"Αν δουλέψουμε μαζί, θα τα καταφέρουμε" ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΕΝΓΚΙΟΥΛ ΟΥΛΟΥΝΤΑΓΚ*

Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Μπαλαούρας

Η “Εποχή” εδώ και αρκετά χρόνια έχει παρουσιάσει τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που γίνονται στο νησί. Ιδιαίτερη έμφαση, φυσικά, έχει δώσει στις αριστερές πολιτικές δυνάμεις και στις κοινωνικές οργανώσεις και των δύο κοινοτήτων. Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας να παρακολουθούμε τα πράγματα πίσω από το τείχος της Λευκωσίας. Εκεί όπου οι άνθρωποι βιώνουν μαζί με το διαχωρισμό και τη στρατιωτική μπότα των Τούρκων μιλιταριστών και τον Ντενκτάς. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια είδηση που αλιεύσαμε στη “Χαραυγή”. Οι Τουρκοκύπριοι πέραν των μαζικών συλλαλητηρίων ενάντια στην πολιτική του Ντενκτάς, διεξάγουν παράλληλα και αγώνα εναντίον του συνεχιζόμενου εποικισμού, για να μην αλλοιωθεί πλήρως η σύνθεση του πληθυσμού. Έτσι, ενώ το καθεστώς ετοιμαζόταν να φέρει 30 ακόμα οικογένειες από την Τουρκία και προετοίμαζε αντίστοιχο οικισμό στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, οι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι κατά τη διάρκεια της νύχτας κατέστρεψαν το υπό κατασκευή καταυλισμό…

Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Βόρεια Κύπρο;
>>Θα έλεγα ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική. Υπάρχουν 41 οργανώσεις, που συμπεριλαμβάνουν κόμματα, συνδικάτα και αριστερές οργανώσεις, τα οποία έχουν δημιουργήσει την Πλατφόρμα “Αυτή η χώρα είναι δική μας”. Η Πλατφόρμα δημιουργήθηκε πρόσφατα, ωστόσο, σε κάθε πόλη πραγματοποιούνται μεγάλες διαδηλώσεις που ζητούν την παραίτηση του Ντενκτάς, ώστε να μπορέσουμε ως Τουρκοκύπριοι να ενταχθούμε στην Ε.Ε. και να ενωθούμε με τη Δημοκρατία της Κύπρου. Εχθές έγινε διαδήλωση και απεργία στη Λευκωσία. Τα γυμνάσια και τα λύκεια έκλεισαν και 2000 άτομα διαδήλωσαν έξω από το κοινοβούλιο. Τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης το Ρεμπουμπλικανικό και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης απαίτησαν να απομακρυνθεί ο Ντενκτάς αλλά όπως ήταν επόμενο κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό. Το κοινοβούλιο ήταν κλειστό για το κοινό και τους δημοσιογράφους. Τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και οι Επιτροπές Συνομιλιών κάνουν ότι τους ζητήσει ο Ντεκτάς.

Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του κινήματος;
>>Έχουμε φτιάξει ένα πρόγραμμα δράσης μέχρι τέλος του Δεκέμβρη. Στις 26 Δεκεμβρίου έχουμε προγραμματίσει μεγάλη διαδήλωση υπέρ της ειρήνης και της προοπτικής ένταξης στην Ε.Ε. Ο στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε 50.000 άτομα, να είναι δηλαδή μια διαδήλωση-δημοψήφισμα. Στην τελευταία μας εκδήλωση ήμασταν 15.000 αλλά η δυσαρέσκεια είναι γενικευμένη. Όλος ο πληθυσμός είναι απογοητευμένος με τον Ντενκτάς.

Τους έποικους τους φέρνουν και μετά πιέζονται από το καθεστώς Ντενκτάς για να το στηρίξει

Πώς ο Ντενκτάς καταφέρνει να πηγαίνει ενάντια στη θέληση του κόσμου και ταυτόχρονα να επιβιώνει πολιτικά;
>>Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στους εποίκους. Κανείς δεν ξέρει τον αριθμό τους. Στις τελευταίες εκλογές ο Ντενκτάς έλαβε το 38% των ψήφων και έπρεπε να γίνει και δεύτερος γύρος αλλά ο αντίπαλος του παραιτήθηκε. Έτσι δεν ξέρουμε την ακριβή δύναμή του, η οποία όμως, ολοένα και μειώνεται. Τον στηρίζει όμως και η Άγκυρα. Υπάρχουν δύο Τουρκίες, η πολιτική και η στρατιωτική. Ο Ντενκτάς παίρνει τη δύναμη του από το στρατιωτικό κατεστημένο και αυτό είναι γνωστό σε όλους στη Τουρκία. Οι κάτοικοι της βόρειας Κύπρου ζούνε σε μη φυσιολογικές συνθήκες τα τελευταία 40 χρόνια. Η ελίτ, που έχει δημιουργηθεί από αυτή τη κατάσταση, θέλει να κρατηθεί, να επιβιώσει, να διατηρήσει τα προνόμιά της.

Ποια είναι η κατάσταση με τους εποίκους;
>>Υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο 40.000-50.000 παράνομοι μετανάστες από τη Τουρκία όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες. Υπάρχουν οι έποικοι του 1974 όπου παντρεύτηκαν, και τα παιδιά τους έχουν πια κυπριακή συνείδηση. Άλλοι έρχονται μόνο για 2-3 χρόνια. Οι έποικοι του 1974, φοβούνται για το μέλλον τους σε περίπτωση επανένωσης, και νιώθουν σαν όμηροι των ισχυρών. Όμως όλοι και κυρίως οι έποικοι πιέζονται από το καθεστώς το τι θα ψηφίσουν.

Τι πιστεύεις σχετικά με την επιστροφή των προσφύγων των δύο κοινοτήτων;
>>Το σχέδιο Ανάν είναι πολύ τεχνοκρατικό και ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Είναι φοβισμένος. Κάποιοι θα γυρίσουν και από τις δύο πλευρές αλλά το σχέδιο δεν παίρνει υπόψη του τις καρδιές και τα αισθήματα των ανθρώπων.

Πιστεύεις ότι σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της ΕΕ μπορούν να αρθούν οι εθνικοί διαχωρισμοί και να δημιουργηθούν κοινωνικοί και πολιτικοί; Για παράδειγμα ένα ενωμένο αριστερό κόμμα και από τις δύο κοινότητες είναι εφικτό;
>>Ας σκεφτούμε θετικά. Αν το νησί μπει ενωμένο στην Ε.Ε. και μας δοθεί η δυνατότητα να δουλέψουμε μαζί, θα τα καταφέρουμε. Υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια μία γυναικεία οργάνωση και από τις δύο κοινότητες, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο. Παρά τα εμπόδια που βάζει το καθεστώς Ντενκτάς – που επιπλέον μας κατηγορεί για προδοσία – στις επαφές μεταξύ συνδικάτων, κομμάτων, νέων έχουν δημιουργηθεί σημαντικές σχέσεις.

Τελικά είσαι αισιόδοξη;
>>Δεν είμαι αισιόδοξη. Μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε.

Εφημερίδα “Η Εποχή”

* Η Σεγκιούλ Ουλουντάγκ είναι ερευνητική δημοσιογράφος της προοδευτικής εφημερίδας της τουρκοκυπριακής κοινότητας “Γενιντουζέν”.
ΣΣ. Συμπλήρωση του 2020: Η Σεγκιούλ Ουλουντάγκ εξελέγη ως ένας/μία από τους επτά «Οικοδόμος της Ειρήνης του Έτους 2020» («Peacebuilder») από την HasNa (μη κερδοσκοπικός φιλανθρωπικός οργανισμός στην Ουάσιγκτον, γνωστός για το έργο του για ειρήνη και οικονομική ανάπτυξη), για την εντατική δουλειά της για τους «αγνοούμενους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ελληνοκυπριακών συγκρούσεων στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως αποτέλεσμα μαζικών εκτελέσεων, απαγωγών και στοχευμένων δολοφονιών και των μαζικών τάφων στην Κύπρο», γράφει για τις έρευνες της για «αγνοούμενους» στις εφημερίδες, στην Ελληνοκυπριακή εφημερίδα, Πολίτης και την Τουρκοκυπριακή Γενιντουζέν, προσπαθώντας να ενώσει τα δύο βίαια διαχωρισμένα τμήματα της Κύπρου και να διαγράψει τις διαιρέσεις μεταξύ των πληθυσμών, φωτίζοντας ιστορίες βίας αλλά και ανθρωπότητας στην Κύπρο μέσω του ρεπορτάζ της, καθώς και μοιράστηκε αυτές τις πληροφορίες με την επίσημη Επιτροπή Αγνοουμένων της Κύπρου, ώστε να μπορέσουν να σκάψουν και να βρουν τα λείψανα των αγνοουμένων και των μαζικών τάφων στην Κύπρο. Αφιέρωσε τον εαυτό της στην αποκάλυψη της τύχης χιλιάδων ανθρώπων που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ελληνοκυπριακών συγκρούσεων στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως αποτέλεσμα μαζικών εκτελέσεων, απαγωγών και στοχευμένων δολοφονιών. Το ρεπορτάζ της Uludağ έχει πυροδοτήσει δημόσια συζήτηση για αγνοούμενους, και οι αναγνώστες της και από τα δύο μέρη του νησιού τη βοήθησαν να αναγνωρίσει χώρους ταφής καθώς Μέσω της δουλειάς της, η Uluda ğ κατάφερε να σπάσει ταμπού περιστρέφοντας γύρω από την ιδέα ότι και οι δύο κοινότητες ήταν αποκλειστικά θύματα συγκρούσεων. Εδώ, μπόρεσε να δείξει και στις δύο κοινότητες ότι μεταξύ αυτών ήταν πολλά θύματα αλλά και κάποιοι δράστες, βοηθώντας τις να δημιουργήσουν μια κοινή ένωση με τίτλο «ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ». Είναι η πρώτη γυναίκα από την Κύπρο που προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης το 2021!
Στη φωτογραφία η Σεβγιούλ δεξιά με κηδεία αγνοούμενου Τουρκοκυπρίου, που τα λείψνα του αποκάλυψε. Μαζί με συγγενή του νεκρού…

Τι λένε Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνδικαλιστές Κοινή τους αγωνία είναι η ενωμένη, ειρηνική, δημοκρατική και προοδευτική Κύπρος Πάμπης Κυρίτσης Γ.Γ. της ΠΕΟ και Alli Gulle Πρόεδρος της Dev-Is

Του Μάκη Μπαλαούρα
Η “Εποχή” από χρόνια έχει ανοίξει έναν πλούσιο προβληματισμό με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου.
• Γιώργος Βασιλείου, ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας,
• Δημήτρης Χριστόφιας, γ.γ. του ΑΚΕΛ,
• Λέλος Δημητριάδης, δήμαρχος Λευκωσίας, καθώς και σειρά στελεχών του ΑΚΕΛ.

Την ίδια περίοδο προσωπικότητες της “άλλης πλευράς”, όπως
• Σενέρ Λεβέντ, εκδότης της “Afrika” (“Aurupa”),
• Αλή Ταλάτ
• Ιζέτ Ισκάν, επικεφαλής αριστερών κομμάτων, καθώς και εξέχοντες συνδικαλιστές, φιλοξενήθηκαν στην εφημερίδα μας.

Σήμερα, προκειμένου να ακουστεί η φωνή των κοινωνικών οργανώσεων, παρουσιάζει δύο κορυφαίους συνδικαλιστές.

Τον Γ.Γ. της ΠΕΟ Πάμπη Κυρίτση και τον πρόεδρο της Dev-Is Alli Gulle.

Η ΠΕΟ είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία της (ενιαίας) Κύπρου. Στη δεκαετία του ’60 κορυφαία στελέχη της δολοφονήθηκαν και από τις δύο ακροδεξιές οργανώσεις (ΕΟΚΑ Β΄ και ΤΜΤ). Αριθμεί 70.000 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Η Dev-Is, η Επαναστατική Συνομοσπονδία των Τουρκοκύπριων εργαζομένων καλύπτει όλους τους κλάδους μισθωτών. Στελέχη και μέλη της έχουν υποστεί επανειλημμένα βάναυσες διώξεις από το καθεστώς Ντενκτάς, προκειμένου να σιγήσει η φωνή τους και να παύσει η συνδικαλιστική τους δράση.

ΠΕΟ και Dev-Is έχουν εξαιρετικές συντροφικές σχέσεις

Σήμερα η “Εποχή” φιλοξενεί τις απόψεις των δύο κορυφαίων συνδικαλιστών της Κύπρου. Σ’ αυτές, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές, αυτές είναι περιορισμένες. Η κοινή τους αγωνία είναι η ενωμένη, ειρηνική, δημοκρατική και προοδευτική Κύπρος.

Ένας Ελληνοκύπριος και ένας Τουρκοκύπριος απαντούν στις ερωτήσεις της “Εποχής”:
• ΠΑΜΠΗΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΕΟ
“Θέλουμε λύση, ο χρόνος δεν είναι μαζί μας”
• ΑΛΗ ΚΟΥΛΕ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ DEV-IS
“Να χτίσουμε το κοινό μας σπίτι”

1. Η Συνδικαλιστική σας οργάνωση εκπροσωπεί ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων και ως εκ τούτου η έκφραση γνώμη της έχει ιδιαίτερο βάρος για τις εξελίξεις στο κυπριακό πρόβλημα. Ποια είναι η θέση σας για το σχέδιο Κ. Ανάν;

Κυρίτσης: Το σχέδιο Ανάν αποτελεί την πιο λεπτομερή και ολοκληρωμένη μορφή σχεδίου λύσης που έχει κατατεθεί μέχρι σήμερα από πλευράς του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο σχέδιο είναι εμφανές το αποτύπωμα της νέας τάξης πραγμάτων όπως την έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή μιας τάξης όπου οι κανόνες του δικαίου και της ηθικής καθόλου δεν λαμβάνονται υπόψη στην στρατηγική των κυριάρχων κύκλων στα θέματα αντιμετώπισης και επίλυσης διεθνών προβλημάτων και διενέξεων. Έχει επίσης το αποτύπωμα της αδιαλλαξίας και της άτεγκτης και αλαζονικής στάσης της τουρκικής πλευράς στις μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεις. Έχει όμως και τα αποτυπώματα λανθασμένων χειρισμών και της δικής μας πλευράς, έχοντας υπόψη ότι την κρίσιμη διαπραγμάτευση την κάμνουν δυνάμεις επιρρεπείς στην εξάρτηση και ευάλωτοι στις πιέσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το σχέδιο έχει ασφαλώς θετικά στοιχεία, αφού προϋποθέτει αποχώρηση του μεγαλύτερου όγκου των τουρκικών στρατευμάτων, επιστροφή αρκετών χιλιάδων προσφύγων υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, αναφέρεται σε ένα κράτος, μια ιθαγένεια και μια κυριαρχία, παρά το γεγονός ότι αυτή η αναφορά δεν γίνεται με την σαφήνεια που κατά την γνώμη μας θα έπρεπε. Έχει όμως πολλές σκόπιμες ασάφειες και αρνητικά σημεία που δεν είναι καθόλου επουσιώδη, είναι ουσιαστικά. Γι’ αυτό, σωστά κατά την γνώμη μας, η ελληνοκυπριακή πλευρά απάντησε στον Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι δεχόμαστε να διαπραγματευτούμε αυτό το σχέδιο με καλή διάθεση, αλλά θα επιδιώξουμε ξεκαθάρισμα και διασαφήνιση των σκόπιμων ασαφειών, καθώς και αλλαγές και βελτιώσεις των αρνητικών. Θέλουμε λύση, ο χρόνος δεν είναι μαζί μας. Η λύση δεν θα είναι για πανηγυρισμούς και το γνωρίζουμε, αλλά πρέπει να είναι λύση τουλάχιστον βιώσιμη και λειτουργική και να αφήνει όσο γίνεται μόνους τους κυπρίους, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους να κτίσουν έστω και με δυσκολίες το κοινό τους μέλλον σε συνθήκες ασφάλειας και ειρήνης.

Gulle: Πιστεύω πως είναι αναγκαίο να εκφράσω την απόφαση που υιοθετήθηκε στο 8ο Συνέδριο της DEV IS (που έγινε την Παρασκευή 29 /11) σε σχέση με τη θέση μας για το Κυπριακό πρόβλημα. Με αυτό θα έχουμε μια καλύτερη ευκαιρία να την κατανοήσουμε. Το Συνέδριο υιοθέτησε τα ακόλουθα: …Λαμβάνοντας υπόψη τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε ( η Τ/Κ Κοινότητα), μια λύση στο Κυπριακό πρόβλημα είναι η προτεραιότητα η οποία συνίσταται στο να διασφαλιστεί αυτή καθαυτή η ύπαρξη της τουρκοκυπριακής Κοινότητας. Από την ίδρυσή της, η Ομοσπονδία μας (DEV-IS Επαναστατική Ομοσπονδία των Συνδικάτων) έχει αποφασιστικά υποστηρίξει την άποψη ότι η ελευθερία του Τουρκοκυπριακού εργαζόμενου πληθυσμού ειδικά και της Κοινότητας σαν σύνολο εναπόκειται σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος. Με βάση αυτή την ιδέα, η DEV IS αντιλαμβάνεται μια διζωνική και δικοινοτική Ομοσπονδιακή λύση, βασισμένη στις ισχύουσες αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και τις μεταξύ 1977-79 υψηλού Επιπέδου Συμφωνίες που επιτεύχθηκαν μεταξύ των ηγετών των Κοινοτήτων , ως την πιο υλοποιήσιμη λύση. Είμαστε σε κρίσιμο στάδιο σε σχέση με την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, όπου λαμβάνει χώρα το Συνέδριό μας, το σχέδιο του Γ.Γ. των ΗΕ που προτάθηκε προς τις δύο πλευρές προκειμένου να βρεθεί μια λύση, εξακολουθεί να μονοπωλεί την τοπική και διεθνή ατζέντα θεμάτων. Έχοντας υπόψη την ασυμφωνία που προέκυψε στις απευθείας συνομιλίες μεταξύ των δύο ηγετών και την επερχόμενη Σύνοδο της Κοπεγχάγης στο άμεσο μέλλον (12 μέρες μετά το Συνέδριο) το προτεινόμενο σχέδιο πρέπει να εκληφθεί ως μια εξαιρετική ευκαιρία για την πραγματοποίηση της ειρήνης στην Κύπρο όσο και για την πραγματοποίηση του ιδανικού μας για να καταστεί η Κύπρος το “Κοινό μας Σπίτι” (σ.σ.: Πολιτικοκοινωνική οργάνωση, αντιπολίτευση στο καθεστώς του Ντενκτάς).

2. Με την κατάθεση του σχεδίου Ανάν, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις καθώς και προσωπικότητες από την Ελλάδα και την Τουρκία τοποθετούνται με απόλυτες θέσεις στο ζήτημα. Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους άμεσες παρεμβάσεις που μετακινούν το ζήτημα από εσάς, τους άμεσα εμπλεκόμενους συμβάλλουν στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού;

Κυρίτσης: Πρώτα να πω ότι οι απόλυτες θέσεις δεν βοηθούν καθόλου στην προώθηση των γνήσιων συμφερόντων του κυπριακού λαού σήμερα. Ούτε η ωραιοποίηση, ούτε και η δαιμονοποίηση του σχεδίου βοηθά στους στόχους μας. Η βοήθεια της Ελλάδας στον αγώνα του κυπριακού λαού είναι πολύτιμη και αναμφισβήτητα και οι Έλληνες πολιτικοί παράγοντες, πολύ περισσότερο η ελληνική κυβέρνηση, έχουν δικαίωμα άποψης για τους χειρισμούς. Όμως συμφωνώ ότι οι τελικές αποφάσεις ανήκουν στους κύπριους. Και γιατί γνωρίζουμε το πρόβλημα καλύτερα αλλά ιδιαίτερα γιατί οι εξελίξεις αφορούν πρώτιστα εμάς.

Gulle: Η ειλικρινής μας απάντηση σε αυτή την ερώτηση για λόγους αρχής είναι όχι. Πιστεύουμε ειλικρινά και υποστηρίζουμε την άποψη ότι μια λύση θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα αμοιβαίας επικοινωνίας μεταξύ του λαού της Κύπρου δηλ. των 2 κοινοτήτων. Παρ΄όλα αυτά δυστυχώς, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές , αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Η αιτία για αυτό είναι η διεθνοποίηση του Κυπριακού προβλήματος. ΄Ό πως όλοι γνωρίζουμε το Κυπριακό πρόβλημα είναι ένα προϊόν του ψυχρού πολέμου, όταν τα αγγλοαμερικανικά ιμπεριαλιστικά σενάρια υποκίνησαν τις εθνικιστικές εντάσεις, τριβές και διαμάχες, σπαραγμούς και διαιρέσεις κλπ. Υπήρχαν ανέκαθεν πολλά ενδιαφερόμενα μέρη. Εν ολίγοις, απ’ τη μια μεριά έχουμε Τουρκία και Ελλάδα οι οποίες έχουν πάγια συμφέροντα στην Κύπρο καθώς και πολιτισμικούς δεσμούς με την ιδιαιτερότητά τους, που αποκαλούνται Κοινότητες της Κύπρου. Κατόπιν , έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, που , καθώς η επίσημη αίτηση της Κύπρου για να γίνει μέλος της έχει εγκριθεί, η Κύπρος γι΄ αυτή έχει γίνει σημαντική. Από την άλλη μεριά υπάρχουν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με εκείνα των ΗΠΑ στην περιοχή κλπ. Η διεθνής διάσταση και οι διασυνοριακές επιδράσεις των εθνικών δεσμών πάνω στο Κυπριακό πρόβλημα είναι πολύ περίπλοκης και εκτεταμένης φύσης, τόσο που δεν μπορεί να αναλυθεί σε μία τέτοια συνέντευξη. Παρόλο που λαμβάνουμε υπόψη και τη διεθνή διάσταση και τα πάγια συμφέροντα στην Κύπρο, είναι δυστυχώς αληθές ότι θα έχουμε παρεμβάσεις σε ένα θέμα που φαίνεται να είναι αποκλειστικά και μόνο ένα θέμα δικό μας. Παρόλο που, καμιά φορά αυτά τα δεδομένα μπορούν να συνεισφέρουν θετικά. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς ποτέ να φανταστεί τον Ντενκτάς να “διαπραγματεύεται” ή να ενεργεί διαπραγματευτικά χωρίς την διεθνή πίεση ή την πίεση από την Τουρκία;

3. Πόσο μεγάλο είναι το χάσμα που δημιουργήθηκε μεταξύ των Ε/κ και Τ/κ, ιδιαίτερα μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974. Μπορεί αυτό να καλυφθεί εύκολα και σύντομα με το σχέδιο Κ. Αναν;

Κυρίτσης: Για να είμαστε ειλικρινείς και αντικειμενικοί με την ιστορία το χάσμα έχει μεγαλώσει το 1974 αλλά δεν ξεκίνησε το 1974. Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια η ΠΕΟ, το ΑΚΕΛ, η Κυπριακή Αριστερά και στις δύο κοινότητες, έχουμε αγωνιστεί σκληρά για να διατηρήσουμε στη συνείδηση των εργαζομένων την ιδέα της επαναπροσέγγισης και της κοινής πάλης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει και νομίζω ότι αυτό έχει αποδειχτεί περίτρανα μέσα από το πρόσφατο μαζικό συλλαλητήριο ειρήνης τον 92 τουρκοκυπριακών πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σίγουρα όμως σε περίπτωση λύσης θα χρειαστεί σκληρός αγώνας για να ξεπεραστούν στην πράξη και στην καθημερινή ζωή προκαταλήψεις, φοβίες, ακόμα και εθνικιστικές προσεγγίσεις. Όσο πιο λειτουργική θα είναι η λύση, όσο πιο ισορροπημένη και δίκαιη θα είναι τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει αυτό το χάσμα να γεφυρωθεί.

Gulle: Υπάρχουν πολλές οικονομικές ανισότητες (χάσμα) μεταξύ της Ελληνικής και της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας . Αυτό το χάσμα έχει μεγαλώσει κυρίως μετά το 1974. Εμείς πιστεύουμε ακράδαντα ότι μια λύση στο Κυπριακό πρόβλημα θα δημιουργούσε οπωσδήποτε συνθήκες που θα συνέβαλαν στην άμβλυνση αυτών των ανισοτήτων. Να δώσω μερικά σύντομα παραδείγματα: Μια λύση θα δώσει τέλος στα οικονομικά εμπάργκο από τα οποία έχουμε όλοι επηρεασθεί κατά πολύ. Θα έδινε επίσης στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα την ευκαιρία να αυξήσει το ρυθμό παραγωγής της, κάτι που θα μείωνε την επιμελώς επιβεβλημένη εξάρτηση των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία. Μια λύση επίσης θα έδινε τέλος στην απομόνωσή μας και κατά συνέπεια και σε μας την ευκαιρία να αναπτύξουμε εμπόριο και τουρισμό. Θα δημιουργούσε επίσης τις δυνατότητες να επωφεληθούμε από τη διεθνή βοήθεια, ειδικά από εκείνη των Ευρωπαϊκών Οργανισμών. Αυτά είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

4.Σύμφωνα με το Σχέδιο Ανάν δεν θα εφαρμοστεί το κοινοτικό κεκτημένο μεταξύ των δυο κοινοτήτων, ούτε καν σε βάθος χρόνου. Εσείς θεωρείτε ότι πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα ή να υπάρξουν μεταβατικές περίοδοι και αν ναι σε τι βάθος χρόνου;

Κυρίτσης: Εμείς επιδιώκουμε το κοινοτικό κεκτημένο να εφαρμοστεί χωρίς εξαιρέσεις. Εάν θα υπάρξουν εξαιρέσεις να είναι τέτοιες που να μην δημιουργούν μεγαλύτερα εμπόδια και να περιορίζουν την λειτουργικότητα και την βιωσιμότητα της λύσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να λειτουργήσει ως ενοποιητικός παράγοντας και όχι ως παράγοντας συντήρησης διαχωριστικών στοιχείων.

Gulle: Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το σχέδιο Ανάν δεν επιτρέπει ή παραπέμπει στις καλένδες το κοινοτικό κεκτημένο μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Συνάγουμε από τον Πίνακα Ε του σχεδίου Ανάν ότι το νέο κράτος Κύπρου ζητά από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα να λάβει υπόψη της τις νέες συνθήκες στην Κύπρο που προβλέπονται από την “Ολοκληρωμένη συμφωνία” του κυπριακού προβλήματος.

5. Δεδομένου ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο βιοτικό επίπεδο και στο νομικό πλαίσιο των δικαιωμάτων των πολιτών και των εργαζομένων, ποια είναι κατά τη γνώμη των συνδικαλιστικών σας οργανώσεων, τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να διευκολύνουν την συνύπαρξη των εργαζομένων των δύο κοινοτήτων;

Κυρίτσης: Η ΠΕΟ είναι αποφασιστικά υπέρ της θέσης ότι με την λύση, θα πρέπει να παρθούν άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα που να τείνουν να εξισώσουν το βιοτικό επίπεδο, τα δικαιώματα και ωφελήματα των εργαζομένων σε ολόκληρη τη Κύπρο. Είναι για μας βασική προϋπόθεση βιωσιμότητας της ίδιας της λύσης η δημιουργία συνθηκών κοινής οικονομικής ζωής, κοινού επιπέδου μισθών και ωφελημάτων . Είναι φυσικό ένας τέτοιος στόχος να συνεπάγεται μέτρα στήριξης και ανάπτυξης κατά πρώτο λόγο των τουρκοκυπρίων, αφού αυτοί είναι που υπολείπονται σοβαρά από τα επίπεδα απολαβών και ωφελημάτων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Σε περίπτωση λύσης θα στηρίξουμε μια τέτοια πολιτική. Άλλωστε είμαστε δεσμευμένοι μέσα και από τις αποφάσεις του πανσυνδικαλιστικού φόρουμ στο οποίο μετέχουν σχεδόν όλες οι ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Gulle: Σε σχέση με αυτό το θέμα, η συνδικαλιστική μας οργάνωση υποστηρίζει σθεναρά τη θέση που υιοθετήθηκε από όλες τις κυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις σε σχέση με τα θέματα που μας απασχολούν. Αυτές, εν συντομία, είναι ως εξής: Ότι το μελλοντικό νέο κράτος της Κύπρου θα διασφαλίζει τα ακόλουθα :
* Ένα ενιαίο σύστημα απασχόλησης και εργασιακών σχέσεων
* Ένα ενιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης
* Ενιαία στάνταρντς μισθών και αποδοχών
* Πλήρη διασφάλιση της ελευθερίας μετακίνησης, ελευθερίας του να συνεταιρίζεται κανείς και του να επιλέγει εργοδότη σε κάθε γωνιά της Κύπρου.
* Καμία διάκριση σε σχέση με την απασχόληση ή τα εισοδήματα που να προέρχεται από εθνικούς, θρησκευτικούς ή φυλετικούς λόγους ή διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλλα
* Η άμεση θεσμοποίηση αυτών των θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων θα εξυπηρετούσε ιδιαίτερα για την υπέρβαση αυτών των διαφορών.

6. Πως βλέπετε σαν συνδικαλιστές τα δύσκολα προβλήματα που συνδέονται με την επιστροφή των προσφύγων και την παρουσία των εποίκων;

Κυρίτσης: Η δική μας θέση είναι κρυστάλλινη. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους σε συνθήκες ασφάλειας έστω και εάν αυτό θα γίνει κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση. Οι πρόσφυγες πρέπει να έχουν δικαίωμα επιλογής και να το ασκήσουν. Η παρουσία εποίκων για μας δεν είναι αποδεκτή. Ο πόλεμος δεν μπορεί να δημιουργεί τετελεσμένα ή δίκαιο. Αυτός πρέπει να είναι ο κανόνας.

Gulle: Όπως αναφέρθηκε σ΄ αυτή την ερώτηση, είναι ένα πολύ ευαίσθητο και σύνθετο πρόβλημα. Είναι επίσης ένα από τα βασικά ζητήματα του Κυπριακού Προβλήματος Σαν συνδικαλιστές , πιστεύουμε ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στις περιουσίες τους. Αυτό είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με το δικαίωμα να επιστρέψουν ή με καταβολή αποζημίωσης. Από την άλλη μεριά, το θέμα των εποίκων είναι ακόμα πιο περίπλοκο. Αρκετά μεγάλο μέρος τους βρίσκονται στην Κύπρο εδώ και 25 χρόνια. Έχουν κάνει παιδιά στην Κύπρο. Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν επίσης δικαιώματα. Μερικοί/κές παντρεύτηκαν Τουρκοκύπριους/ες. Κάποια από τα παιδιά τους έχουν γεννηθεί στην Κύπρο και φέρουν την Κυπριακή παράδοση. Βεβαίως, υπάρχουν και αρκετοί έποικοι χωρίς άδεια παραμονής που τους εκμεταλλεύονται ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Επίσης, υπάρχουν και μερικοί που έχουν έλθει στην Κύπρο τα τελευταία 10 χρόνια με διαφορετικές ελπίδες ο καθένας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις όλους αυτούς σαν να ήταν ένα ίδιο πράγμα.

7. Αν ενταχθεί η Δημοκρατία της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς να υπάρξει κατ’ αρχήν συμφωνία των δυο πλευρών νομίζετε ότι αυτό θα διευκολύνει την επίλυση του κυπριακού ή θα την δυσκολέψει;

Κυρίτσης: Έχω πει και στην αρχή ότι επιδιώκουμε την λύση με όλη μας την δύναμη το συντομότερο δυνατό. Έχει αποδειχτεί όμως στην πράξη ότι η σύνδεση και η συνάρτηση της λύσης με την ένταξη δεν μπορεί να λειτουργήσει σήμερα δημιουργικά. Δεν υπάρχουν άλλωστε ούτε τα χρονικά περιθώρια. Κατά συνέπεια αυτή τη στιγμή εμείς προσδοκούμε και αναμένουμε ότι στις 12 του Δεκέμβρη στην Κοπεγχάγη, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποφασίσει την διεύρυνση της με την συμμετοχή της κυπριακής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα όμως οι προσπάθειες και οι διαπραγματεύσεις στη βάση του σχεδίου Ανάν θα πρέπει να συνεχιστούν με στόχο μια, υπό τις περιστάσεις. Δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση. Η θέληση της Κύπρου αλλά και της Τουρκίας να μπουν στην Ε.Ε. είναι θεμιτό να αξιοποιηθεί ως παράγοντας προώθησης λύσης. Ιδιαίτερα για την Τουρκία μπορεί να αξιοποιηθεί ως παράγοντας κάμψης της αδιαλλαξίας της. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης πάνω στη δική μας πλευρά για άρον – άρον λύση – κλείσιμο του κυπριακού η οποία δεν θα μπορέσει να αντέξει στο χρόνο. Για μας η μη λύση δεν είναι λύση έστω και εάν θα υπάρξει ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι όμως λύση ούτε και μια πιθανή συμφωνία που δεν θα ικανοποιεί τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία και δημοκρατική εξέλιξη της κοινωνίας και του λαού της Κύπρου.

Gulle: Πιστεύουμε ότι η μονόπλευρη ένταξη των Ελληνοκυπρίων σε συνθήκες διεθνούς αναγνώρισης της Δημοκρατίας της Κύπρου, θα προκαλούσε περαιτέρω περιπλοκή του προβλήματος. Θα οδηγούσε σε παγιοποίηση της διαίρεσης του νησιού. Οι Τουρκοκύπριοι θα εγκατέλειπαν την Κύπρο. Θα μας οδηγούσε σε σοβαρή επιπλέον απειλή για την υπόσταση της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας. Ο πιο ορθολογικός τρόπος για τη διασφάλιση των συμφερόντων των Κυπρίων σαν σύνολο είναι η εξεύρεση μιας λύσης στην Κύπρο και η επανενωμένη πια Κύπρος να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εφημερίδα “Η Εποχή”

Συνέντευξη τύπου-Συγκέντρωση για τον Γιάννη Σερίφη.. Στελέχη της Αριστεράς, συνδικαλιστές, αυτοδιοικητικοί, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, δικηγόροι

..την Τρίτη 26 Νοεμβρίου στην 1.00 μ.μ. στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, για να υποστηρίξουμε την αίτηση αποφυλάκισης του Γιάννη Σερίφη
Δεκάδες συνδικαλιστές-τριες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στελέχη της Αριστεράς, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και δικηγόροι, μέλη υπεράσπισης πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και Αυτοδιοικητικών σχημάτων διοργανώνουμε την Τρίτη 26 Νοεμβρίου στην 1.00 μ.μ. στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, συνέντευξη τύπου για να υποστηρίξουμε την αίτηση αποφυλάκισης του Γιάννη Σερίφη, που κατατίθεται την ίδια μέρα από τους συνηγόρους του, και να απαιτήσουμε την άμεση αποφύλακισή του και την παύση κάθε δίωξης εναντίον του.
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ
«Καταγγέλλουμε τη δίωξη σε βάρος του Γιάννη Σερίφη και την προφυλάκισή του. Η πολύχρονη δράση του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η ιδεολογία και οι πολιτικές απόψεις του όπως τις έχει και ο ίδιος δημόσια διατυπώσει, δεν έχουν καμιά σχέση με όσα του καταλογίζουν οι διωκτικές αρχές. Θεωρούμε ότι η δίωξη και η προφυλάκισή του είναι δικονομικά αυθαίρετες και αποτελούν προϊόν πολιτικών σκοπιμοτήτων και υπερατλαντικών πιέσεων. Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση του Γιάννη Σερίφη και την παύση κάθε δίωξης εναντίον του». Ο κατάλογος των υπογράφοντων: 1.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΕΝΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΜΠ 2.ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΤΑΣΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 3.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ 4.ΑΞΕΛΟΣ ΡΗΓΑΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΕΗ -ΜΕΛΟΣ Κ.Π.Ε. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 5.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΝΜΜΑΤΕΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔ. ΙΔΙΩΤ. ΥΠΑΛΛ. 6.ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ 7.ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ ΣΙΣΣΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ- ΜΕΛΟΣ ΚΠΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 8.ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ 9.ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ.ΟΛΜΕ 10.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΗΛΙΑΣ ΜΕΛΟΣ Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ 11.ΒΡΥΧΕΑ ΑΝΝΥ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΜΠ 12.ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜ. ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ 13.ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 14.ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΗΛΠΑΠ 15.ΓΑΛΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΔΟΕ 16.ΓΕΡΟΥ ΚΑΤΙΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ 17.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΝΜΜΑΤΕΙΑΣ ΚΕΔΑ 18.ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 19.ΓΛΕΖΟΣ ΜΑΝΟΛΗΣ 20.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜ. ΠΑΝΕΛΛ. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΜΔΥΔΑΣ 21.ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 22.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 23.ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ 24.ΔΙΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 25.ΔΡΙΤΣΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΕΠΙΚΕΦ.ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ “ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ” 26.ΕΛΑΦΡΟΥ ΠΕΓΚΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 27.ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤ. ΠΑΤΡΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Δ.Ε.Π. ΠΑΤΡΑΣ 28.ΖΕΥΓΩΛΗ ΜΑΡΙΑ ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜ. ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ 29.ΖΟΡΜΠΑΛΑ ΑΛΕΚΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 30.ΖΥΡΙΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ 31.ΘΕΡΜΟΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ 32.ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΜΔΥΔΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 33.ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΟΛΜΕ 34.ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΣΕΕ 35.ΚΑΠΠΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 36.ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΕΥΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ 37.ΚΑΡΔΑΣΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ- ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΑΣ 38.ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ 39.ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ “ΚΟΚΚΙΝΙΑ ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ” 40.ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ 41.ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 42.ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΕΠΙΣΤ. ΠΑΤΡΑΣ 43.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 44.ΛΙΟΝΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΚΟΝΤΡΑ” 45.ΜΑΝΙΟΣ ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ 46.ΜΑΟΥΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΑΠΛ. ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜ. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠ. ΤΕΕ 47.ΜΑΡΓΙΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ 48.ΜΑΡΤΑΛΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Δ.Σ. Γ’ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 49.ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΕΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΚΑ 50.ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 51.ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗ ΖΕΤΑ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ 52.ΜΗΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΜΠ – ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “ΘΕΣΕΙΣ” 53.ΜΙΧΑΗΛ ΣΑΒΒΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΕΚ 54.ΜΟΣ-ΣΥΨΑ ΑΘΗΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 55.ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 56.ΜΠΑΖΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΗΛΠΑΠ 57.ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ ΜΑΚΗΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 58.ΜΠΑΝΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΚΟΑ 59.ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΛΟΣ Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 60.ΜΠΕΛΑΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 61.ΜΠΙΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 62.ΜΠΙΣΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΚΚΕ 63.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΑΣΩ Τ. ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ “Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ” 64.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ “Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ” 65.ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 66.ΝΤΑΟΥΝΤΑΚΗ ΝΑΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 67.ΞΥΔΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 68.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 69.ΠΑΛΟΥΜΠΗ ΓΙΑΝΝΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 70.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΛΟΣ Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ 71.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΜΕΛΟΣ Π.Γ. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 72.ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 73.ΠΑΣΧΟΥΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΟΤΑ 74.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΤΟΕ 75.ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΦΑΙΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 76.ΠΙΛΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ” ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ” 77.ΠΙΣΣΙΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ. Τ.Ε.Ι. 78.ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΑΝΑΠΛ. ΚΑΘΗΓ. ΕΜΠ, ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΔΕΠ ΕΜΠ 79.ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΜΕΛΟΣ Κ.Π.Ε. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 80.ΡΗΓΟΣ ΑΛΚΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ. 81.ΡΗΓΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΛΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΤΕΕ 82.ΡΟΥΣΟΣ ΣΙΜΟΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ” 83.ΡΟΥΣΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΤΕΙΟ 84.ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ Α.ΡΑ.Σ. 85.ΣΠΑΘΗΣ ΜΑΚΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΕΜΠ 86.ΣΠΑΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΕΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΔΕΔΥ 87.ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΔΑ ΜΕΛΟΣ Κ.Π.Ε. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. 88.ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 89.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΓΣΕΕ 90.ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ 91.ΤΑΤΣΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΒ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ 92.ΤΟΥΛΟΥΤΗ ΓΙΩΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΕΠΙΣΤ. ΑΘΗΝΩΝ 93.ΤΡΙΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 94.ΤΣΙΟΦΦΙ ΓΚΟΥΙΝΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 95.ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 96.ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ 97.ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΔΕΔΥ 98.ΦΕΛΕΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 99.ΦΙΛΗΣ ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 100.ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ ΜΕΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΓΣΕΕ 101.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ 102.ΧΑΡΙΤΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΝΕΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ 103.ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 104.ΧΡΥΣΗΣ ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ 105.ΨΑΡΑ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 106.ΨΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ Να δημιουργήσουμε τον εναλλακτικό "χουλιγκανισμό"

Του Μάκη ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ

Είναι γνωστά τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη στον αγώνα Φενέρμπαχτσε και Παναθηναϊκού. Οι υπουργοί Εξωτερικών Τουρκίας – Ελλάδας θεώρησαν καλό να κάνουν τον γύρο του γηπέδου προκειμένου να προωθήσουν την ελληνοτουρκική φιλία σε έναν φλεγόμενο χώρο, όπως άλλωστε γίνεται σε ματς ελληνικών ομάδων, όπου είχαν αρχίσει οι “συνήθεις” αντεγκλήσεις. Όταν πέρασαν μπροστά από τους Έλληνες χούλιγκαν δέχτηκαν βροχή γιαουρτιών, αναπτήρων και καθισμάτων. Τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους τσιτώθηκαν παίρνοντας χρώμα ανθρώπου που έπαθε αποπληξία. Αμέσως μόλις άρχισαν να συνέρχονται, το έβαλαν στα πόδια. Την ίδια περίπου στιγμή οι Τούρκοι χούλιγκαν σήκωσαν με μηχανισμό (!) ένα μεγάλο πανό που απεικόνιζε τον Μωάμεθ τον Πολιορκητή να εισβάλλει στην Κωνσταντινούπολη. Η πρώτη παρατήρηση βέβαια αφορά τους υπουργούς, που με απερισκεψία θέλησαν να κάνουν εξωτερική πολιτική μέσω του ποδοσφαίρου. Στο παρελθόν, βέβαια, έχει χρησιμοποιηθεί ο αθλητισμός για την προώθηση των διεθνών σχέσεων, όπως έγινε στον περίφημο αγώνα πινγκ – πονγκ Κίνας – ΗΠΑ επί Νίξον.

Όμως το ποδόσφαιρο (και σ’ ένα βαθμό το μπάσκετ) είναι διεθνώς διαφορετικό “άθλημα”, το οποίο έχει εμπορευματοποιηθεί και χρησιμοποιείται από παράγοντες προκειμένου να προωθήσουν, με την ισχύ που τους παρέχει ο όγκος των “φιλάθλων”, τα συμφέροντά τους, ενώ οι οργανωμένοι στους συνδέσμους, οι λεγόμενοι συνδεσμίτες, είναι απολίτικη μάζα που μπορεί να χειραγωγηθεί οδηγούμενη σε ακροδεξιές θέσεις.

Έτσι δεν είναι, τελικά, περίεργο που -όπως γράφτηκε- εν όψει της ρεβάνς στη Λεωφόρο οι πιο φανατικοί χούλιγκαν όπως του ΠΑΟΚ, του Άρη και του… Ολυμπιακού ανέστειλαν προσωρινά το αβυσσαλέο και αιώνιο μίσος τους στέλνοντας μηνύματα έμπρακτης συμπαράστασης διά της συμμετοχής τους στο μπλοκ της “εθνικής” κερκίδας, προσφερόμενοι μάλιστα να στήσουν ενέδρες στους Τούρκους στα λιμάνια, στα αεροδρόμια και στα διόδια…
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να γραφτούν στις περιορισμένες αθλητικές σελίδες της “Αυγής” και φυσικά δεν θέτω υποψηφιότητα για να πάρω θέση αθλητικού της συντάκτη.

Απλώς παρακινήθηκα από τις επανειλημμένες εκκλήσεις του “Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς” για συνεργασία όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα. Με αφορμή την παρέμβαση ενός άγνωστου φίλου, μου δημιουργήθηκε η ιδέα ότι στο μεθαυριανό ματς θα μπορούσαμε εμείς οι αριστεροί να πάρουμε τον αγώνα της κερκίδας στα χέρια μας.

Να σηκώσουμε πανό που θα αναφέρονται στη φιλία των λαών, στις κοινές αγωνίες και προβλήματα.

Να φωνάξουμε συνθήματα για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τον πόλεμο, τα δικαιώματα, την εκμετάλλευση και τον ρατσισμό…

Άλλωστε υπάρχει μια σχετική εμπειρία την περίοδο της δικτατορίας, όπου ο “Ρήγας Φεραίος” πέταξε προκηρύξεις στους Πανευρωπαϊκούς της Αθήνας το 1969 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, ενώ στο Γουέμπλεϊ Έλληνες και Εγγλέζοι σήκωναν αντιχουντικά πανό. Θυμίζουμε επίσης ότι στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και ιδίως σ’ αυτές με δικτατορικά καθεστώτα είναι σύνηθες γεγονός η ανάρτηση πανό και η διανομή προκηρύξεων. Ίσως να μην είναι ώριμα ακόμη τα πράγματα για να αναλάβουν όλες οι συνιστώσες της Αριστεράς την πρωτοβουλία αυτή. Έξω από το γήπεδο όμως μπορούμε να πάμε και να μοιράσουμε προκηρύξεις τουλάχιστον καμιά διακοσαριά άτομα για να αποφύγουμε το πολύ ξύλο είτε από τα ΜΑΤ είτε από τον ετερόκλητο συνασπισμό από τα χουλιγκανοεθνίκια.

Δεδομένου ότι πολλοί από μας είναι (ή ήταν και απομακρύνθηκαν) φίλαθλοι, έχει ενδιαφέρον να εξεταστεί η δυνατότητα συγκρότησης δικτύου φιλάθλων που οργανωμένα και μαζικά να δημιουργούν καταστάσεις σύγκρουσης με τους παράγοντες και με τους χούλιγκανς.

Ένας τέτοιος φορέας μπορεί να φτιάξει ερασιτεχνικές πολιτικοποιημένες ομάδες όπως έγινε στο Μπρίστολ της Αγγλίας με τους “Easton Cowboys”. Ο σύλλογος αυτός έχει ως έμβλημά του το σύνθημα “Ελευθερία μέσω του ποδοσφαίρου” και τις ημέρες του Μουντιάλ πραγματοποίησε το “Πρώτο Εναλλακτικό Παγκόσμιο Κύπελλο”, διοργανώνοντας ποδοσφαιρικούς αγώνες με τους Ινδιάνους στη χώρα των Τσιάπας, με τους μαύρους στο Σοβέτο της Ν. Αφρικής και σε μια σειρά από άλλες χώρες. Οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις συνδυάζονται με μουσικές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις (περισσότερα στο: hemalimodha.co.uk/eastoncowboys).

Ιδού, λοιπόν, στην κυριολεξία στάδιο λαμπρό για (πρώην και νυν) κνήτες, ρηγάδες και εξωκοινοβουλευτικούς για να δημιουργήσουμε τον εναλλακτικό “χουλιγκανισμό”, ενώ οι πιο πιτσιρικάδες ας φτιάξουν τις αθλητικές εναλλακτικές ομάδες

” Η Αυγή”

"Να υπερασπίσουμε το Δίκτυο, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα" ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Αρκούσε μόνο μια ανοιχτή εκδήλωση υπεράσπισης του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα που το τελευταίο διάστημα συκοφαντείται με χυδαίο τρόπο, για να ξεσηκωθούν οι απανταχού “τρομολάγνοι” εναντίον όσων εκφράζουν διαφορετικές σκέψεις, υπερασπίζουν τις αρχές της Αριστεράς και συνεχίζουν να αντιστέκονται. Ιδού ορισμένα δείγματα:

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου η εφημερίδα “Χώρα” του κ. Τράγκα κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τίτλο “Πολιτικό μέτωπο στο πλευρό της 17Ν” και υπότιτλο “Σημαντικό γεγονός για τις εξελίξεις η συνέντευξη Τύπου που έδωσε το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα”.

Την ίδια ημέρα, πάλι στην πρώτη σελίδα η “Απογευματινή” έχει φωτογραφία από τη συγκέντρωση και τίτλους: “Προκαλούν οι σύντροφοι του Λεσπέρογλου. “Πολιτικοί κρατούμενοι τα μέλη της 17Ν”. Να απαντήσουν τώρα τα στελέχη του Συνασπισμού που “άκουσαν” τη θεωρία”.

