Του Μάκη Μπαλαούρα
Πρελούδιο (και) θεσμικού αυταρχισμού ήταν η κυβερνητική μεθόδευση για την απεργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), που σταμάτησε μετά από 6 μέρες, λόγω της επιστράτευσης των ναυτικών, αλλά και των τεράστιων μηχανισμών καταστολής στο Λιμάνι του Πειραιά. Οι ναυτεργάτες, εργαζόμενοι σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες διεκδικούσαν:
– Ανάκληση του Ν/Σ του υπουργείου Ναυτιλίας που επιτρέπει στους πλοιοκτήτες την εξυπηρέτηση των νησιών ανάλογα με τις διαθέσεις και τα συμφέροντα τους. Μειώνει, επίσης, την οργανική σύνθεση των πληρωμάτων, όχι μόνο στα πλοία εσωτερικού, αλλά και αυτών μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας.
– Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης και σταμάτημα των ατομικών συμβάσεων.
– Άμεση εξόφληση δεδουλευμένων. Οι εφοπλιστές χρωστούν 22 εκατ. ευρώ, με συνέπεια το 70% των ναυτεργατών να μένουν απλήρωτοι για πάνω από 7 μήνες. Παράλληλα, τριπλασιάστηκε η φορολογία τους, ενώ οι εφοπλιστές απολαμβάνουν 59 φοροαπαλλαγές.
– Η αντιμετώπιση της ανεργίας των ναυτικών που έχει φτάσει πια στο 27%. Αντίθετα, η μαύρη εργασία θεριεύει με 50%. Σημειώνουμε, ότι το επίδομα απεργίας ανέρχεται στα 235 ευρώ.
Από τον αυτοματισμό στην επιστράτευση
Η κυβέρνηση αρχικά προσπάθησε να προκαλέσει συγκρούσεις με άλλες κοινωνικές ομάδες, κυρίως με αγρότες της Κρήτης. Η Περιφέρεια Κρήτης και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης περιδιάβαιναν το νησί, προκειμένου να ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι ναυτεργάτες δεν μπορεί να κατηγορηθούν ως «προνομιούχοι κηφήνες» του δημοσίου, όπως συλλήβδην κατηγορούν τους δημόσιους υπάλληλους. Πολύ περισσότερο που είναι απλήρωτοι από ιδιώτες επιχειρηματίες.
Τελικά ο Α. Σαμαράς πιστός στο δόγμα «νόμος και τάξη», παρά τις ενστάσεις, ακόμα, και του υπουργού Ναυτιλίας και εν όψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπου ήθελε να εμφανιστεί χωρίς κοινωνικές συγκρούσεις, προχώρησε στην επιστράτευση, τέταρτη των ναυτεργατών από το 2001. Η άρση, πριν λίγους μήνες μάλιστα, της προηγούμενης του 2010 που επέβαλε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έγινε με επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς από την κυβέρνηση Σαμαρά «ότι αλλάζουμε σελίδα».
Ο πρωθυπουργός, βέβαια, γνώριζε ότι σ’ αυτή την άκρως αυταρχική ενέργεια θα έβρισκε σύμφωνο τον Β. Βενιζέλο και την ανοχή του Φ. Κουβέλη. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΔΗΜΑΡ αυτή τη φορά δεν εξέδωσε ούτε καν ανακοίνωση, όπως για το μετρό… Ούτε προφανώς οι δύο υπουργοί της Μανιτάκης – Ρουπακιώτης ανατρίχιασαν, αν και επρόκειτο για επιστράτευση, απλήρωτων εργαζομένων!
Τα ΜΑΤ υπάλληλοι των εφοπλιστών
Τα ναυτεργατικά σωματεία αποφάσισαν να αγνοήσουν την επιστράτευση για τα λιμάνια της Αττικής, καλώντας εργαζόμενους να στηρίξουν τον αγώνα τους. Η ΓΣΕΕ, μάλιστα, προχώρησε σε κήρυξη 24ωρης απεργίας για το Λεκανοπέδιο. Πράγματι, ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στο λιμάνι. Όμως, γύρω στις 3 το πρωί εκατοντάδες άνδρες των ΜΑΤ και του Λιμενικού είχαν αποκλείσει την προσέλευση του κόσμου, από ξηρά και θάλασσα (!).
Τελικά οι ΜΑΤατζήδες έκοψαν τους κάβους, χωρίς τα πληρώματα να ανάψουν τις μηχανές, γεγονός άκρως επικίνδυνο, μετακινώντας τα πλοία στη θάλασσα και σε πλησίον αγκυροβόλια. Οι ενέργειες των κατασταλτικών μηχανισμών συνοδεύτηκαν και από τραμπούκικες εργοδοτικές συμπεριφορές, όπως αυτών στα δρομολόγια Ηρακλείου-Πειραιά.
Τέρμα οι απεργίες
Πριν από λίγες μέρες σημειώναμε σ’ αυτή την εφημερίδα, ότι η κυβέρνηση σκέπτεται να απαγορεύσει τις απεργίες που προκηρύσσονται από υπερκείμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΕΚ – Ομοσπονδίες – ΓΣΕΕ) που καλύπτουν κινητοποιήσεις σωματείων που έχουν θεωρηθεί παράνομες και καταχρηστικές. Φαίνεται όμως ότι πέσαμε έξω. Η κυβέρνηση σκέπτεται να προχωρήσει σε μεγαλύτερες αυταρχικού τύπου ενέργειες. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μ. Βορίδης ήταν απόλυτα σαφής: «Υπάρχουν ομάδες που έχουν τόση δύναμη που μπορεί να συντρίβουν την οικονομία. Να δούμε περιορισμούς στο τι σημαίνει απαρτία, στο με ποια πλειοψηφία θα παίρνονται οι αποφάσεις».
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β. Κεγκέρογλου εμφάνισε, μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ ότι έχει το κόπιραιτ, «ώστε να αλλάξει συνολικά το καθεστώς στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος». Από δίπλα και ο Ν. Τσούκαλης της ΔΗΜΑΡ, που, υποστηρίζοντας τους παραπάνω συναδέλφους του στη συγκυβέρνηση, υπογράμμισε ότι «οι μέθοδοι και τα εργαλεία που μέχρι πρότινος γνωρίζαμε πρέπει να αναθεωρηθούν». Πέντε μέρες μετά ο (τέως συνδικαλιστής) υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης πιστοποιούσε με τυμπανοκρουσίες τη κυβερνητική κατεύθυνση ασφυκτικού περιορισμού, έως τη κατάργηση, της απεργίας. Έως και την επαναφορά του λοκ άουτ διανοήθηκαν!
Οι σφοδρές αντιδράσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ(όχι, φυσικά, της Χρυσής Αυγής) καθώς και συνδικαλιστικών οργανώσεων, ανάγκασαν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να πάρουν και αυτά αρνητική θέση. Η κυβέρνηση, αναδιπλώθηκε προσωρινά. Είναι ζήτημα συγκυρίας. Η στρατηγική της έντασης με τη κοινωνία είναι στις προτεραιότητες της. Κάποια στιγμή, εντός του 2013, όταν θα οξυνθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις θα το επαναφέρουν. ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, πάλι θα ψελλίσουν επιφυλάξεις, αλλά τελικά θα συναινέσουν «μπροστά στη σωτηρία της πατρίδας»..
Έτσι, η πανεργατική απεργία που κήρυξαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τις 20 Φεβρουαρίου λαμβάνει –πέραν της αντίστασης στη λιτότητα και τη κοινωνική καταστροφή– και χαρακτηριστικά προστασίας του δικαιώματος της απεργίας. Για την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων. Μια απεργία που μπορεί να οδηγήσει και σε πολιτικές ανατροπές.
Από την ΕΠΟΧΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου