Μ. Μπαλαούρας: Γιορτή ανάτασης και αντίστασης, νίκη του αδύνατου η εξέγερση του Πολυτεχνείου

Ο Μάκης Μπαλαούρας στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, αφιερωμένη στην ημέρα μνήμης και τιμής για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

«Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγά»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να αρχίσω την τοποθέτησή μου με τον στίχο από ένα τραγούδι: «Τούτες τις μέρες ο άνεμος μάς κυνηγά, μάς κυνηγά».

Κληθήκαμε σήμερα να προβληματιστούμε και να αναστοχαστούμε.

Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι μια γιορτή ανάτασης, μια γιορτή αντίστασης, νίκης, μια νίκη του αδύνατου. Είναι μια επιτυχία, μια απόδειξη της αισιοδοξίας της βούλησης.

Το Πολυτεχνείο τι ήταν; Ήταν κορύφωση, ήταν καρπός ώριμος ενός μακρού, επταετούς συλλογικού αγώνα με πολλές κοίτες: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, και με πολλές εκβολές, φοιτητές, μαθητές, εργάτες και αγρότες. Όλες αυτές οι εκβολές ήταν κυρίως οι νέοι και οι νέες.

Το Πολυτεχνείο είναι ένα ιστορικό παράδειγμα για τη θεωρία της πράξης, όπως έλεγε ένας μεγάλος στοχαστής. Από την πρώτη στιγμή της δικτατορίας είχαμε φυλακές και εξορίες χιλιάδων, κυρίως κομμουνιστών – αριστερών, αλλά και δημοκρατών. Υπήρξαν οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις και πράξεις όπως η δημιουργία του ΠΑΜ, της «Δημοκρατικής Άμυνας», η Οργάνωση και η ηρωική αυτοθυσία του Αλέκου Παναγούλη, η νεολαία της ΕΔΑ, ο «Ρήγας Φεραίος», η ΚΝΕ, το ΑΕΜ, το ΠΑΚ, το «Κίνημα της 20ης Οκτώβρη». Έχουμε κι εδώ ένα σύντροφο και φίλο σ’ αυτό το κίνημα. Σκληρός, αδυσώπητος αγώνας εναντίον του αυταρχισμού, της ωμής βίας, της στέρησης βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και εναντίον της διαφθοράς, μια μεγάλη διαφθορά που υπήρχε τότε στο δικτατορικό καθεστώς. Το αποτέλεσμα τότε ήταν να αποβληθεί η χώρα -και πρέπει να σημειωθεί αυτό- από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1969.Άλλη στιγμή –και το προτείνω- θα μπορούσαμε να κάνουμε μία εκδήλωση στη Βουλή για την επέτειο της δικτατορίας και να πούμε αυτά τα πράγματα.

Μανιφέστα ελευθερίας οι οιμωγές

Οι οιμωγές των βασανισμένων γίνονταν μανιφέστα ελευθερίας και ριζοσπαστισμού, παρακαταθήκες ήθους τιμής και αξιοπρέπειας. Φλόγιζαν εμάς τους νεότερους, που αργότερα μας έλεγαν αλήτες. Μέσα από τα παράνομα ραδιόφωνα, Ντόιτσε Βέλλε, Λονδίνο, Παρίσι, «Φωνή της Αλήθειας», και τα ραδιοφωνικά μικροκύματα έρχονταν τα μηνύματα του Μάη του ’68, του αντιπολεμικού κινήματος για το Βιετνάμ, για τον Τσε, για την Άνοιξη της Πράγας. Μαζί προσθέτονταν και άλλα μακρύτερα «απελευθερωτικά ποτάμια», όπως το παράδειγμα του ΕΑΜ, το κίνημα για τη δημοκρατική ομαλότητα, το «1-1-4», το 15% για την Παιδεία. Στην πορεία φτιάχτηκε ένα εκρηκτικό αμάλγαμα της σπουδάζουσας νεολαίας με τους διανοούμενος και την τέχνη.

Κάθε στιγμή του κινήματος συνδέονταν μαζί με το κίνημα των διανοουμένων και της τέχνης, είτε προηγείτο είτε έρχονταν μετά. Έσπαγαν τη λογοκρισία. Θέλω να πω ένα παράδειγμα, για να το θυμηθούμε: Οκτακόσιοι συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι, κυρίως όσοι είχαν το επώνυμό τους σε «ισκι», δηλαδή οι σοβιετικοί, απαγορεύτηκαν, αλλά απαγορεύτηκε ακόμα και η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, γιατί είχε τη λέξη «ειρήνη»!

Διανόηση και κίνημα αγκαλιά

Και πάμε στη δήλωση του Σεφέρη, ένα τεράστιο τράνταγμα το 1967. Τα «Δεκαοκτώ Κείμενα», μια μεγάλη απόπειρα σπασίματος της λογοκρισίας, τα ποιήματα του Ελύτη και του Ρίτσου, η συλλογή των έξι ποιητών, τα κείμενα του Φραγκιά, του Ταχτσή, του Σαμαράκη, του Πλασκοβίτη, αργότερα το αριστούργημα-«Μανιφέστο», το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου.

