Του Μάκη Μπαλαούρα
Δεν έχουμε δει διαφήμιση με τόση οργή. Μπορεί οι διαφημίσεις, κυρίως κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων, να χρησιμοποιούν ντοκιμαντερίστικο υλικό με φυσικές καταστροφές ή «ατυχήματα» και ανθρώπους σε απελπισία, απόγνωση και πόνο,
Για πρώτη φορά όμως εμφανίζεται οργισμένο ένα παιδί. Ένα παιδί που δεν εκλιπαρεί. Δικάζει με συνοφρυωμένο ύφος και αυστηρή φωνή.
>Μας λέει:
• «με αυτό που κάνετε τα δάση και ο καθαρός αέρας θα ανήκουν στο παρελθόν, κανένα ψάρι στις θάλασσες»
> Μας προειδοποιεί κουνώντας το χέρι αυστηρά:
• «από εδώ και πέρα δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν ήξερα».
>> Μας βάζει όμως όλους στο ίδιο τσουβάλι:
• Τον Μπους που δε τηρεί τη Συμφωνία του Κιότο για τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, στο ίδιο τσουβάλι με τη μάνα μου που τηρεί με σεβασμό όλους τους νόμους.
• Τον Υπουργό της Κυβέρνησης Σημίτη που από τα 116.000 στρέμματα του καμένου δάσους της Πεντέλης του 1998 αναδάσωσε μόνο το 2,9% αποχαρακτηρίζοντας τα υπόλοιπα και εκχωρώντας τα σε Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς, Εκκλησία και αετονύχηδες για να κάνουν βίλες, στο ίδιο τσουβάλι με τον συνάδελφο μου στη δουλειά που δεν έκτισε σε καμία αποχαρακτηρισμένη έκταση δάσους.
• Τον Υπουργό της Κυβέρνησης Καραμανλή που παραμονές της προκήρυξης των εκλογών έφερε νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, στο ίδιο τσουβάλι με τον γείτονα μου που τρέχει μήνες στην πολεοδομία και στη ΔΕΗ για να πάρει ρεύμα για το καθ΄ όλα νόμιμα σπίτι του.
>> Όλες τις κυβερνήσεις, που ενώ είχαν συνταγματική υποχρέωση να φτιάξουν Δασολόγιο και Κτηματολόγιο έκαναν το κοροΐδο κλείνοντας το μάτι στους οικοπεδοφάγους, στο ίδιο τσουβάλι με το μικρό αδελφό μου που εκπληρώνει εγκαίρως όλες τις υποχρεώσεις του.
• Εξισώνουν όλους αυτούς τους μπαγάσηδες με εμένα. Τον απλό ανθρωπάκο που στο κάτω κάτω της γραφής άμα συναντήσω αγανακτισμένους διαδηλωτές τους χειροκροτώ.
• Εντάξει, μπορεί να μη φταίμε όλοι το ίδιο. Εμείς να λυπόμαστε και αυτοί να κάνουν ότι λυπούνται για τους 65 νεκρούς. Αυτοί είναι οι θύτες. Και εμείς τα θύματα. Και θύτες όμως. Τουλάχιστον, επειδή τους ανεχόμαστε.
>> «Για να νικήσει η ζωή να αλλάξουμε το τοπίο» όπως γράφουν οι νέοι και οι νέες του ΣΥΡΙΖΑ, ας τους ρίξουμε στο καναβάτσο για να αρχίσει να χαμογελάει ξανά το οργισμένο παιδί.
