Γάζα: Οι βόμβες πέφτουν σαν το χαλάζι και τα παιδιά ..φωτογραφίζονται!

Του Μάκη Μπαλαούρα

Βρισκόμαστε στο τέλος της πενθήμερης εκεχειρίας. Δε γνωρίζουμε ακόμα, ότι παρά τις πιέσεις και κρατών που έχουν στηρίξει μανιωδώς την απάνθρωπη «Επιχείρηση Σιδερένια Ξίφη» του Ισραήλ, τι θα κάνει ο ακροδεξιός Νετανιάχου. Ισχυρή πίεση αισθάνεται και από τους πολίτες και αντιπολίτευση του Ισραήλ που, τουλάχιστον, επιθυμούν την απελευθέρωση όλων των ομήρων, χωρίς να υποβαθμίζουμε ένα (παλιό) ανησυχητικό ερώτημα για το μέλλον του κράτους τους, που θα βρίσκεται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση, με τα γεράκια να έχουν, προφανώς, τώρα το πάνω χέρι.
Μακάβρια στατιστική: από τους νεκρούς το 42% είναι παιδιά και 30% γυναίκες!!!
Η επίθεση της ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς που επέφερε 1.400 νεκρούς άμαχους πολίτες και η αντεπίθεση του Ισραήλ, ενός οργανωμένου κράτους, με υπερσύγχρονα όπλα, που τα ζηλεύουν ακόμα και οι ΗΠΑ, στόχευσε νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες, υποδομές, διέκοψε ρεύμα και νερό, απαγόρευσε την εισαγωγή τροφίμων και καυσίμων για κάλυψη ζωτικών αναγκών του πληθυσμού ή την εξυπηρέτηση ιατρικής φροντίδας,. Η σφοδρότητα της επίθεσης επέφερε, μέχρι την εκεχειρία 14.854 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 6.150 παιδιών και 4.500 γυναικών. Η αποτίμηση της συμφοράς θα γίνει όταν σταματήσει η επίθεση και θα ερευνήσουν τα συντρίμμια, που υπολογίζεται ότι υπάρχουν επιπλέον 7.000 νεκροί.
Η φρίκη που ζήσαμε στη Γάζα το 2009
Στη μέση της μεγάλης επίθεσης του Ισραήλ {επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι» που επί 22 μέρες ορμούσε στη Γάζα 27/12 2008- 18/1/ 2009}, 19 Έλληνες-Ελληνίδες, από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, σύλλογο «Ιντιφάντα, εκπροσώπους ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, γιατροί-δημοσιογράφοι, καταφέραμε να μπούμε, μέσω της Ράφα στη Λωρίδα της Γάζας. Είμαστε η πρώτη ομάδα που μπήκε μαζικά στη Γάζα..
Στη Γάζα ζήσαμε τη φρίκη. Αντιγράφω κάποιες εμπειρίες μου που είχα δημοσιεύσει τότε σε «Εποχή» και «Ελευθεροτυπία»:
«Μπήκαμε σε ένα λεωφορείο-σακαράκα προς τη δεύτερη μεγάλη πόλη της Λωρίδας, την Χαν Γιούνις, «Χάνι του Έλληνα». Στη διαδρομή είδαμε ένα μηχανάκι με ένα νεκρό δίπλα του και φρέσκες ραβδώσεις ερπυστριών ισραηλινού τανκ, το οποίο κτυπούσε ότι κουνιόταν. Χωρίς φώτα ο οδηγός έκανε όπισθεν σαν τρελός, προσπαθώντας να βρει διέξοδο στα χωράφια. Προσπεράσαμε ένα αυτοκίνητο σε χαντάκι με τρεις νεκρούς και ένα μηχανάκι, επίσης με νεκρό. Σε όλη τη διαδρομή τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν. Συνοικισμοί χωρίς φως, εικόνες καταστροφής, τρόμου. Ευτυχώς, ένα πιτσιρίκι μας οδήγησε και καταφέραμε να βγούμε από τα χωράφια. Ο οδηγός κάνοντας χιούμορ είπε ότι «αν μας σκοτώσουν θα γίνετε διάσημοι»…

Το ηθικό τους είναι ανεπανάληπτο. Στο νοσοκομείο η φρίκη δε πρόλαβε να μας καταβάλει, οι τραυματίες που έλεγαν «θα νικήσουμε», μας στύλωναν. Ο νέος με τα δυο του πόδια κομμένα ζητά να βγάλουμε μαζί φωτογραφίες κάνοντας το σήμα της νίκης. Όλοι τους κινούνται λες και δεν γίνεται σφαγή και ας πέφτουν βόμβες και ας υπάρχουν νεκροί και τραυματίες.
Την ώρα που έπεφταν οι βόμβες η ζωή συνεχιζόταν κανονικά. Οι μαγαζάτορες στέκονταν στα “μαγαζιά” τους, οι “λαϊκές αγορές” των τριών – τεσσάρων πάγκων περίμεναν τους πελάτες τους. Η κυκλοφορία με τα κάρα και τις σακαράκες συνεχιζόταν κανονικά. Πού να πήγαιναν άραγε; Καταφύγια δεν υπάρχουν για να πάνε, συγκεκριμένοι στρατιωτικοί στόχοι δεν καταγράφονται για να τους αποφύγουν. Κι εμείς, που πήγαμε εκεί, την ίδια συμπεριφορά δείχναμε. Αν έπεφτε η μπόμπα πάνω μας, θα ήταν “γραφτό” μας…
Ο κόσμος μας έδειχνε αγάπη, ευγνωμοσύνη με αγκαλιές και γλυκιές εκφράσεις. Όταν τους λέγαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα έδειχναν ακόμη πιο έντονα τα αισθήματά τους. Μας έκανε εντύπωση ότι γνώριζαν και μας ρωτούσαν λεπτομέρειες για το κίνημα των νέων του Δεκέμβρη!
Τα παιδιά με αβέβαιο μέλλον θέλουν να καταγράψουν την παρουσία τους στη γη
Στα παιδιά, πολύ περισσότερο από τους μεγάλους, έβλεπες την απαξίωση του τρόμου. Πλησίασα πιτσιρίκια που έπαιζαν σε ένα κρατήρα από βομβαρδισμό, προσφέροντας τους σοκολάτες. Αυτά αγνόησαν τη κίνηση μου, φωνάζοντας «Μίστερ, μίστερ, φωτό». Εστίασα και αυτά σπρώχνονταν για να απαθανατιστούν. Ξαφνικά, μια βόμβα πέφτει στα 500 μέτρα πιο πέρα. Σείστηκε συθέμελα η γη και τεράστιος μαύρος καπνός σηκώθηκε. Αμήχανος, έστρεψα τη μηχανή μου στον καπνό, αλλά η φωτογραφία κουνήθηκε, γιατί τα πιτσιρίκια με τράβηξαν από το μανίκι φωνάζοντας “ε, μίστερ, φώτο”!
Τι είναι, άραγε, αυτό που τα έκανε με τόση μανία να επιζητούν τη φωτογράφιση, χωρίς καν να ζητούν τις φωτογραφίες τους; Στην επιστροφή, πιο ήρεμος, σκέφτηκα ότι ήταν μια εσωτερική τους ανάγκη να καταγράψουν την παρουσία τους στη γη, γιατί οι πιθανότητες, όπως φαίνεται και από τις στατιστικές, να μην ζουν την άλλη μέρα είναι μεγάλες.
Το ζουν και το νιώθουν από τα χαμένα ξαδέλφια τους, γειτονόπουλά τους, συμμαθητές τους. Έλεγα αυτή την αυθαίρετη και ίσως απλοϊκή εξήγηση σε μια φίλη μου ψυχαναλύτρια, που περνούσε μεγάλη περιπέτεια με καρκίνο. Έχεις δίκιο, είπε, «θέλουμε να κρατήσουμε το παρόν»…
*Δημοσιεύτηκε στην Εφ. ΣΥντακτών 30.11.23

Ανοιχτή (συντροφική) επιστολή προς Αλέξη Τσίπρα. Του Μάκη Μπαλαούρα

Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη,

Ήταν μικρός, αλλά πολύ πυκνός ο χρόνος της εξαφάνισής σου από την πολιτική σκηνή, αλλά και από το τελείως γκροτέσκο κομματικό σκηνικό.

Δε μίλησες δημοσίως, για την πρωτοφανή τοξική κατάσταση που δημιουργήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μας, ακόμα και όταν χρησιμοποιώντας το όνομα σου για να λοιδορήσουν και ευτελίσουν, πολλά μέλη και στελέχη με αγωνιστικότητα και πείσμα που συμβαδίσαμε μαζί. Εξαίρουμε τη χαρισματική σου προσωπικότητα. Η εκτίναξη του κόμματος ήταν και αποτέλεσμα της προσπάθειας όλων μας και μεγάλης δικής σου συμβολής, προχωρήσαμε ως πολιτικός εκφραστής των κινημάτων. Πορευτήκαμε μαζί βάζοντας παρακαταθήκη την ιστορία μας, το ήθος μας, την ιδεολογία μας, την άοκνη εργασία, την υστεροφημία μας για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια. Στην πορεία στην έξοδο από το μνημόνιο, στην οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική πολιτική.

Τώρα αναπήδησε ένα μίσος για την ιστορική πορεία της Αριστεράς, ένα πογκρόμ αλητείας για αυτούς που έβαλαν πλάτη, ως «καρεκλοκένταυρους» και «βαρίδια του 3%», τα ψεύτικα Sms, ότι η «αριστερή τάση» υπονόμευε τους σχεδιασμούς σου! Στο κυνήγι μαγισσών, στη χλεύη, στην απαξίωση, στον κανιβαλισμό από «κουκουλοφόρους» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έμπλεκαν το όνομα σου και εσύ σιωπούσες μεγαλοφώνως.

«Τις πταίει;
Ποια υπονόμευση; Η έκφραση γνώμης, ακόμα και διαφωνίας και (ενδεχομένως) ψηφοφορία, που ευτυχώς τότε επιτρέπονταν. Μέχρι εκεί, δυστυχώς! Αντίθετα, πάρα πολλοί και εγώ προσωπικά τους κρίνουμε έντονα, γιατί ενώ έβλεπαν τον κατήφορο, υποτάσσονταν στη δική σου θέληση! Όλη η (λαθεμένη) τακτική και η (ανύπαρκτη) στρατηγική ήταν αποκλειστικά δική σου και των στενών συνεργατών σου.
Δυστυχώς, ποτέ δεν έγινε συζήτηση στο κόμμα μας ούτε για την διακυβέρνηση μας ούτε για την ήττα του 2019 ούτε για τις δύο τελευταίες. Για το πως πορευθήκαμε, τα λάθη, τις ανεπάρκειες μας, την αναζήτηση αιτιών και αιτιατών, κάνοντας ταυτόχρονα την αυτοκριτική μας απευθυνόμενοι στο λαό, αλλά και για να τα διορθώσουμε και να πορευτούμε καλύτερα. Όλα αυτά έσπασαν το δέσιμο που είχαμε σφυρηλατήσει με τα κινήματα, τις δυνάμεις της εργασίας, τους άνεργους,
τη Νεολαία, το ευρύτερο πρεκαριάτο, αυτούς που δεν έχουν φωνή.
Παραιτήθηκες και παράτησες τελείως το Κόμμα, ενώ έπρεπε να μείνεις για να εγγυηθείς την ομαλή πορεία για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εμβληματικό παράδειγμα: Μπάμπης Δρακόπουλος, του ΚΚΕ Εσωτερικού, που όχι μόνο διασφάλισε την, χωρίς διακρίσεις, ανάδειξη ηγεσίας, αλλά, με τη σεμνότητα που τον διέκρινε εντάχθηκε στην Οργάνωση Εργατικής Πολιτικής του Κόμματος…

«Η ιστορία γίνεται σιωπή»

Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη, δε μίλησες όταν ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε σύγχυση, σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα με συνέπεια ο χώρος μας ωσάν χαμαιτυπείο να εκχυδαΐζεται και εξαερώνεται.
Και μετά την ανάδειξη της ηγεσίας Κασσελάκη, όταν έκανε (και συνεχίζει) την προσωπική του ζωή φεϊγβολάν, που εσύ κρατούσες ως κόρη οφθαλμού την όποια εμπλοκή της συντρόφου σου (που υπήρξε και στέλεχος του κόμματος) ούτε καν όταν πανηγυρίζαμε στους δύο εκλογικές μας θριάμβους. Ούτε για αυτό το ατόπημα δε μίλησες στον νέο πρόεδρο και στον περίγυρο-στελέχη του, που ανέβηκαν στο βάθρο της κομματικής νίκης…
Δε μίλησες ούτε καν ο διάδοχος σου στο Κόμμα, κτυπά και εσένα προσωπικά όταν αναφέρει ότι βρήκε ένα «άρρωστο ΣΥΡΙΖΑ», μια «πέμπτη φάλαγγα» ή από το περιβάλλον του με το «πεθαμένο λικέρ» και από νέους «…ισμούς», όπως ο Τζακρισμός …
Δε μίλησες ακόμα και όταν ο διάδοχος σου με ευτελισμό λοιδόρησε το μαξιλάρι των 37 δισ. που είχε τη δική σου σφραγίδα και που πολλάκις υπερασπίστηκες σθεναρά δημοσίως.
Δε μίλησες για να μπει φραγμός στο ύφος και ήθος του Στ. Κασσελάκη όταν με διάγγελμα (!) κάλεσε σε διχαστικό δημοψήφισμα για διαγραφές, ωσάν μεγαλομέτοχος προβληματικής επιχείρησης να διέτασσε ψηφοφορία για να θέσει εκποδών στελέχη και εργάτες ως υπονομευτές της εταιρίας…
Προφανώς, δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι μιλά σε μέλη και στελέχη κοινωνικούς αγωνιστές με ιστορία και ανιδιοτέλεια, συνώνυμα με την ύπαρξή και γιγάντωση του. Σε Κόμμα με αρχές, καταστατικό, θεσμικά όργανα.
Δε μίλησες όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν (και δείχνουν) την κατρακύλα…

Μήπως φταίει το ζαβό το ριζικό μας;
Τι απόμεινε να μη χλευαστεί από τη νέα ηγεσία; Μόνο η εμβληματική Συμφωνία των Πρεσπών! Θα παραμείνεις σιωπηλός, όταν θα έλθει η ώρα και για αυτή;
Αντίθετα, ενεργοποιήθηκες σε συναντήσεις μετά την αποχώριση των (πολύ) κακών, για να τους πεις τι; Σε ενημερώνω ότι μερικοί, από τους «καλούς» χλεύασαν την πρωτοβουλία σου, αναφέροντάς σε ως «παιδονόμο»!! Φαίνεται ότι άρχισε άμεσα και για εσένα η αποκαθήλωση..
Πολύ λίγο, πολύ αργά (;)…για τη προστασία της ιστορίας και του μέλλοντος του πολιτικού μας χώρου.
 

{δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr }

Δύο φωτογραφίες για όσους δεν γνωρίζουν τον Μάκη Μπαλαούρα. Η πρώτη από τα κρατητήρια της Ασφάλειας τον καιρό της χούντας και η δεύτερη σε οικογενειακό τραπέζι με την Μπέττυ Μπαζιάνα και τον Αλέξη Τσίπρα. 

 kamini.gr

Αποχαιρέτα τον ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργήσαμε και συνδιαμορφώσαμε… Του Μάκη Μπαλαούρα

Α) Η πολυπολική φυσιογνωμία Κασσελάκη

1. Ως επιχειρηματίας: Ο Στέφανος Κασσελάκης στη ΚΕ δε μίλησε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως πρόεδρος & CEO πολυεθνικής εταιρίας! Ωσάν σε υπαλλήλους και εργάτες του αυταρχικά, διχαστικά και με λοιδορίες προς κάθε τι αριστερό! Φαίνεται ότι δε πουλάει ή δε συμφέρει και στη «έκθεση ιδεών» του δεν αναφέρθηκε καν στη γενοκτονία στη Παλαιστίνη, στον κόσμο της εργασίας, στη Νεολαία, στην Αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό, στην επαναπροσέγγιση των κινημάτων και στη στρατηγική το πως θα φύγει Δεξιά και Μητσοτάκης.

2. Ως νεοΤραμπιστής και δεξιός λαϊκιστής: Δαιμονοποιώντας τους διαφωνούντες στελέχη του κόμματος έδωσε γραμμή προς τους «ακολούθους» του να συνεχίσουν το κυνήγι μαγισσών, κανιβαλίζοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιτιθέμενος προσβλητικά και υποτιμητικά προς όλα τα μέλη που διαφωνούν μαζί του, όπως «η πολιτική της σάλτσας του Pummaro», «5η φάλαγγα της Νέας Δημοκρατίας» ή όπως έχουν γράψει στελέχη του περιβάλλοντός του χρειάζεται «αποπαρασίτωση» για την εξόντωση εσωκομματικών αντιπάλων του από τις μολυσματικές κατσαρίδες, ψύλλους, φίδια και τρωκτικά. Σημείωση: Εδώ υπερβαίνουν τον Τραμπισμό, πάνε στα ανώτατα επίπεδα της ακροδεξιάς…

3. Ως Ηγεμών: Ο Μονάρχης Λουδοβίκος ΙΔ’ διακήρυττε με αλαζονεία «Το Κράτος είμαι εγώ» {το πασίγνωστο L’ Etat, c’ est moi} Ο νέος πρόεδρος μέσω διαγγέλματος διακηρύττει «Το Κόμμα είμαι εγώ» {που επιδιώκει να περάσει στη κομματική ιστορία ως La Fête c’est moi}. Βαρύς ο χαρακτηρισμός αλλά βγαίνει από τα χείλη του: η απαίτηση του «λύση τώρα» στην ΚΕ του κόμματος για το ζήτημα των διαγραφών. Λέγοντας πως «σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα αυτά τα στελέχη θα είχαν διαγραφεί σε μερικές ώρες», απαίτησε «λύση τώρα γιατί τα όργανα διστάζουν να πάρουν αποφάσεις», δηλαδή να καταλυθούν τα όργανα και το Καταστατικό του Κόμματος. Σωστά ο πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας Αντώνης Κοτσακάς του έκοψε τον βήχα, αναφορικά με το τελεσίγραφο μιας εβδομάδας που έδωσε ο Στέφανος Κασσελάκης, ότι η Επιτροπή δεν εντέλλεται από κανέναν και λογοδοτεί μόνο στο Συνέδριο!

4. Ως Μεσσίας: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εντέχνως παρουσιάζεται ως Μεσσίας, δήθεν αρνούμενος (αμέσως μετά την ανακήρυξη του ως υποψήφιος και συνεχίζει μέχρι προχθές) λέγοντας «δεν είμαι Μεσσίας, είμαι ένας από εσάς». Πέραν αυτών των μεθοδεύσεων, τι άλλο είναι η «αδιαμεσολάβητη επαφή με τον λαό», γεγονός που σημαίνει κατάλυση οργάνων και Καταστατικού, που αναμασά συνεχώς; Πως αλλιώς καλύτερα θα μπορούσε να το πλασάρει παρά όταν εμφανίζεται και συναντά απλούς ανθρώπους, του λένε τα προβλήματα τους και αυτός τους διαβεβαιώνει ότι όλα θα τα θεραπεύσει, τόσο πειστικά που ένας πολίτης στο Κερατσίνι αναφώνησε ««είσαι Μεσσίας»!!!

Β) «Τοιοῦτος ἔπρεπεν ἡμῖν Ἀρχιερεύς»
Η ρήση Κασσελάκη περί «αρρώστου κόμματος» (φαρμακερό βέλος και για Αλέξη Τσίπρα) μας φέρνει μνήμες τις χειρότερες περιόδους της χώρας, που δε τις έζησε, αλλά όφειλε να τις μάθει (όπως έπρεπε να μάθει ότι το ΚΚΕ εκδίδει εφημερίδα που λέγεται «Ριζοσπάστης), όταν έβαζαν στον γύψο τους αντιφρονούντες προς τους άρπαγες της Δημοκρατίας. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο δικός μας χώρος από τη γέννηση του, έχει ως αναζωογονητική παράδοση τη συζήτηση, το πάθος, ενδεχομένως τη σύγκρουση, αλλά τον σεβασμό και τη σύνθεση. Δεν ανέχεται το «ενός ανδρός αρχή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ που συνδιαμορφώσαμε-εμπνεύσαμε- γιγαντώσαμε δεν υπάρχει πιά
Με οδύνη βλέπω ότι η Ανανεωτική-Ριζοσπαστική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ που, στα γραφεία της «Εποχής» συνιδρύσαμε, μέσα από διαφορετικές πολιτικές καταγωγές σε πλήθος αντιξοοτήτων, που αγαπήσαμε, τον συνδιαμορφώσαμε, εμπνεύσαμε, τον γιγαντώσαμε με αυταπάρνηση, τον σπρώξαμε με αγώνες στη διακυβέρνηση, ασκήσαμε εφαρμοσμένη πολιτική με τη ματιά μας προς τους ανήμπορους, τον υπηρετήσαμε και στο Μνημόνιο (κλαίγοντας), ο ΣΥΡΙΖΑ που μας έκανε υπερήφανους βγάζοντας τον λαό μας από τους καταναγκασμούς της τρόικας και της Συμφωνίας των Πρεσπών, δυστυχώς, δεν υφίσταται πιά. Υπέστη βίαιη μετάλλαξη, οδηγούμενος προς εξαέρωση! Επιπλέον κυριαρχεί μίσος για την ιστορική πορεία της Αριστεράς, με λοιδορούμενο και σε πογκρόμ το 3%.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι οι διαφορές μας δεν είναι μόνο επί της πολιτικής, της στρατηγικής, των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, αλλά και της πολιτισμικής κουλτούρας μας. Με λίγα λόγια είναι αξιακές!

Τώρα πιά οφείλουμε, όπως έχουμε μάθει, να ανταποκριθούμε στην αγωνία και στον διακαή πόθο χιλιάδων ανθρώπων και να πιάσουμε ξανά το νήμα, ιδίως οι νέοι και οι νέες, για να ανταποκριθούμε με συλλογικότητα-σοβαρότητα-ταπεινότητα χωρίς αγκυλώσεις και προαπαιτούμενα στην ελπίδα που επιζητά η κοινωνία για την ανασύνθεση του τεράστιου αριστερού-προοδευτικού χώρου.
 

{Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών17 Νοεμβρίου 2023}

efsyn.gr

Η πλευρά Κασσελάκη να κάνει κινήσεις ενότητας, γενναιότητας, που θα δημιουργήσουν ένα πλαίσιο συνεννόησης και όχι αποφασίζουμε και διατάζουμε

Συνέντευξη Μάκη Μπαλαούρα στο «Action 24” TV με τους Γ. Κακούση, Α. Λιβαθυνού, Ν. Σβέρκο

Δ: Πολλή μεγάλη μας χαρά που σας έχουμε μαζί μας. Πως τα ακούτε όλα αυτά εσείς περί αγανακτισμένων αγωνιστών και ανάγκες διαγραφών;
Μ: Δυστυχώς υπάρχει μία ομάδα, ευτυχώς που είναι πολύ μικρή, γύρω από τον νέο πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη, όπου μου θυμίζουν λίγο τους γενίτσαρους. Είναι ακραίοι, δεν βοηθάνε στην πολιτική συζήτηση, δεν βοηθάνε και στην εκτόνωση που χρειάζεται το κόμμα για να προχωρήσει μπροστά.
Η Θεοδώρα Τζάκρη, δεν ήθελα να την αναφέρω ονομαστικά, χρησιμοποίησε και την φράση ότι πρέπει να διαγραφεί η ιστορία μας από το 2011 έως το 2015. Ευτυχώς που δεν έβαλε και το 2015 – 2019. Νομίζω ότι αυτές είναι ακραίες καταστάσεις, ο νέος πρόεδρος πρέπει να πάρει μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση και μάλιστα δραστικά μέτρα, δεν μιλάω για διαγραφές, αλλά το να την έχει τοποθετήσει Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που έχει έναν σημαντικά θεσμικό ρόλο, θα πρέπει να είναι πιο προσεκτική και προσεκτικός ο κάθε ένας.
Δ: Εσείς όμως συμφωνείτε με το θέμα των διαγραφών;
Μ: Προφανώς όχι. Εγώ προέρχομαι από ένα κόμματο ΚΚΕ Εσωτερικού, είμαι από αυτούς που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία του εγχειρήματος για την δημιουργία, που καταλήξαμε τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ, εκ μέρους της ΑΚΟΑ, μαζί με τον Γιάννη Μπανιά. Τότε ήμασταν 18 συνιστώσες, τα καταφέραμε. Δύσκολα μεν αλλά τα καταφέραμε και έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που έγινε. Αλλά και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και οι άλλες συνιστώσες δεν είπανε ποτέ αποφασίζω και διατάζω για διαγραφές.
Δ: Λέτε στον κ. Κασσελάκη ότι η Τζάκρη με τις τελευταίες δηλώσεις τις δεν μπορεί να είναι γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας;
Μ: Προφανώς. Δεν υπηρετεί τον θεσμικό ρόλο για τον οποίο έχει εκλεγεί. Είναι απλό. Όποιος ή όποια έχουνε θεσμικό ρόλο και προχωράνε, εγώ θα έλεγα και οποιοδήποτε στέλεχος του κόμματος, δεν συμπεριφέρεται κόσμια όπως πρέπει να συμπεριφέρεται, θα πρέπει να του γίνει παρατήρηση.
Δ: Ένα άλλο στέλεχος του κόμματος είναι η κ. Αυγέρη που μίλησε για ξεθυμασμένο λικέρ για την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πεθαμένο.
Μ: Το ξεθυμασμένο λικέρ αφορά και τον Τσίπρα. Καθαρές κουβέντες. Είναι η διακυβέρνηση και η ηγεσία του Τσίπρα. Άρα και ο Τσίπρας έπινε ή έδινε χαλασμένο λικέρ. Αυτά λοιπόν είναι πράγματα που πληγώνουν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, που τον εκθέτουν στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους μας μέχρι τώρα και δημιουργούνται προβλήματα.
Δ: Άρα εσείς λοιπόν λέτε ότι στελέχη του κόμματος, οι οποίοι τοποθετούνται κατά αυτόν τον τρόπο δεν έχουν θέση ή δεν πρέπει να ανήκουν σε αυτήν την θέση την οποία τους έχει βάλει ο κ. Κασσελάκης;
Μ: Εγώ δεν είπα δεν έχουν θέση, είπα ότι πρέπει να σέβονται τον θεσμικό τους ρόλο. Δεν είναι μπαλαδόροι έξω από το γήπεδο, είναι μέσα στο γήπεδο.
Δ: Η εκδήλωση που διοργανώνεται σήμερα από την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ « Η ενωτική και ριζοσπαστική αριστερά απέναντι από τις προσκλήσεις των εποχών» και λέγετε ότι αυτή η εκδήλωση είναι προανάκρουσμα αποχώρησης, η «Ομπρέλα» ας πούμε θα σηκωθεί να φύγει σε λίγες μέρες από την Κεντρική Επιτροπή. Εσείς πως το βλέπετε αυτό; Το σκέφτεστε, θεωρείτε ότι είναι θεμιτό, ότι δεν είναι και τόσο μεγάλο κακό;
Μ: Εγώ θεωρώ και γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή γίνονται όλες οι σκέψεις που υπάρχουν στον καθένα και στην καθεμία από εμάς. Γίνονται συζητήσεις και θα γίνει μια μεγάλη συζήτηση για το τι κάνουμε, που βρισκόμαστε και πως πορευόμαστε. Δεν έχει βγει καμιά απόφαση διάσπασης. Εγώ θεωρώ ότι η άλλη πλευρά πρέπει να κάνει κινήσεις ενότητας, κινήσεις γενναιότητας, κινήσεις που θα δημιουργήσουν ένα πλαίσιο συνεννόησης και όχι αποφασίζουμε και διατάζουμε.
Δ: Η άλλη πλευρά λέει έχω εκλεγεί με μία ευρύτατη πλειοψηφία, έχω την αποδοχή του κόσμου, ο κόσμος εμένα ψήφισε είπε ο κ. Κασσελάκης, οπότε οι υπόλοιποι ακούστε τι είπε ο κόσμος και καθίστε ήσυχα αν θέλετε.
Μ: Δεν έχω μάθει ούτε εγώ ούτε οι σύντροφοι μου να είμαστε κάτω από ηγεμόνες. Ούτε ο Τσίπρας που είχε όλα τα φόντα να γίνει ηγεμόνας δεν χρησιμοποίησε τέτοια όπλα και τέτοιες νοοτροπίες. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση να γίνει αποδεκτό από το κόμμα μας μία τέτοια ηγεμονική, ακραία μάλιστα ηγεμονική στάση. Η ηγεμονία φτιάχνεται με πολιτικές θέσεις, όχι με αποφασίζουμε και διατάζουμε. Δεν μπορεί μέσω του Twitter να διαγράφονται κεντρικά στελέχη, από την Αμερική με το έτσι θέλω. Υπάρχουν διαδικασίες, υπάρχουν όργανα. Ήμουνα στην Επιτροπή Δεοντολογίας και παραιτήθηκα με την ανακήρυξη μου ως βουλευτής, δεν με υποχρέωσε κανένας. Θα θεωρούσα σωστό θεσμικά να μην είμαι στην Επιτροπή Δεοντολογίας και ξέρω πως συνεδριάζει. Καταγγέλλει κάποιος ή κάποια είτε βιαιοπραγία είτε πολιτική αλητεία είτε εκείνο ή το άλλο, συνεδριάζει και βγάζει την εκτίμηση της και την διαβιβάζει στα οικεία όργανα. Αυτό λοιπόν δεν έγινε. Μου θύμισε την χειρότερη εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί μετά και ο Ανδρέας Παπανδρέου συμμορφώθηκε και δημιούργησε το πειθαρχικό και το έστελνε υπό τον Παγουρόπουλο, αν το θυμόσαστε.
Δ: Γιατί κατά την γνώμη σας ο Αλέξης Τσίπρας απέχει από όλη αυτή την διαδικασία; Δεν θα έπρεπε να μιλήσει; Που βρίσκεται, τι κάνει, ανησυχεί;
Μ: Εγώ δεν ξέρω τι κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, ανησυχώ και εγώ έντονα και αν ανησυχεί ανησυχώ περισσότερο. Έπρεπε να δείξει την ανησυχία του, είναι ένα κόμμα το οποίο βοήθησε σημαντικότατα να πιάσει καλές βάσεις, να γίνει κυβέρνηση να λειτουργήσει ως κυβέρνηση, να βγάλουμε την χώρα από τα μνημόνια και δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος, ήταν ο ηγέτης μας, δεν έχει πει τίποτα, όχι για την παρούσα πολιτική, εντάξει ας το αυτό, αλλά για αυτά που είναι αξιακά πράγματα. Είναι αξιακά, δεν μπορεί στο διαδίκτυο να γινόμαστε χλεύη των πάντων με αυτά που γράφονται. Δεν μπορεί οι επίσημοι θεσμικοί φορείς του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάνε έτσι όπως μιλάνε. Το λικέρ αφορά και τον Τσίπρα.
Δ: Καλέσατε την ηγεσία, τον κ. Κασσελάκη να κάνει πίσω, αν δεν κάνει;
Μ: Αν δεν κάνει υπάρχει πρόβλημα σοβαρό. Εγώ δεν μπορώ να σας πω τώρα τι πρέπει να γίνει, αλλά αυτό είναι θέμα συζητήσεων με επιχειρήματα κλπ. Μπορεί να είμαστε σε ένα κόμμα όπου η συμπεριφορά απέναντι, όχι μόνο απέναντι ιστορικών στελεχών αυτό είναι το λιγότερο, αλλά στελεχών που μπορούν να προσφέρουν στην Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά να είναι όμηροι και χλευασμένοι από μία νέα ομάδα που έχει δημιουργηθεί; Για να το δούμε λιγάκι;
Δ: Χώρος για μια νέα πολιτική κίνηση υπάρχει; Ή αυτή θα συνθλιβεί ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις;
Μ: Μην πάμε σε επόμενα βήματα, δεν έχει γίνει το πρώτο το κυρίαρχο. Το πρώτο είναι να δούμε αν υπάρχει δυνατότητα συνεύρεσης, με πολιτικές θέσεις. Εγώ δεν μπαίνω στα ζητήματα, πως προέκυψε ο νέος πρόεδρος, από που ήρθε, πως ψηφίστηκε με αυτό τον τρόπο τον απαράδεκτο, αλλά δεν φταίει αυτός, που ψήφισε όποιος ήθελε με ένα δίφραγκο και στα μέρη τα δικά μου, που τα ξέρω από έξω και ανακατωτά, ψηφίσαν ακόμα και δεξιοί και του ΠΑΣΟΚ. Δεν φταίει ο Κασσελάκης γι αυτό, το δημιούργησε ο προηγούμενος πρόεδρος ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί ήταν ο μοναδικός τότε και ήθελε να προσελκύσει κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ. Έγιναν όλα αυτά. Σήμερα έχουμε ένα νέο τοπίο. Στο νέο τοπίο πρέπει να συνεννοηθούμε και εδώ δεν υπάρχει συνεννόηση υπάρχουν τοίχοι. Έχουν σηκωθεί τοίχοι, βρισιές. Τα τρολλ συνεχίζουν.
Δ: Ο κ. Σκουρλέτης αναφέρθηκε σε ένα στρατό Τρολλ, σαμπόταρε τον πρώην πρόεδρο και αυτός ο στρατός από Τρολλ κάπου αναφερόντανε, σε κάποιον. Εσείς τι ξέρετε για αυτά;
Μ: Εγώ δεν μπορώ να ξέρω τίποτα παραπάνω από ότι άκουσα και εγώ και εσείς από τον Πάνο Σκουρλέτη. Ξέρω όμως ότι υπάρχουνε τρολλ. Αν είναι πληρωμένα, αν είναι καθοδηγούμενα δεν το ξέρω και ειλικρινά το λέω αυτό δεν αποφεύγω τίποτα, με ξέρετε και εσείς, τα λέω τα πράγματα ως είναι. Δεν μπορώ να ξέρω και μάλιστα είναι ένα όνομα που συγχέεται με το δικό μου επώνυμο. Και εγώ έχω υποστεί ακραίες συμπεριφορές, δεν μίλησα δεν τους απάντησα, δεν ασχολήθηκα μαζί τους. Αλλά είμαστε τώρα σε άλλη φάση, δεν είμαστε σε μία φάση ουδέτερη.
Δ: Εγώ αισθάνομαι πως σας χρωστάμε και ένα ευχαριστώ παραπάνω γιατί ήσασταν στο προεδρείο της βουλής όταν χρειάστηκε να διαχειριστείτε Φασίστες μέσα στο κοινοβούλιο και το κάνατε όπως έπρεπε να το κάνετε.
Μ: Μία φράση να σας πω ακόμη, έχει μείνει μόνο το ΦΡΟΥΡΑ – ΦΡΟΥΡΑ. Μιας και μου το θυμίσατε εσείς, υπάρχει και η σύγκρουση με τον Κασσιδιάρη που του είπα δεν φοβηθήκαμε τις μαύρες νύχτες με τα τανκς, θα φοβηθούμε εσάς τους μαχαιροβγάλτες που είσαστε εσείς!

Προς αναδόχους του Στ. Κασσελάκη επιστολή Μ. Μπαλαούρα το Ανάγνωσμα

Να παραδεχτώ ότι ο Στέφανος Κασσελάκης αξιοποίησε λίαν επιτυχώς όλες τις τρύπες Καταστατικού-Κανονισμού-Οδικού χάρτη της Γραμματείας εκμεταλλευόμενος και την ελάσσονα εγρήγορση παλιών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Πρώτη τεράστια τρύπα ήταν η δυνατότητα της καθόδου ως υποψήφιος/α πρόεδρος ακόμα και μέλος ολίγων ωρών! Ενώ για την Επιτροπή Δεοντολογίας προϋπόθεση υποψηφιότητας είναι η συμπλήρωση τουλάχιστον πέντε ετών ως μέλος, για την υποψηφιότητα για πρόεδρο δε θέτει το παραμικρό. Δηλαδή προστατεύεται το έλασσον, όχι όμως το μείζον!!! Εφόσον δεν το αναφέρει (προφανώς γιατί τότε υποψήφιος ήταν μόνο ο Α. Τσίπρας), θα μπορούσε να ερμηνευτεί; Σίγουρα Ναι! Δεν έγινε όμως, όπως δεν ερευνήθηκαν όλα τα στοιχεία της υπόστασης του υποψηφίου, όπως αξιολογούνταν στις ΟΜ για υποψήφιους για μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν εάν και σε ποια ΟΜ γράφτηκε. Να συμπληρώσω ακόμα ότι Στ. Κασσελάκης, ευνοήθηκε από το προεδρείο και στη συνέχεια από το Συνέδριο, (και τη μεγαλοθυμία ή επιπολαιότητα των συνυποψηφίων του), που εκ των υστέρων επικύρωσε τη, λειψή, λίστα Κασσελάκη,.
Σε πλήρη αντίθεση με την καμπάνια όλων των συνυποψηφίων του δεν παρουσίασε κανένα προγραμματικό λόγο. Το μόνο που έλεγε ήταν: «είμαι ο μόνος που μπορώ να κερδίσω τον Μητσοτάκη»…
Δεδομένων των παραπάνω ο Στέφανος Κασσελάκης ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία και είναι πιά πρόεδρος. Όμως, με μια διαδικασία απαράδεκτη παγκοσμίως για αριστερό κόμμα, που ψηφίστηκε στο τελευταίο Συνέδριο (κατά πλειοψηφία με εμμονή του Α. Τσίπρα), δημιουργώντας μέλη μιας κοπής των δύο ευρώ, που αμέσως μετά (δυστυχώς) εξαερώνονται. Σε αυτό δε φταίει ο Στέφανος Κασσελάκης, όμως το εκμεταλλεύτηκε εμφανιζόμενος ως Μεσσίας, που προσφέρει ελπίδα, γιατί θα βγάλει το κόμμα από τη κρίση, διώχνοντας τα «βαρίδια» και τον Μητσοτάκη…
Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν και ένας στρατός «ακολούθων» (και στελεχών) άνευ αρχών-σεβασμού-συντροφικότητας, εξακόντιζαν (και συνεχίζουν!) στο διαδίκτυο συκοφαντίες, ψεύδη και απειλές {«υπονόμευση του (τότε) Προέδρου», «αριστερόμετρα», «επιστροφή στο 3%», ψεύτικα SMS…}, μη αντιδρώντας στις αθλιότητες των υποστηρικτών του. Κατάπτωση, όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά και το πολιτικό σύστημα…

Είναι δύσκολοι καιροί Κι’ οι μήνες οργισμένοι
Ο νέος πρόεδρος από την ημέρα που ανέλαβε έπραξε μια σειρά από ατοπήματα. Ιδεολογικά-πολιτικά, συμπεριφερόμενος ως Μεσαιωνικός Ηγεμών. Αγνόησε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές αρχές και θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ καταπατώντας το κατεκτημένο πλαίσιο συνύπαρξης, ήθη και κουλτούρα μας, με νέο δόγμα το «αποφασίζω και διατάσσω»!

Σταχυολόγηση ατοπημάτων:

• Προχθές δήλωσε: «Σιχαίνομαι την υπερέκθεση της προσωπικής μου ζωής. Την έχω σκυλοβαρεθεί και εγώ και ο Τάιλερ…». Μα ο ίδιος δε την προκάλεσε;;
• Αμέσως μετά καθαίρεσε ετσιθελικά-αντικαταστατικά εκπρόσωπο Τύπου-Διευθυντή της ΚΟ.
• Εξακόντισε απειλές διαγραφής, αποκλεισμό από ψηφοδέλτια κ.λπ, σε όσους έχουν διαφορετική άποψη, που απαντιέται κυρίως σε πολυεθνικές εταιρείες, όπως στη Goldman Sachs!
• Διέγραψε, πάλι αντικαταστατικά, μέσω tweet (!), δανειζόμενος, από άλλα κόμματα φράση, «έθεσαν τον εαυτό τους εκτός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ», τέσσερα στελέχη, Τζουμάκας-Βίτσας-Σκουρλέτης-Φίλης, με πλούσιο αγωνιστικο-πολιτικό ιστορικό. Παρά τον σάλο που δημιουργήθηκε, πάλι από Νέα Υόρκη, έγραψε: «Δεν χρειάζομαι την άδεια κανενός οργάνου-Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά»!! Δηλαδή, διαγραφή της ιστορίας μας..
• Ο νέος πρόεδρος, μάλιστα, ανέφερε ότι «οι εσωκομματικοί χορηγοί της κυβέρνησης συνέβαλαν στο να στερηθούμε δύο εκλογικές νίκες…». (Δηλαδή όπως τα τρολ στο διαδίκτυο!). Μετά κύκλοι του (και όχι οι θεματοφύλακες του καταστατικού, Γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ) προσπάθησαν να τα μπαλώσουν λέγοντας, «δε καταλάβατε καλά τους παρέπεμψε στην Επιτροπή Δεοντολογίας….». Τραγέλαφος!
• Η πρακτική των αρχηγικών διαγραφών είναι πρωτοφανής σε ένα Κόμμα που είχε ως συστατικά στοιχεία τον πλουραλισμό των απόψεων, την ανεκτικότητα σε διαφορετικές αντιλήψεις. Στην δική μας Αριστερά μάθαμε να υπερασπιζόμαστε αξίες και αρχές (πολλές φορές με οξύτητα και ακρότητες) στην κριτική απέναντι των ηγεσιών. Ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης, όπως αυτές που περνάμε.

Greek Dream. Ο Στέφανος Κασσελάκης, εμφανίστηκε ως θιασώτης του αλά ελληνικά American Dream (απατηλή φαντασίωση). Επίσης και του Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, εργαζόμενος στο επιτελείο Μπάιντεν. Σημειώνω πάντως ότι Μπάιντεν δεν διέγραψε τον αριστερό και συνυποψήφιο του για το χρίσμα, Μπέρνι Σάντερς…

Παλαιστινιακό και εθνοκάθαρση στη Γάζα. Η πρώτη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ωσάν να ήταν θέση της Φον ντερ Λάιεν, μακράν από την παραδοσιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλω πάντως να αναφέρω πως ο πρόεδρος διόρθωσε στην πορεία την απαράδεκτη αρχική. Σημειώνω όμως ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δε κάλεσε στις μεγάλες πορείες για τη Παλαιστίνη… Βέβαια και ο χθεσινός καλούσε σποραδικά, εγκαταλείποντας τα ζωογόνα για την Αριστερά Κινήματα…

Μισθοφορικός στρατός. Η πρόταση του αντιγράφει νέο-αποικιακή εμπειρία (βλέπε στρατιωτική ανταρσία Wagner- Πριγκόζιν στη Ρωσία)!

Ομιλία στο συνέδριο στον ΣΕΒ

1. Απέκλινε τελείως από τις έως τώρα θέσεις του κόμματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο Στέφανος Κασσελάκης, «περνάει στο επόμενο στάδιο της ιστορικής του πορείας, μιας σύγχρονης Αριστεράς που δε δαιμονοποιεί την λέξη κεφάλαιο, αλλά την βλέπει ως ένα εργαλείο για ευημερία, μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μια ισχυρής ανάπτυξης.. Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω φορολόγηση.. Σε αυτό το όραμα, έχετε στον ΣΥΡΙΖΑ έναν σύμμαχο»!!
2. Διέγραψε τη θεμελιώδη θέση της Αριστεράς, την «αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας», που και τα τωρινά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα υιοθετούν. Μόνο η Δεξιά παγκοσμίως δε δέχεται αυτή την αντίθεση!
3. Δεκάωρο, δεν αναφέρθηκε στο απαράδεκτο της θέσπισης του, αλλά «με αύξηση αποδοχών»!
4. Δεν αναφέρθηκε στην κατάργηση των αντεργατικών–αντιλαϊκών νόμων. Ούτε για αύξηση μισθών και αναγκαιότητας σύναψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας!
5. Stock options. «Να δοθούν ισχυρά κίνητρα σε επιχειρήσεις που διανέμουν μετοχές στους υπαλλήλους τους», δηλαδή κλασσικό θατσερικό δόγμα λαϊκού καπιταλισμού. Με απλά λόγια, οι εργαζόμενοι, αποκτώντας μετοχές μετέχουν της εργοδοσίας. Έτσι, ο εργαζόμενος δεν θα κάνει απεργία, διότι θα πέσουν οι μετοχές του. Και ο Μητσοτάκης, μιλώντας στον ΣΕΒ (2018) είχε πει: «Κάντε εσείς συμμέτοχους τους εργαζόμενους στην επιτυχία σας με stock options και θα είμαι ανοικτός σε φοροαπαλλαγές.

Ας σημειώσω, ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στον ΣΕΒ είχε ταχθεί κατηγορηματικά εναντίον της πρότασης!!

Αποκαλύψεις της Εφημερίδας Συντακτών
Ο έγκυρος δημοσιογράφος της Εφημερίδας Συντακτών Δημήτρης Ψαρράς παρουσίασε άρθρα του Στέφανου Κασσελάκη στον «Εθνικό Κήρυκα» Νέας Υόρκης, όπου εμφανίζεται:

• υπέρ μείωσης μισθών στην Ελλάδα για στήριξη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας,
• θεωρεί λίγες τις απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, στις οποίες προχώρησαν οι κυβερνήσεις των πρώτων μνημονίων και
• υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων!!

>> Ο πρόεδρος επικαλέστηκε το νεαρό της ηλικίας του (ήταν 24 χρονών) για αυτές τις απόψεις.
Τελείως λαθεμένη εξήγηση έδωσε. Θα μπορούσε να πει ότι άλλαξε και «είδον τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν»! Τόσοι και τόσοι έχουν αλλάξει απόψεις. Το να επικαλείται το νεαρό της ηλικίας του δε στέκει με τίποτα (και ο Βορίδης με τα τσεκούρια νεότερος ήταν)!

>>> Η Μαργαρίτα που αποχαιρετήσαμε προχθές ήταν μόλις 19 χρονών. Δρούσε με συναίσθηση εναντίον της Δικτατορίας, συνελήφθη και βασανίστηκε απάνθρωπα. Χιλιάδες 19χρονα «παιδιά» μπόρεσαν και βρήκαν μια ακατανίκητη δύναμη και με αυταπάρνηση αντιπαρατέθηκαν και στάθηκαν ανώτεροι των βασανιστών τους! Σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε τα 50 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Προφανώς θα τη χαιρετίσει ο πρόεδρος. Ποιους/ποιες όμως; Αυτούς/ές που ήσαν ανώριμοι ηλικιακά;

Στροφή 180ο στο συνέδριο του Economist
Μετά τη μεγάλη αναταραχή στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ από την ομιλία στον ΣΕΒ, καθώς και από τις αποκαλύψεις της Εφ. Συντακτών, στο συνέδριο του Economist ο νέος πρόεδρος έστρεψε το τιμόνι προς τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος.
Η λέξη «κεφάλαιο» δεν ακούστηκε καθόλου. Αντιθέτως, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε Κοινωνική ατζέντα. Θύμισε την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τον κατώτατο μισθό, ότι η αύξηση των μισθών ενισχύει τη ζήτηση αποτελώντας βασικό παράγοντα οικονομικής ανάκαμψης. Επίσης, υποστήριξε ότι «τα οικονομικά πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικά για να έχουν ουσία»!

«Τυφλοί τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ»;
Ο Στ. Κασσελάκης ανακοίνωσε, χωρίς απόφαση οργάνου, τη δημιουργία 13 περιφερειακών γραφείων του Προέδρου (!). Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κρυφό σχέδιο που θα ξεδιπλώνεται σταδιακά με μπρος-πίσω…παραγκωνίζοντας το κόμμα, για να φτιάξει δικό του προεδρικό-επιτελικό κόμμα (μοιάζει με το Επιτελικό Κράτος Μητσοτάκη)!
Μια αλυσίδα γεγονότων που δείχνουν ότι η νέα ηγεσία δεν ενεργεί ως προεδρία Αριστερού κόμματος (μήπως «προοδευτικής παράταξης»;;) με καταστατικές δεσμεύσεις, αλλά ως θηρευτής μιας εξουσίας, που παρακάμπτει τον συλλογικό έλεγχο. Ως ιδιοκτήτης, που παραγγέλλει «όποιος διαφωνεί, να φεύγει»! («Στρατηγική της έντασης»;;).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι ήταν κόμμα-μη κόμμα, με θολή φυσιογνωμία, εξαλείφοντας τη θέση του «συλλογικού διανοούμενου» και ως εκ τούτου χωρίς σχέση με Αυτοδιοίκηση (σκορποχώρι), το συνδικαλιστικό κίνημα, κοινωνικές συλλογικότητες, Κινήματα! Τώρα όμως βρίσκεται σε βαθιά περιδίνηση (όπως δείχνουν αποχωρήσεις-δημοσκοπήσεις), σκηνές ελληνικής Επιθεώρησης. Για να ξεφύγει από αυτή, χρειάζεται σεμνότητα και όχι αλαζονεία, σεβασμό στις βασικές ιδεολογικοπολιτικές θέσεις, τις ηθικές μας αρχές και τη κατακτημένη κουλτούρα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑίων θέλουν ένα κόμμα

• Αριστερό •Ριζοσπαστικό
• Δημοκρατικό
• Πράσινο,
• Σύγχρονο
• να κολυμπά μέσα στα Κινήματα.

Για να ανατρέψουμε την κυριαρχία της Δεξιάς, την απειλή της ακροδεξιάς, τις ανισότητες που θεριεύουν, τις διακρίσεις που παγιώνονται.

Το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει είναι το πως παλιοί/ες σύντροφοι/σες είτε πολώνουν «εμφυλιοπολεμικά» είτε στη καλύτερη, σιωπούν, ανεχόμενοι τη διάλυση, τη «μετα-δημοκρατία», την «αποσυριζοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και διαγραφή ιστορίας μας (2011-2019)!