Θέατρο: Κάρολος Κουν, Σκούρτης, «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Καμπανέλλη με την Καρέζη και τον Καζάκο, το «Ελεύθερο Θέατρο». Εδώ θέλω να πω και κάτι, ότι εκείνες τις μέρες στην κατάληψη του Πολυτεχνείου πολλοί καλλιτέχνες του θεάτρου αποφάσισαν να κάνουν παραστάσεις εντός του Πολυτεχνείου. Τελικά μπήκαν τα τανκς και σταμάτησε αυτή η μεγάλη και σοβαρή ενέργεια του δεσίματος αυτού.

Κινηματογράφος: «Αναπαράσταση» και «Μέρες του ’36» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Ευδοκία» του Δαμιανού, «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση» του Κατσουρίδη με τον θαυμάσιο Θανάση Βέγγο, τον Έλληνα της βιοπάλης και της αντίστασης, «Το προξενιό της Άννας» του Βούλγαρη με την Άννα Βαγενά, που την έχουμε συντρόφισσα και αυτή εδώ, το «Ιωάννης ο βίαιος» της Μαρκετάκη και ξένες ταινίες που μας φλόγιζαν, όπως οι «Φράουλες και αίμα» όπου έγιναν διάφορα συμβάντα.

Μουσική: ο Θεοδωράκης, ο Σαββόπουλος, ο Ξαρχάκος, το Νέο Κύμα, την Μαρία Δημητριάδη, οι συναυλίες του Μαρκόπουλου, με την αξέχαστη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, που γίνονταν ταυτόχρονα και διαδηλώσεις και κυνηγητό από την Αστυνομία.

Βιβλία: Και φυσικά, διάβασμα: κλασικοί, Αλτουσέρ, Μαντέλ, Πουλαντζάς, Μαρκούζε, Γκράμσι.

Η ανάπτυξη του αυτόνομου δικτατορικού κινήματος στις σχολές πήγαινε αγκαλιά με επιστημονικές συλλογικότητες, όπως η Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων, ΕΚΙΝ», η Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων, η γκαλερί του Μπαχαριάν, η «Στοά» του Πειραιά, με διανοούμενους Ευρωπαίους που χτυπούσαν τους δικτάτορες μέσα στη φωλιά του θηρίου, όπως ο Γκύντερ Γκρας και η Τζόαν Ρόμπινσον, σημαντικά φυτώρια αντίστασης.

Τοπικοί σύλλογοι: Παράλληλα, δημιουργήθηκαν οι Τοπικοί Σύλλογοι: Κρήτες, Ηπειρώτες, Χίοι, Ηλείοι, Αχαιοί, που πρόσφεραν μέγιστα στη συσπείρωση των φοιτητών.

Καταιγιστικές εξελίξεις

Τότε όλα αυτά έφεραν καταιγιστικά γεγονότα, τομές.

· Η κηδεία του Σεφέρη το 1971,

· το αίτημα των ελεύθερων εκλογών το 1972,

· η «Μελέτη των δώδεκα της ΑΣΟΕΕ» το 1973 ήταν μια τομή τότε για το φοιτητικό κίνημα, πράξη που ακολούθησαν αμέσως η Ιατρική, η Πάντειος, η Βιομηχανική.

· Η πρώτη μαζική εκδήλωση σε πανεπιστήμιο ήταν για το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΑΣΟΕΕ για τους 12 απείθαρχους φοιτητές της, τον Φλεβάρη του 1973.

· Η πρώτη κατάληψη του Πολυτεχνείου, που δεν αναφέρεται, σκεπάστηκε από τα επόμενα γεγονότα, τον Φλεβάρη του 1973, με την παραβίαση του, όποιου, ασύλου υπήρχε τότε από την Αστυνομία, σύλληψη και καταδίκη έντεκα φοιτητών.

· Στράτευση των φοιτητών: Με τη στράτευση προσδοκούσαν ότι θα αφήσουν ακέφαλο το φοιτητικό κίνημα και όμως μπήκαν μπροστά στον αγώνα οι συντρόφισσές μας και πήραν, με πολύ καλύτερη επιτυχία απ’ ό,τι οι άντρες, το κίνημα στα χέρια τους. Κάλυψαν, δηλαδή, το κενό αυτό, που νόμιζε η χούντα ότι θα το επιφέρει.

· Και τελευταίο κορυφαίο γεγονός ήταν οι τρεις καταλήψεις της Νομικής. Εάν δεν υπήρχε το Πολυτεχνείο, πιστεύω ότι θα υπήρχε η τρίτη, τουλάχιστον, κατάληψη της Νομικής.

