Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Μπαλαούρας
Η “Εποχή” εδώ και αρκετά χρόνια έχει παρουσιάσει τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που γίνονται στο νησί. Ιδιαίτερη έμφαση, φυσικά, έχει δώσει στις αριστερές πολιτικές δυνάμεις και στις κοινωνικές οργανώσεις και των δύο κοινοτήτων. Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας να παρακολουθούμε τα πράγματα πίσω από το τείχος της Λευκωσίας. Εκεί όπου οι άνθρωποι βιώνουν μαζί με το διαχωρισμό και τη στρατιωτική μπότα των Τούρκων μιλιταριστών και τον Ντενκτάς. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια είδηση που αλιεύσαμε στη “Χαραυγή”. Οι Τουρκοκύπριοι πέραν των μαζικών συλλαλητηρίων ενάντια στην πολιτική του Ντενκτάς, διεξάγουν παράλληλα και αγώνα εναντίον του συνεχιζόμενου εποικισμού, για να μην αλλοιωθεί πλήρως η σύνθεση του πληθυσμού. Έτσι, ενώ το καθεστώς ετοιμαζόταν να φέρει 30 ακόμα οικογένειες από την Τουρκία και προετοίμαζε αντίστοιχο οικισμό στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, οι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι κατά τη διάρκεια της νύχτας κατέστρεψαν το υπό κατασκευή καταυλισμό…
Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Βόρεια Κύπρο;
>>Θα έλεγα ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική. Υπάρχουν 41 οργανώσεις, που συμπεριλαμβάνουν κόμματα, συνδικάτα και αριστερές οργανώσεις, τα οποία έχουν δημιουργήσει την Πλατφόρμα “Αυτή η χώρα είναι δική μας”. Η Πλατφόρμα δημιουργήθηκε πρόσφατα, ωστόσο, σε κάθε πόλη πραγματοποιούνται μεγάλες διαδηλώσεις που ζητούν την παραίτηση του Ντενκτάς, ώστε να μπορέσουμε ως Τουρκοκύπριοι να ενταχθούμε στην Ε.Ε. και να ενωθούμε με τη Δημοκρατία της Κύπρου. Εχθές έγινε διαδήλωση και απεργία στη Λευκωσία. Τα γυμνάσια και τα λύκεια έκλεισαν και 2000 άτομα διαδήλωσαν έξω από το κοινοβούλιο. Τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης το Ρεμπουμπλικανικό και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης απαίτησαν να απομακρυνθεί ο Ντενκτάς αλλά όπως ήταν επόμενο κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό. Το κοινοβούλιο ήταν κλειστό για το κοινό και τους δημοσιογράφους. Τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και οι Επιτροπές Συνομιλιών κάνουν ότι τους ζητήσει ο Ντεκτάς.
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του κινήματος;
>>Έχουμε φτιάξει ένα πρόγραμμα δράσης μέχρι τέλος του Δεκέμβρη. Στις 26 Δεκεμβρίου έχουμε προγραμματίσει μεγάλη διαδήλωση υπέρ της ειρήνης και της προοπτικής ένταξης στην Ε.Ε. Ο στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε 50.000 άτομα, να είναι δηλαδή μια διαδήλωση-δημοψήφισμα. Στην τελευταία μας εκδήλωση ήμασταν 15.000 αλλά η δυσαρέσκεια είναι γενικευμένη. Όλος ο πληθυσμός είναι απογοητευμένος με τον Ντενκτάς.
Τους έποικους τους φέρνουν και μετά πιέζονται από το καθεστώς Ντενκτάς για να το στηρίξει
Πώς ο Ντενκτάς καταφέρνει να πηγαίνει ενάντια στη θέληση του κόσμου και ταυτόχρονα να επιβιώνει πολιτικά;
>>Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στους εποίκους. Κανείς δεν ξέρει τον αριθμό τους. Στις τελευταίες εκλογές ο Ντενκτάς έλαβε το 38% των ψήφων και έπρεπε να γίνει και δεύτερος γύρος αλλά ο αντίπαλος του παραιτήθηκε. Έτσι δεν ξέρουμε την ακριβή δύναμή του, η οποία όμως, ολοένα και μειώνεται. Τον στηρίζει όμως και η Άγκυρα. Υπάρχουν δύο Τουρκίες, η πολιτική και η στρατιωτική. Ο Ντενκτάς παίρνει τη δύναμη του από το στρατιωτικό κατεστημένο και αυτό είναι γνωστό σε όλους στη Τουρκία. Οι κάτοικοι της βόρειας Κύπρου ζούνε σε μη φυσιολογικές συνθήκες τα τελευταία 40 χρόνια. Η ελίτ, που έχει δημιουργηθεί από αυτή τη κατάσταση, θέλει να κρατηθεί, να επιβιώσει, να διατηρήσει τα προνόμιά της.