Οι συγκεκριμένες εφημερίδες αλλά και άλλες, σημειώνουν με έμφαση ότι στη συγκέντρωση του Δικτύου ήταν όλοι οι συνήθεις ύποπτοι- τώρα τελευταία λέμε εμείς και συνήθεις αθώοι-ενώ επιχειρούν να προσδώσουν στο “χώρο” την ταυτότητα του πολιτικού τμήματος της 17Ν. Χαρακτηριστικός ο τίτλος της Απογευματινής «Εγεννήθη κόμμα για τη 17 Νοέμβρη».

Βεβαίως, δεν ήταν η πρώτη φορά – το τελευταίο δίμηνο – που το “Δίκτυο” βάλλεται για τη δραστηριότητα και τις απόψεις του. Είχαν προηγηθεί μια σειρά από δημοσιεύματα που ο βασικός τους στόχος, προφανώς, ήταν να βάλουν φρένο σε κάθε προσπάθεια κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης. Πλήθος κόσμου Κατάμεστη η αίθουσα της ΕΣΗΕΑ από κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Δικτύου.

Ήταν εκεί στελέχη του Συνασπισμού (Αλ. Φλαμπουράρης, Π. Λαφαζάνης, Χρ. Παπαδόπουλος κ. ά.) – παρουσία η οποία προφανώς ενόχλησε κάποιους –

Γ. Μπανιάς και αρκετά στελέχη της ΑΚΟΑ.

Η Γ. Κούρτοβικ, ο Σπ. Φυτράκης, η Τ. Χριστοδουλοπούλου. Οι συνήθεις αθώοι, Μ. Μπουκουβάλας, Γ. Μπαλάφας, Β. Βογιατζή, Κ. Μαζοκόπος. Ο Θ. Δρίτσας και ο Μ. Καστρινάκης. Ο Αντ. Νταβανέλος από την ΔΕΑ, η Χρ. Ζιάκα από το Ξεκίνημα, η Μ. Ζευγώλη από την Κομμουνιστική Ανανέωση, ο Γ. Φελέκης από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, μέλη της κίνησης “η άλλη Αθήνα” και μέλη της Συμπαράταξης.
Οι δημοσιογράφοι Γ. Βότσης, Ι. Σωτήρχου, Στ. Κούλογλου και οι “Ιοί της Κυριακής”.

Οι συνδικαλιστές Μ. Μπαλαούρας, Αλ. Καλύβης, Σ. Σιώκος, ο δικηγόρος Δ. Μπελαντής, ο Ν. Μανιός, η Α. Βρυχέα, ο Α. Ρήγος και φυσικά ο Αβραάμ Λεσπέρογλου που μόλις βγήκε από τη φυλακή ήρθε στην ΕΣΗΕΑ. Η εκδήλωση είχε ήδη αρχίσει όταν μπήκε στην αίθουσα ο Α. Λεσπέρογλου. Βαθιά ανθρώπινο το παρατεταμένο χειροκρότημα. Αγκαλιές, φιλιά, ευχές…

Tα στελέχη του Δικτύου, Ν. Γιαννόπουλος και Μ. Μπερσέφσκι εξηγούσαν τους λόγους αυτής της συνέντευξης Τύπου, που είχε πάρει τη μορφή δημόσιας εκδήλωσης.

“Είμαστε σήμερα εδώ, μαζί με συντρόφους και συντρόφισσες, φίλους και φίλες, που όλα αυτά τα χρόνια δώσαμε από κοινού πολλούς και δύσκολους αγώνες κατά του εθνικισμού και του ρατσισμού, των ιμπεριαλιστικών σταυροφοριών όπου γης και της κρατικής καταστολής, της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τη καταδίκης δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε εξαθλίωση.

“Για να υπερασπιστούμε την οργάνωσή μας που τους τελευταίους μήνες συκοφαντείται με χυδαίο τρόπο. Για να υπερασπιστούμε το κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικά κρατούμενους, που αναπτύχθηκε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, κατορθώνοντας να αποκαλύψει πολιτικές σκοπιμότητες, να ακυρώσει αστυνομικές σκευωρίες και να απελευθερώσει αγωνιστές και αγωνίστριες που κρατούνταν άδικα. Για να υπερασπιστούμε τις αρχές και την ιστορία, τις αξίες και τη στάση αλληλεγγύης της Αριστεράς, που βάλλονται σχεδιασμένα και συστηματικά όχι μόνο από τους ακροδεξιούς νοσταλγούς της χούντας, αλλά και από όλους εκείνους που με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας θέλουν να κάνουν τον τρόμο νόμο, την άγνοια πολιτικό αξίωμα και το χαφιεδισμό κοινωνική αρετή.

Για να υπερασπιστούμε δικηγόρους που συκοφαντούνται επειδή ασκούν το επάγγελμά τους σεβόμενοι τις αρχές του κράτους δικαίου και τα προτάγματα του νομικού πολιτισμού, δημοσιογράφους που συκοφαντούνται (και ίσως αύριο διώκονται σύμφωνα με τα κελεύσματα του κ. Μίλερ) επειδή δεν ευθυγραμμίζονται με την “ενιαία σκέψη” της Νέας Τάξης πραγμάτων και δεν σπεύδουν να διαδώσουν τις “αλήθειες” των αρχόντων, αλλά και κάθε πολίτη που γίνεται βορά της κρατικής και τηλεοπτικής ασυδοσίας…”

Όσον αφορά τη στάση του Δικτύου απέναντι στη 17Ν, οι ομιλητές τόνισαν “Είμαστε εδώ για να διευκρινίσουμε ότι παρόλο το ιδεολογικό, πολιτικό και αξιακό χάος που μας χωρίζει από το μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και την αιματηρή προπαγάνδα της “17Νοέμβρη”, παρόλη την πεποίθησή μας ότι η απελευθέρωση της κοινωνίας δεν μπορεί να προωθηθεί με τη δράση κανενός αυτόκλητου σωτήρα ή τιμωρού που απονέμει δικαιοσύνη μέσω θανατικών καταδικών, δεν είμαστε στο ελάχιστο διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε από την άποψή μας περί του πολιτικού χαρακτήρα της δράσης αυτών των οργανώσεων, συνεπώς και όσων συλλαμβάνονται κατηγορούμενοι ως μέλη τους ως πολιτικών κρατουμένων. Και δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε από αυτή την άποψη, όχι τόσο για λόγους δεοντολογίας ή επιστημονικής ακρίβειας, αλλά κυρίως επειδή είμαστε βέβαιοι ότι η αποπολιτικοποίηση και η αποϊδεολογικοποίηση της δράσης των εγχώριων οργανώσεων ατομικής τρομοκρατίας προλογίζει την ποινικοποίηση της δράσης, π. χ., τουρκικών επαναστατικών οργανώσεων και την άρνηση χορήγησης πολιτικού ασύλου σε μέλη τους, την απαξίωση μαζικών επαναστατικών κινημάτων όπως οι κολομβιανές FARC, αλλά ακόμα και παλαιστινιακές οργανώσεις, την ομηρία μαχητικών κινημάτων που θα αναπτυχθούν στη χώρα μας ενόψει της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε την απόφαση μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας κατά της τρομολαγνείας, των αστυνομικών σκευωριών, της κρατικής καταστολής με όποιο πρόσχημα κι αν ασκείται όποιο μανδύα κι αν ενδύεται…”

Γ. Μπανιάς: Κεντρικός στόχος της επίθεσης το κίνημα αλληλεγγύης Στην παρέμβασή του ο εκπρόσωπος της ΑΚΟΑ Γιάννης Μπανιάς, ξεκίνησε με μια διαπίστωση. “Όπου εμπλέκεται, όπου συμμετέχει ενεργά η κοινωνία με τις συλλογικότητες της, με τα κινήματα, τα αποτελέσματα είναι θετικά. Όπου αυτά τα κινήματα παλεύουν για οράματα, αξίες, για αρχές, για δικαιώματα τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να πάρουμε από την υπόθεση του Αβραάμ Λεσπέρογλου. Όπου, όμως, οι πράξεις γίνονται μετά από αποφάσεις που παίρνονται εκτός κοινωνίας, με συνωμοτικό τρόπο, και έχουν χαρακτήρα τυφλής βίας, τα αποτελέσματα είναι αρνητικά και τελικά στρέφονται εναντίον της κοινωνίας. Αυτό μας δείχνει η υπόθεση της 17Ν”. Στη συνέχεια ο Γιάννης Μπανιάς αναφέρθηκε στην αξία της ανθρώπινης ζωής, αλλά και στην επιβολή του αυταρχισμού, σε θεσμικό και όχι μόνο επίπεδο. “Δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν”, τόνισε ο Γ. Μπανιάς, για να προσθέσει. “Τα κινήματα αλληλεγγύης, όπως και το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, γίνονται κεντρικός στόχος αυτής της επίθεσης”.

Αλ. Φλαμπουράρης: Να αντισταθούμε στη ζοφερή πραγματικότητα Ήταν η στιγμή που ο Α. Λεσπέρογλου έμπαινε στην αίθουσα της εκδήλωσης. Ο ομιλητής Αλ. Φλαμπουράρης από τον Συνασπισμό σταμάτησε αγκάλιασε τον Α. Λεσπέρογλου ενώ οι συγκεντρωμένοι χειροκρόταγαν. Φανερά συγκινημένος ο ομιλητής αναφέρθηκε στο κλίμα που τείνει να διαμορφωθεί λέγοντας “Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Ο Λαφαζάνης, ο Κουβέλης και εγώ ήμασταν μάρτυρες στον Λεσπέρογλου. Όταν ο πρόεδρος με ρώτησε γιατί ήρθατε αφού δεν ήσασταν παρών, είπα δύο πράγματα. Πρώτον, γιατί πιστεύω ότι είναι αθώος και δεύτερον γιατί θέλω έμπρακτα να αντισταθώ σε αυτό το κλίμα το οποίο επιδιώκεται να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία. Ένα κλίμα τρόμου, φοβίας, χαφιεδισμού…” Το λόγο αμέσως μετά πήρε η Μαρία Ζευγώλη από την Κομμουνιστική Ανανέωση, η οποία είπε ότι με πρόσχημα την τρομοκρατία διώκεται η αριστερά, σε όλες της τις εκφάνσεις. Διώκονται οι αγώνες υπέρ των πολιτικών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων. Τέλος, η εκδήλωση έκλεισε με σύντομη παρέμβαση του Γ. Κοσμά από την Πρωτοβουλία Ενάντια στην Κρατική Τρομοκρατία. Πάνος Λάμπρου

“Η EPOXH”

Με αφορμή τη εξάρθρωση της 17Ν: Αμερικανοί και λοιπά κέντρα επιχειρούν την ηθική απαξίωση της Αριστεράς Θα πάρουν τη ρεβάνς; Πηγή: Η Εποχή 1/9/2002

Του Μάκη Μπαλαούρα

Ούτε στην πτώση της δικτατορίας ούτε στην δίκη των πραξικοπηματιών και των βασανιστών της χούντας ούτε στους σεισμούς της Αθήνας καταναλώθηκε τόσο μελάνι και ηχητικός χρόνος (αφαιρώντας τον τηλεοπτικό χρόνο γιατί τότε δεν υπήρχε «ελεύθερη» τηλεόραση), όπως έγινε με το μοιραίο χτύπημα των διωκτικών αρχών προς την 17Ν. Είναι άραγε τόσο σημαντικό θέμα που ξεπερνά κατά πολύ όλα τ’ άλλα, η 17Ν;

Πόσο απασχόλησε την κοινωνία και πόσο διαμόρφωσε την πολιτική ζωή της χώρας η δράση της στην περίοδο των 27 χρονών της ύπαρξης της; Με εξαίρεση το πρώτο διάστημα που κέντριζε το ένστικτο περί δικαίου των πολιτών, καμιά άλλη σημαντική επιρροή δεν είχε στα μαζικά και κοινωνικά κινήματα.

Το αντίθετο· έδινε με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου τα προσχήματα για περιστολή των πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Ας τελειώνουμε με την 17Ν λοιπόν. Άλλωστε έχουν γραφτεί τόσα. Μονάχα μία παρατήρηση. Οι αβίαστες ομολογίες και κυρίως το αλληλοκάρφωμα των μελών της δεν οφείλεται στο ότι είναι κιοτήδες ή κότες (όπως τους κράζουν οι ποινικοί κρατούμενοι). Σε τελική ανάλυση τέτοιοι τύποι παρά τη σιγουριά τους που τους έδινε το 45τάρι ή το θράσος τους ή η ανικανότητά της αστυνομίας δε φοβήθηκαν τους ανακριτές, οι οποίοι μάλιστα δε τους άσκησαν καμιά βία για να ομολογήσουν τα όσα έκαναν (και όσα πιθανόν δεν έκαναν, προκειμένου η αστυνομία να συμπληρώσει ή να καλύψει τα κενά του παζλ), ούτε καν τους αμερικανούς με το διακοσμημένο με φωτογραφίες του Γκουαντανάμο, διπλανό γραφείο.

Η συμπεριφορά τους οφείλεται στο γεγονός ότι αντιλήφθηκαν το απόλυτο αδιέξοδο των πράξεων τους, την απόλυτη πολιτική και κοινωνική μοναξιά τους, την ιδεολογική και πολιτική κενότητα τους.

Δεν έμοιαζαν ούτε στο ελάχιστο με τους παλιούς κομμουνιστές και αριστερούς που πήγαιναν στο απόσπασμα ή πέθαιναν από τα βασανιστήρια με ψηλά το κεφάλι, γιατί ήξεραν ότι υπηρετούν το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας, γιατί πίστευαν ακράδαντα ότι το παράδειγμά τους θα πυρπολήσει χιλιάδες άλλους ανθρώπους! Αυτοί λογοδοτούσαν στην κοινωνία και στην ιστορία.

Γιατί υπήρξε η 17 Ν;

Λέγεται, και είναι καταρχήν σωστό, ότι τέτοια φαινόμενα θα γεννιούνται στην χώρα μας και διεθνώς όσο δεν επιλύονται τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Η θέση αυτή απάντα μερικώς στο ερώτημα. Σ’ αυτόν τον ισχυρισμό όμως πρέπει να προστεθεί και η ταυτόχρονη απουσία (επί της ουσίας) της Αριστεράς στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η Φράξια Κόκκινος Στρατός, η GRAPO που γεννήθηκαν και ισχυροποιήθηκαν εξαιτίας και των δύο αυτών παραγόντων.

Στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση -παρά το φωτοστέφανο της αντιδικτατορικής πάλης- τα κόμματα της Αριστεράς φάνηκαν ανίκανα να απαντήσουν στα προβλήματα και να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους. Το ΚΚΕ Εξωτερικού, παρά τις νέες ρηξικέλευθες θέσεις του, χαρακτηρίστηκε κυρίως από την δεξιά και συμβατική γραμμή του (ΕΑΔΕ). Το ΚΚΕ βρισκόταν μόνιμα σε αναχωρητισμό με τα μάτια στραμμένα στον Στάλιν και στην ΕΣΣΔ. Αν προσθέσει κανείς και την μεταξύ τους αντιπαλότητα, καθώς και τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, η Αριστερά έδειξε πως είναι ανήμπορη να απαντήσει στα κοινωνικά προβλήματα.
Το κενό αυτό προσπάθησαν να το «καλύψουν» η17Ν και ο ΕΛΑ, έστω κι αν τα μηνύματα τους αφορούσαν μόνο τους αμερικανούς και τους χουντικούς.

Ο «αυτόνομος» λόγος των ΜΜΕ

Αν μέχρι την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού είχε ασκηθεί με έντονη κριτική για το ρόλο το ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης, μετά το γεγονός αυτό τα ΜΜΕ δείχνουν αυτονομούνται πλήρως από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και να καθοδηγούνται ιδεολογικά από ένα πλέγμα φανερών και μυστικών υπηρεσιών, στον οποίο κεντρικό ρόλο προφανώς παίζουν οι ξένες.

Οι υπηρεσίες αυτές διαμορφώνουν μια στρατηγική που αποσκοπεί στον ευτελισμό της αντιδικτατορικής πάλης και της Αριστεράς. Σ’ αυτό το στημένο παιχνίδι συμμετέχουν πράκτορες της ΚΥΠ, φασίστες, εθνικιστές, ακόμα και στρατοδίκες της χούντας, αλλά δυστυχώς και μία μικρή ομάδα δήθεν «υπευθύνων» αριστερών.

Που αποσκοπούν;

Μετά τον εμφύλιο για την πολιτική και οργανωτική της ήττα η Αριστερά χρειάστηκε λιγότερο από επτά χρόνια για να ορθοποδήσει, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να γίνει διά της ΕΔΑ, ακόμα και αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Αριστερά δεν είχε ηττηθεί ηθικά. Το ίδιο συνέβη και μετά την δικτατορία. Τα κόμματα της Αριστεράς δεν μπήκαν ποτέ στο περιθώριο, παρά την «δεξιά» πολιτική τους ακόμα και όταν τα εκλογικά ποσοστά της ήταν χαμηλά, το ειδικό βάρος της Αριστεράς στην κοινωνία ήταν μεγάλο. Το βάρος αυτό της έδινε και της δίνει τη δυνατότητα να ακούγεται η φωνή της στα συνδικάτα, στα κινήματα, σε όλη την κοινωνία. Η Αριστερά είναι η τελευταία ασπίδα για την υπεράσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων -που θίγονται αυτή την περίοδο βάναυσα- για την αντιπαράθεση στα γεράκια των πολέμων και των σφαγών, για όλα όσα υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε κατακτήσει σε μια, γενικώς, δημοκρατική κοινωνία, όσο κοινωνικά ανάπηρη κι αν είναι αυτή.

Αυτό το ηθικό-ιστορικό ειδικό βάρος της Αριστεράς πολλοί και πολλές θέλουν να το συντρίψουν. «Να τελειώσει η ασυλία της», βροντοφωνάζει, ο άλλοτε «φίλος» ορισμένων αριστερών Ανδριανόπουλος. Να γιατί ανοίγουν τους φακέλους της αντίστασης και ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση, αυτούς που συνδέονται με δυναμικές εκδηλώσεις. Ενοχοποιώντας την Αριστερά, επιδιώκουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης εκ μέρους της, της ζητούν να αποκηρύξει την επαναστατική της αντίληψη, προκειμένου να γίνει δεκτή ως «ανανήψασα» στο στρατόπεδο της νέας τάξης του προέδρου Μπους, όπως γινόταν παλιά στη Μακρόνησο. Να γιατί η ορχήστρα των ΜΜΕ, των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων και των μυστικών υπηρεσιών, δεν πρέπει να φαλτσάρει. Ο μαέστρος-πρέσβης κ. Μύλερ είναι ξεκάθαρος μιλώντας στον πρώτο πληθυντικό. Όταν λέει «Εμείς αποσκοπούμε…» εννοεί όλη την ορχήστρα.

Στη φάση που διανύουμε η τακτική επιδίωξη όλων των παραπάνω παραγόντων, είναι να κραδαίνουν απειλητικά απέναντι σε όποιον τολμά να αντιστέκεται τη δαμόκλεια σπάθη του κοινωνικού περιθωρίου και της τιμωρίας, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο ομήρους πολλούς αγωνιστές που δρουν στα κοινωνικά κινήματα.

Η στάση των πολιτικών δυνάμεων

Το ΠΑΣΟΚ αρχικά φάνηκε ότι ενισχύεται από τις εξελίξεις του αντιτρομοκρατικού χτυπήματος, γιατί έδειχνε την ικανότητα του να πατάξει την τρομοκρατία, αφαιρώντας ταυτόχρονα και τις υποψίες ότι σχετίζεται με αυτήν. Επιπλέον, αφήνοντας τα πράγματα να κυλούν -μέσω των ΜΜΕ- προσδοκούσε ότι θα εμφανιζόταν ως η εγγυήτρια δύναμη των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων καθώς και της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, με τα κόμματα της Αριστεράς να λειτουργούν απερίσπαστα στο εσωτερικό όμως, αυτού του πλαισίου. Έτσι νόμιζε ότι θα μπορεί να μας κλείνει πονηρά το μάτι, υπενθυμίζοντάς μας ότι αν η Δεξιά νικήσει στις εκλογές θα δώσει γη και ύδωρ στους Αμερικανούς με ότι αυτό συνεπάγεται για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Γι’ αυτό άλλωστε ο υπουργός εξωτερικών «μάλωσε» τον κ. Μύλερ για τον πληθυντικό του.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι. Αποκτούν την δική τους αυτόνομη δυναμική, που όπως γράψαμε στοχεύει στην ηθική απαξίωση της Αριστεράς. Σε λίγο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Αδύναμο και αυτό, απλώς θα μας μοιράζει το ίδιο τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης…

Το βάρος επομένως πέφτει εξολοκλήρου στην ίδια την Αριστερά, που πρέπει να εγκαταλείψει την απολογητική και παθητική στάση της και να βγει στην επίθεση. Εύφορο έδαφος υπάρχει και για τα λαϊκά προβλήματα, που οξύνονται ραγδαία, αλλά και για τα διεθνή, όπως η επικείμενη επίθεση στο Ιράκ, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η φτώχεια, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Πηγή: Η Εποχή 1/9/2002

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ, από τις επιφυλλίδες «Συναντήσεις» της «ΑΥΓΗΣ»

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ
ΩΣ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΣ, και μάλιστα της Κεντρικής Τράπεζας, λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων αλλά και των πολιτικών αποφάσεων, όπως η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στη Φρανκφούρτη, ανησυχώ σφόδρα για το εργασιακό μου μέλλον.

Έτσι άρχισα να ψάχνομαι για το πού μπορώ να εργαστώ. Η ιδέα του έμμισθου δημοσιογράφου απορρίφθηκε αμέσως. Η «Αυγή» είναι πλήρης, ενώ στην «Εποχή» συνήθως πληρώνεις. Σε άλλα ΜΜΕ είναι εξαιρετικά δύσκολο με την κρίση στον κλάδο, αλλά και την πτώση της ποιότητάς τους.
Κάποιος φίλος μού σφύριξε ότι εν όψει των αυριανών δημοτικών και μεθαυριανών βουλευτικών εκλογών εταιρείες image makers, όπως τις λέμε στα καφενεία, ζητούν στελέχη προσφέροντας ενδιαφέρουσες αποδοχές.

Ο φίλος, γνωρίζοντας την πείρα μου, η οποία άλλωστε φαίνεται και με τα ένσημα από τις επιφυλλίδες «Συναντήσεις» της «ΑΥΓΗΣ» υποψηφίου βουλευτή ή δημοτικού συμβούλου που έχω συγκεντρώσει από την πρώτη κοινοβουλευτική εμφάνιση του ΚΚΕ Εσωτερικού έως σήμερα, που θα έκαναν ακόμα και τον Γιαννίτση να αναθεωρήσει τις θέσεις του για τα συνταξιοδοτικά, με πρότεινε σε μια από τις πρώτες εταιρείες τέτοιας ενασχόλησης.

Φυσικά με συμβούλευσε να εγκαταλείψω τα παλαιοκομμουνιστικά μου και να συμβαδίσω με την εποχή μου. Ακολουθώντας τη συμβουλή του, ανέτρεξα σε σχετική βιβλιογραφία, αλλά και στο Ίντερνετ. Αισθανόμουν έτοιμος να τους καταπλήξω και τελικά μετά από μακρά συζήτηση τα συγχαρητήρια που εισέπραξα με έκαναν να αντιληφθώ ότι έσκισα.

Ο διευθυντής της εταιρείας, αναφερόμενος στα αποτελέσματα των εκλογών που έχουν διεξαχθεί στην Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Δανία, την Αυστρία και τη Γαλλία, αλλά και στις δημοσκοπήσεις για τη Γερμανία με ρώτησε τι θα πρότεινα -έστω και εκ των υστέρων-στους κεντροαριστερούς που σε όλες τις παραπάνω χώρες έχασαν, προκειμένου να αποφύγουν τη βαριά τους ήττα. Γινόταν προφανές ότι η εταιρεία θα αναλάμβανε το προς κατάρρευση ΠΑΣΟΚ.

Ήμουν σε απόλυτα πλεονεκτική θέση. Με σεβασμό αλλά και σιγουριά ανάλυσα στον κ. διευθυντή τις απόψεις μου. «Κοιτάξτε, τα κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα εξουσίας έχουν συγκλίνει σχεδόν σε απόλυτο βαθμό. Νεοφιλελευθερισμός το ένα, νεοφιλελευθερισμός και το άλλο. Για την ανεργία και τη φτώχεια φταίνε οι μετανάστες. Τα ΜΜΕ αναδεικνύουν ως μείζον πρόβλημα την ανασφάλεια των πολιτών, τα κόμματα σύρονται και βρίσκουν τα αίτια και το φάρμακο: Μετανάστες και αστυνομοκρατία. Μη διαθέτοντας προσωπικότητες όπως ο Κ. Καραμανλής ή ο Α. Παπανδρέου που μπορούσαν να κερδίσουν το κρίσιμο ποσοστό που θα τους έδινε τη νίκη, πρέπει να χαράξουν άλλη στρατηγική»…

Ο κ. διευθυντής με άκουγε με έντονο ενδιαφέρον. Κατάλαβα ότι είχα κερδίσει τις πρώτες εντυπώσεις, όμως δεν έφταναν για να πετύχω την πρόσληψή μου με προνομιακούς όρους.

«Επομένως, εφόσον οι διαπιστώσεις και οι συνταγές θεραπείας είναι οι ίδιες, τότε πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους promotion». Όπως είπα, πήγα διαβασμένος και στις διεθνείς αλλά στις ελληνικές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Είχα υπόψη μου τις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές, αλλά και το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες όπως στη Γερμανία.

«Έτσι, δεδομένης της σύγκλισης των κομμάτων εξουσίας, πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι προσέγγισης ψηφοφόρων. Πρώτον, τα μεσαία στελέχη πρέπει να νιώσουν συναισθηματικά δεμένα με το κόμμα, έτσι ώστε δημιουργώντας ακατάλυτους δεσμούς μεταξύ τους αλλά και με την ηγεσία να θεωρήσουν ότι η μάχη αφορά πρωτίστως αυτούς και να τα δώσουν όλα στην εκλογική μάχη. Θα τους προσφέρουμε ένα ανεπανάληπτο τριήμερο του Αγ. Πνεύματος στη Μύκονο. Μεταξύ Piero’s και Caprice θα επιστρατευτούν για την περίπτωση (αν και μάλλον δεν είναι αναγκαίο, γιατί υπάρχει πληθώρα) Ρωσίδες, Καυκάσιες και Ρουμάνες, θα τους κάνουμε να αντιληφθούν τις δυνατότητες που θα τους προσφέρουμε στην επόμενη νίκη μας αλλά και τον απολεσθέντα παράδεισο σε ενδεχόμενη και απευκταία ήττα μας.

Κάτι ανάλογο, άλλωστε, δοκιμασμένο με επιτυχία στις φοιτητικές εκλογές, είναι οι βραδιές σε στριπτιζάδικα. Τα εκλογικά μέτρα επιπλέον, αν όχι κυρίως, σε περίοδο έντονης κοινωνικής απομόνωσης, μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες κοινωνικών γνωριμιών, κάτι ανάλογο αλλά βέβαια κοινωνικά αναβαθμισμένο, όπως τα γραφεία συνοικεσίων. Μπορούν επιπλέον να προσφέρουν προφυλακτικά σε ποικίλες εμφανίσεις και γεύσεις, όπως έγινε πρόσφατα στο 8ΡD στη Γερμανία. Η προσφορά αυτή μπορεί να συνοδευτεί με κάποια χρηματική καταβολή για την οικονομική ενίσχυση του κόμματος.

Σκεφτείτε, κ. διευθυντά, τα προφυλακτικά να έχουν τα πρασινογάλαζα μάτια του κόμματος και γεύση ξινισμένου μήλου α λα Σημίτη, τι θραύση θα κάνουν».

Ο κ. διευθυντής, εμφανέστατα ήταν εντυπωσιασμένος και, παρά τις προσπάθειές του να συγκαλύψει τον ενθουσιασμό του, ρώτησε, δήθεν αδιάφορα: «Και αν ένα υποψήφιο στέλεχος φοβάται πως δεν θα έχει ακροατήριο τις συγκεντρώσεις, τι θα κάνει προκειμένου να προσελκύσει πλήθος;».

Εγώ, ατάραχος, γνωρίζοντας πια ότι συμβαδίζω με την εποχή μας, αναφώνησα: «Θα βάλει βίντεο με ταινίες σοφτ πορνό, θα μαζευτεί κόσμος και μετά ο υποψήφιος θα εκτονωθεί μιλώντας για τα προβλήματα του πολίτη».

Είναι περιττό να πω ότι προσελήφθην αμέσως με αποδοχές τέτοιες που, αν τις αναφέρω, θα δημιουργήσω κοινωνική πρόκληση.

Επιφυλλίδα Μάκη Μπαλαούρα στις «Συναντήσεις» της «ΑΥΓΗΣ», στις 20/6/2002, όπου είναι υπεύθυνος ο Άγγελος Ελεφάντης