Μια συζήτηση του περιοδικού μας με τον υποψήφιο του ΚΚΕ
Εσωτερικού
στη Β' Αθήνας Μάκη Μπαλαούρα για τις εκλογές.
Απάντηση: Το ΠΑΣΟΚ στο όνομα του σοσιαλισμού κακομεταχειρίστηκε τους δημοκρατικούς θεσμούς και διέψευσε τις ελπίδες ότι θα εφάρμοζε μια πολιτική δομικών αλλαγών στην κατεύθυνση της εξόδου από την οικονομική κρίση. Ακόμα για τον εκσυγχρονισμό τουλάχιστον του δημόσιου τομέα δεν έγιναν σπουδαία βήματα. Με λίγα λόγια προσπάθησε να καλύψει το κενό της έλλειψης στρατηγικής του με το «βλέποντας και κάνοντας» γαρνιρισμένο με συνταγές κεϋνσιανής και μονεταριστικής πολιτικής. Ταυτόχρονα επειδή η ασαφής ιδεολογία του επιτρέπει τα πάντα (αυτό το «μη προνομιούχοι» απευθύνεται σ’ όλους, μισθωτούς, αγρότες, επαγγελματίες, βιοτέχνες, βιομήχανους) ξεπρόβαλαν οι άνθρωποί του με την ασυνάρτητη διαχείριση και έγινε η πιο άγρια κακοποίηση εννοιών όπως «κοινωνικοποίηση», «λαϊκή συμμετοχή», «λαϊκή κυριαρχία». Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η εισοδηματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε παρά να ήταν πολιτική λιτότητας. Μετά τις εκλογές γίνεται σαφές — όπως άφησε να εννοηθεί καθαρά η έκθεση Χαλικιά — ότι θα δοκιμάσουμε μια σκληρότερη λιτότητα για τους μισθωτούς, περισσότερα προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο.
Από την άλλη, η Ν.Δ. γίνεται πιο «φιλελεύθερη». Υιοθέτησε πια τις πιο ακραίες μορφές της φιλελευθεροποίησης, που σημαίνει πλήρης ελευθερία της ατομικής πρωτοβουλίας και ιδιοκτησίας. Υπόσχεται μεταφορά των λειτουργιών του δημοσίου τομέα (που θα λειτουργεί πια με κριτήρια του ιδιωτικού κέρδους) στην ιδιωτική οικονομία. Αποκρύβει όμως επιμελώς ότι αυτή η πολιτική σημαίνει ταυτόχρονα μείωση των κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία, επιδότηση ανέργων) και αύξηση της ανεργίας αφού θα καταργηθεί η προστασία της εργασίας (έστω και αυτή η λειψή που υπάρχει) και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και θα κλείσουν οι μη αποδοτικές επιχειρήσεις.
Για τον προοδευτικό εργαζόμενο δεν υπάρχει δίλλημα ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά.. Τι να διαλέξουμε ανάμεσα σε «σοσιαλιστικό» ή φιλελεύθερο μονεταρισμό, ανάμεσα σε «αριστερή» ή δεξιά ανεργία, ανάμεσα σε παπανδρεϊκό ή μητσοτακικό αυταρχισμό και δημαγωγία.
Το άλλο ΚΚΕ δεν έχει να προτείνει λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας, μένει προσκολλημένο σέ παρωχημένα συνθήματα και η στρατηγική του παραμένει ακόμα στο σοβιετικό μοντέλο.
Το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ αποδεικνύοντας ότι ο ελληνικός καπιταλισμός δεν μπορεί να αναπτύξει άλλο την κοινωνία, προτείνει πρόγραμμα άμεσης ανόρθωσης της οικονομίας με δύο όρους: α) Συναίνεση των εργαζομένων και β) έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων. Ο μοχλός αυτής της οικονομικής ανόρθωσης θα είναι ο δημόσιος τομέας, ο οποίος πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να αναλάβει μείζονες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Ταυτόχρονα θα πρέπει να παρθούν γενναία μέτρα για τη μείωση της ανεργίας με τη μείωση των ωρών εργασίας, να κατανοηθεί ότι η άνοδος της παραγωγικότητας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί εφ’ όσον εξυπηρετεί ανάγκες των ανθρώπων.
Ερώτηση: Ποιοι είναι οι μηχανισμοί όμως που περνούν στο κόμμα την πολιτική τους; Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ;
Απάντηση: Βέβαια και υπάρχουν, αλλά θεωρώ ότι συγκλίνουν συνεχώς. Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί κύρια τις μάζες που ελέγχει και αφού τις οργανώσει -στα σχήματα του κυβερνητικού συνδικαλισμού- τους περνά μια ιδεολογικοπολιτική αντίληψη δήθεν σοσιαλιστική που αποσκοπεί στο να περάσει την οικονομική πολιτική του χωρίς κοινωνικές συγκρούσεις και που σε τελευταία ανάλυση θεωρεί τους εργαζόμενους ανίκανους να πορευτούν σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Απλά είναι αντικείμενα που χρειάζονται τη «φωτισμένη καθοδήγηση». Εδώ μπορείς να δεις ομοιότητες με το μοντέλο των χωρών σοβιετικού τύπου.
Ταυτόχρονα όμως ο βασικός αυτός μοχλός ενισχύεται με άλλα μέσα που όταν χρειαστεί επιστρατεύονται:
• Το προϋπάρχον και το νεοδημιουργηθέν νομικό αντεργατικό πλαίσιο (υποχρεωτική διαιτησία -λοκ άουτ - άρθρο 4- δικαστικές αποφάσεις για παράνομες απεργίες κ.τ.λ.).
• Την επίδειξη και δράση αστυνομικών δυνάμεων με στόχο την τρομοκράτηση των απεργών.
• Τη μονόπλευρη χρήση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
• Τη χρησιμοποίηση κάθε μέσου ακόμα και θεσμών (όπως τη ΓΣΕΕ) στην υπηρεσία του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Η Ν.Δ. από την άλλη έχει σαν ιδεολογικοπολιτική αντίληψη το στήριγμα της κύρια στους κατασταλτικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Τελευταία άρχισε και αυτή να αναζητά μαζικά ερείσματα που μάλλον θα τα χρησιμοποιήσει συμπληρωματικά.
Ερώτηση: Γιατί όμως μιλάς για σύγκλιση των μηχανισμών αυτών;
Απάντηση: Κοίταξε, όσο οξύνεται η οικονομική κρίση από την ανικανότητα των κυβερνήσεων αυτών, όσο η ανυποληψία της ηγεσίας των κυβερνητικών συνδικαλιστών εντείνεται, τόσο σε άμεση ζήτηση μπαίνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Τα παραδείγματα της πολίτικης επιστράτευσης της ΕΑΒ, των επιθέσεων της αστυνομίας και των ΜΕΑ στους απεργούς των Δήμων, της Continental, της Softex, της Coca - Cola μας δείχνουν αυτή τη σύγκλιση. Ο αυταρχισμός στη μια ή στην άλλη περίπτωση δεν παύει να είναι αυταρχισμός - πράσινος ή μπλε για τους εργαζόμενους είναι το ίδιο.
Ερώτηση: Ας δούμε την πολιτική της κυβέρνησης και της Ν.Δ. για το Πιστωτικό Σύστημα και το ρόλο των εργαζομένων σ' αυτό.
Απάντηση: Στο οικονομικό μανιφέστο της Ν.Δ. γίνεται καθαρή η πολιτική της Ν.Δ. για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κυριαρχεί και εδώ ο φιλελευθερισμός και ο μονεταρισμός. Μιλά για «απελευθέρωσή» του, αποκατάσταση των μηχανισμών της αγοράς, πλήρη απελευθέρωση των επιτοκίων καταθέσεων - χορηγήσεων, απλούστευση της διαδικασίας ιδρύσεως ελληνικών ή ξένων τραπεζών κ.τ.λ.».
Εντύπωση όμως προκαλεί η απάντηση του κ. Παπανδρέου στην οικονομική πολιτική της Ν.Δ. Με μια χλιαρή και απολογητική απάντηση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τη Ν.Δ. για «ασάφεια», για «αντιφάσεις», για «έλλειψη συγκεκριμένου προγράμματος», για παραβίαση των κανόνων του παιχνιδιού, φαίνεται ότι η αποτυχία της αντιμετώπισης της κρίσης με το μείγμα κεϋνσιανής και μονεταριστικής πολιτικής οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε υιοθέτηση μιας πιο περιοριστικής πολιτικής, μιας πολιτικής μεγαλύτερης λιτότητας.
<p>Στο πιστωτικό σύστημα το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε ούτε κατά μια κεραία τις δομές του τραπεζικού συστήματος, απλώς εξογκώνει σαν άλλοθι της αναποτελεσματικότητάς του το «τραπεζικό κατεστημένο». Το πιο εμφανές παράδειγμα είναι η ασυδοσία των ξένων τραπεζών που συνεχίζουν να λειτουργούν με ευνοϊκότερο νομοθετικό πλαίσιο από τις ελληνικές και ταυτόχρονα παραβιάζουν νόμους με την κάλυψη της κυβέρνησης (όπως συνέβη με τις απολύσεις της Continental) ξεχνώντας την «υπερήφανη» πολιτική της η οποία προβάλλει σαν άλλοθι την ανάγκη της χώρας για εξωτερικό δανεισμό.
<p>Το ΚΚΕ από την άλλη ισχυρίζεται ότι για όλα αυτά κύρια φταίει η ΕΟΚ. Λέει: και όταν είμαστε έξω από την ΕΟΚ δεν είχαμε π.χ. την ασυδοσία των ξένων τραπεζών; Ακόμα φαίνεται ότι δε θέλουν να μας πουν- γιατί δε συμφέρει τον λαό- ότι η ΕΟΚ απαιτεί κοινό και ενιαίο πλαίσιο δράσης όλων των τραπεζών ελληνικών και ευρωπαϊκών, ενώ αντίθετα μπορούν να πορθούν μέτρα σε βάρος των άλλων τραπεζών όπως των αμερικάνικων. Το παράδειγμα της Γαλλίας όπου το 85% του τραπεζικού συστήματος είναι κρατικό, έχουν παρθεί μέτρα σε βάρος των αμερικάνικων τραπεζών. Το θέμα λοιπόν είναι αν έχεις πολιτική και την εξασκείς. Το ΠΑΣΟΚ αν ήθελε μπορούσε να κάνει τις ξένες τράπεζες Α.Ε. όπως είναι οι ελληνικές, αν ήθελε μπορούσε να τους επιβάλει τον σεβασμό των ελληνικών νόμων π.χ. για τις απολύσεις στην Continental όπου παραβιάστηκαν βάναυσα με την … υποστήριξη του υπουργού Εργασίας.
Το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και σ’ αυτό τον κρίσιμο τομέα της οικονομικής πολιτικής προτείνει αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τις δανειοδοτήσεις χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις και ταυτόχρονα την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων. Αυτά τα δύο για μας είναι αλληλένδετα ακόμα μιλάμε για ένα σύνολο μέτρων που θα στοχεύουν στην επενδυτική ανάκαμψη με την ευνοϊκή μεταχείριση συγκεκριμένων οικονομικοκοινωνικών δραστηριοτήτων π.χ. για τους συνεταιρισμούς αγροτών και επαγγελματιών.
Ερώτηση: Και το ΠΑΣΟΚ μιλά όμως για τη συμμετοχή των εργαζομένων, για «κοινωνικοποίηση», ενώ η Ν.Δ. δεν κάνει κουβέντα.