Ποια είναι η κατάσταση με τους εποίκους;
>>Υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο 40.000-50.000 παράνομοι μετανάστες από τη Τουρκία όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες. Υπάρχουν οι έποικοι του 1974 όπου παντρεύτηκαν, και τα παιδιά τους έχουν πια κυπριακή συνείδηση. Άλλοι έρχονται μόνο για 2-3 χρόνια. Οι έποικοι του 1974, φοβούνται για το μέλλον τους σε περίπτωση επανένωσης, και νιώθουν σαν όμηροι των ισχυρών. Όμως όλοι και κυρίως οι έποικοι πιέζονται από το καθεστώς το τι θα ψηφίσουν.
Τι πιστεύεις σχετικά με την επιστροφή των προσφύγων των δύο κοινοτήτων;
>>Το σχέδιο Ανάν είναι πολύ τεχνοκρατικό και ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Είναι φοβισμένος. Κάποιοι θα γυρίσουν και από τις δύο πλευρές αλλά το σχέδιο δεν παίρνει υπόψη του τις καρδιές και τα αισθήματα των ανθρώπων.
Πιστεύεις ότι σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της ΕΕ μπορούν να αρθούν οι εθνικοί διαχωρισμοί και να δημιουργηθούν κοινωνικοί και πολιτικοί; Για παράδειγμα ένα ενωμένο αριστερό κόμμα και από τις δύο κοινότητες είναι εφικτό;
>>Ας σκεφτούμε θετικά. Αν το νησί μπει ενωμένο στην Ε.Ε. και μας δοθεί η δυνατότητα να δουλέψουμε μαζί, θα τα καταφέρουμε. Υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια μία γυναικεία οργάνωση και από τις δύο κοινότητες, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο. Παρά τα εμπόδια που βάζει το καθεστώς Ντενκτάς – που επιπλέον μας κατηγορεί για προδοσία – στις επαφές μεταξύ συνδικάτων, κομμάτων, νέων έχουν δημιουργηθεί σημαντικές σχέσεις.
Τελικά είσαι αισιόδοξη;
>>Δεν είμαι αισιόδοξη. Μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε.
Εφημερίδα “Η Εποχή”
* Η Σεγκιούλ Ουλουντάγκ είναι ερευνητική δημοσιογράφος της προοδευτικής εφημερίδας της τουρκοκυπριακής κοινότητας “Γενιντουζέν”.
ΣΣ. Συμπλήρωση του 2020: Η Σεγκιούλ Ουλουντάγκ εξελέγη ως ένας/μία από τους επτά «Οικοδόμος της Ειρήνης του Έτους 2020» («Peacebuilder») από την HasNa (μη κερδοσκοπικός φιλανθρωπικός οργανισμός στην Ουάσιγκτον, γνωστός για το έργο του για ειρήνη και οικονομική ανάπτυξη), για την εντατική δουλειά της για τους «αγνοούμενους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ελληνοκυπριακών συγκρούσεων στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως αποτέλεσμα μαζικών εκτελέσεων, απαγωγών και στοχευμένων δολοφονιών και των μαζικών τάφων στην Κύπρο», γράφει για τις έρευνες της για «αγνοούμενους» στις εφημερίδες, στην Ελληνοκυπριακή εφημερίδα, Πολίτης και την Τουρκοκυπριακή Γενιντουζέν, προσπαθώντας να ενώσει τα δύο βίαια διαχωρισμένα τμήματα της Κύπρου και να διαγράψει τις διαιρέσεις μεταξύ των πληθυσμών, φωτίζοντας ιστορίες βίας αλλά και ανθρωπότητας στην Κύπρο μέσω του ρεπορτάζ της, καθώς και μοιράστηκε αυτές τις πληροφορίες με την επίσημη Επιτροπή Αγνοουμένων της Κύπρου, ώστε να μπορέσουν να σκάψουν και να βρουν τα λείψανα των αγνοουμένων και των μαζικών τάφων στην Κύπρο. Αφιέρωσε τον εαυτό της στην αποκάλυψη της τύχης χιλιάδων ανθρώπων που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ελληνοκυπριακών συγκρούσεων στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως αποτέλεσμα μαζικών εκτελέσεων, απαγωγών και στοχευμένων δολοφονιών. Το ρεπορτάζ της Uludağ έχει πυροδοτήσει δημόσια συζήτηση για αγνοούμενους, και οι αναγνώστες της και από τα δύο μέρη του νησιού τη βοήθησαν να αναγνωρίσει χώρους ταφής καθώς Μέσω της δουλειάς της, η Uluda ğ κατάφερε να σπάσει ταμπού περιστρέφοντας γύρω από την ιδέα ότι και οι δύο κοινότητες ήταν αποκλειστικά θύματα συγκρούσεων. Εδώ, μπόρεσε να δείξει και στις δύο κοινότητες ότι μεταξύ αυτών ήταν πολλά θύματα αλλά και κάποιοι δράστες, βοηθώντας τις να δημιουργήσουν μια κοινή ένωση με τίτλο «ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ». Είναι η πρώτη γυναίκα από την Κύπρο που προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης το 2021!
Στη φωτογραφία η Σεβγιούλ δεξιά με κηδεία αγνοούμενου Τουρκοκυπρίου, που τα λείψνα του αποκάλυψε. Μαζί με συγγενή του νεκρού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου