουλευτές της, κεντρικά στελέχη της Ν.Δ. ασφυκτιούν μέσα σ` αυτό το πλαίσιο που έχει βάλει η ηγεσία της.
Νομίζω ότι ο Βενιζέλος κινείται πάντα σε μια λογική ρεβανσισμού. Ό,τι δεν έγινε στην εποχή του, στη συγκυβέρνηση με το Σαμαρά, θέλει να είναι η βάση οποιασδήποτε εξέλιξης. Αν και ο Βενιζέλος έχει υλικό, θα αξιοποιηθεί από το υπουργείο εξωτερικών και από την κυβέρνηση.
Είμαστε σε καλύτερη φάση τώρα που κουβεντιάζουμε το εθνικό θέμα. Υπάρχουν σημαντικότατες εξελίξεις στον οικονομικό τομέα: τα επιτόκια των ομολόγων έχουν πέσει στο ιστορικό χαμηλό του 2005. Βλέπουν μια κυβέρνηση υπεύθυνη που παλεύει σε πολλά μέτωπα και είναι συνεπής! Θυμάστε ότι όταν μπήκαμε στα Μνημόνια και βγάζανε φωτογραφίες στη Σύσκεψη Κορυφής, κανένας δεν ήθελε να πάει πλάι σε Έλληνα πρωθυπουργό. Κανείς! Τώρα βλέπετε ότι υπάρχει μεγάλη υποδοχή του Έλληνα Πρωθυπουργού.