Απάντηση: Έχεις δίκιο σ’ αυτό. Όμως το ΠΑΣΟΚ απλώς δανείστηκε θέσεις και αρχές του ευρωκομουνισμού για να τις σερβίρει χωρίς να τις πιστεύει. Ακόμα και μέλη του ΠΑΣΟΚ ξέρουν πια τι σημαίνει η «κοινωνικοποίηση» του κυβερνώντας κόμματος. Η Ν.Δ. βέβαια δεν μπορεί να μιλά για συμμετοχή των εργαζομένων, την πιάνει κρύος ιδρώτας, το ΠΑΣΟΚ αυτές τις έννοιες τις διαστρεβλώνει.
Για το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ η αυτόνομη συμμετοχή των εργαζομένων, των κοινωνικών οργανώσεων και των συνδικάτων Είναι «εκ των ων ουκ άνευ» της στρατηγικής μετάβασης στο σοσιαλισμό. Το κόμμα μας δεν πιστεύει σε κάποιο πραξικόπημα που θα το εγκαταστήσει στην εξουσία. Πέρασε η εποχή του 1 917, και η Ελλάδα δεν είναι χώρα του τρίτου κόσμου. Η μετάβαση στο σοσιαλισμό ή θα γίνει από τους ίδιους τους εργαζόμενους με τις οργανώσεις τους και σε συμπόρευση της Ευρώπης των εργαζομένων (όπως αγωνιζόμαστε να γίνει) ή δεν θα υπάρξει.
Ερώτηση: Μια και ανάφερες την Αυτονομία, δεν δημιουργεί πρόβλημα το ότι είσαι μέλος του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και υποψήφιος βουλευτής σε μια αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση;
Απάντηση: Όπως μου είπες πλήρης ανάλυση της αυτονομίας στη θεωρία και στην πράξη παρουσιάζεται σ’ άλλες στήλες της εφημερίδας.
Τα μέλη του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ δεν κρύβουν την κομματική τους ένταξη, όπως δε την κρύβουν οι οπαδοί ή οι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων που δουλεύουμε μαζί στην ίδια συνδικαλιστική κίνηση. Εγώ προσωπικά έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι είναι τιμή μου που είμαι μέλος του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ όπως άλλο τόσο είναι τιμή μου που δουλεύω σε μια ΑΥΤΟΝΟΜΗ Σ.Κ. Στο κόμμα μας τα μέλη διαμορφώνουν την ιδεολογία και την πολιτική και διαμορφώνονται απ’ αυτή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δουλεύουμε σαν φράξια μέσα στο συνδικάτο, αποφάσεις στην κομματική οργάνωση για θέματα συνδικαλιστικά και για τα πιο κρίσιμα π.χ. απεργίες ποτέ δεν παίρνουμε.
Είμαστε ελεύθεροι σύμφωνα με την αντίληψη του καθενός μας να τοποθετηθούμε. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι φίλοι και συνεργάτες μας στις κινήσεις, που όπως είπα είναι διαφορετικών κομματικών αντιλήψεων.
Αυτό είναι υγιές φαινόμενο γιατί το κόμμα δεν είναι το ταλμούδ για όλα τα πράγματα. Το κόμμα όπως είπε ο Ινγκράο κοιτάει το αύριο, το συνδικάτο το σήμερα και μπορεί να υπάρξουν συγκρούσεις μεταξύ τους.
Ερώτηση: Τι θα έλεγες με λίγα λόγια για τις επικείμενες εκλογές;
Απάντηση: Λιγότερα μπαλκόνια και συνθήματα, περισσότερη ενασχόληση με τα καυτά προβλήματα και συγκεκριμένες αριστερές προτάσεις για την ανεργία, τον πληθωρισμό, το περιβάλλον, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τοποθέτηση του ψηφοφόρου στη θέση του πολίτη.
«ΑΥΓΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ»