· Και ένα γεγονός, επίσης, που σημειώθηκε και πρέπει να το παρουσιάσουμε κι έπαιξε σημαντικό ρόλο, ήταν το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου στις αρχές του Νοέμβρη του ’71.

«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»

Ολοένα και περισσότερο δεν ήταν απλά φοιτητικά αιτήματα -κάτι είπε και ο Πρωθυπουργός- αλλά ήταν πολιτικά αιτήματα. Εάν είχαμε χρόνο να διαβάσω ένα κομμάτι-απόσπασμα από τον όρκο των φοιτητών της Νομικής, θα βλέπατε ότι βάζανε «ανατροπή του καθεστώτος», διεκδικούσαν την ελευθερία, τη σε βάθος δημοκρατία.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν, λοιπόν, στο μεγάλο αντιστασιακό άλμα. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν μία πλήρης ελευθερία, συντροφικότητα, ελπίδα, για έναν καινούργιο, διαφορετικό κόσμο.

Στο γνωστό σύνθημα «Ψωμί, Παι4δεία, Ελευθερία» και τα τρία κομμάτια του συνθήματος είναι δεμένα μεταξύ τους, αλληλένδετα. Τραντάζει αυτό το σύνθημα την παθητική στάση των μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού. Σύνθημα παλιό αυτό, ίσως από τον Σπάρτακο, ενδεχομένως από τη Γαλλική Επανάσταση, σίγουρα από την Ελληνική Επανάσταση. Σας διαβάζω τι είπε ο Σολωμός: «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»

Και το μοντέλο της οργάνωσης στην κατάληψη, με ιατρεία, μαγειρεία και κυρίως ο σταθμός, φανερώνει ένα ατίθασο, αυτόνομο –επαναλαμβάνω- κίνημα.

Τα τανκς, όμως, έδωσαν τη λύση;

Πρώτη εικόνα: Πράγματι, έφεραν ξανά τον φόβο, το αίμα, τον πόνο, τον θάνατο, διέλυσαν τις συλλογικότητες και τις οργανώσεις, νέκρωσαν τα πανεπιστήμια.

Πίσω, όμως, από αυτό το φαίνεσθαι, έγινε ένα σοβαρό ρήγμα στη χούντα, το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και η δικτατορία, επέφερε τελικά και την προδοσία της Κύπρου.

Έγινε πολύ εχθρικό το διεθνές περιβάλλον, άλλαξε άρδην και σε βάθος.Οι Έλληνες εξόριστοι σε όλη την Ευρώπη έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Κυρίως, όμως, υπήρξε σαν αποτέλεσμα η ολοκληρωτική απονομιμοποίηση του καθεστώτος από τον ελληνικό λαό. Πραγματοποιήθηκε αυτό που ο Πουλαντζάς ονόμασε «δημοκρατική ρήξη».

Διδάγματα από το Πολυτεχνείο: Το ηθικό, πολιτικό, ιδεολογικό δέσιμο ολοκληρώθηκε με την πλέρια συντροφικότητα. Αγώνας από όλες τις πολιτικές πλευρές, οφείλω να πω, αλλά με ηγεμονεύουσα δύναμη την πληθυντική Αριστερά. Ιδίως τότε το Πολυτεχνείο καταγράφηκε ως ήττα, όμως ήταν μια εικονική ήττα. Εμπεριείχε αναπτυσσόμενα κύτταρα ανατροπής, σπέρματα νίκης και ως τέτοιο γεγονός καταγράφηκε στην παγκόσμια ιστορία.

Δεν είναι μόνο δικιά μας ιστορία το Πολυτεχνείο. Είναι και δικιά μας, αλλά είναι και παγκόσμια, γιατί η ιστορία γράφεται –και επαναλαμβάνω τη λέξη «γράφεται»- με μπρος πίσω. Και τα πρόσφατα, πολύ πρόσφατα γεγονότα, της πολιτικής μας ιστορίας έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Ήταν μια τακτική ήττα. Σίγουρα, όμως, δεν ήταν στρατηγική.

Ανολοκλήρωτη Εξέγερση

Ήταν μια ανολοκλήρωτη εξέγερση. Έκανε ρήξη στον, μέχρι τότε, συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων. Με την Μεταπολίτευση που υπήρξε, επέφερε ρήξη στον αυταρχισμό, στο κράτος έκτακτης ανάγκης των τριών δεκαετιών μετά από τον Εμφύλιο, εξομάλυνε το ανώμαλο πολιτικό σύστημα που χώριζε τους πολίτες σε μιάσματα και εθνικόφρονες, έβαλε ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας και τέλος ήταν ένα παγκόσμιο παράδειγμα πώς ένας λαός γίνεται ξανά ελεύθερος.

Να πω μία κουβέντα για τη «γενιά» που την περιφρονούν και παίζουν διάφορα ιδεολογικά παιχνίδια. Πράγματι, η γενιά παίρνει όνομα αλλά καμμιά γενιά δεν είναι ενιαία. Η γενιά της Αντίστασης έχει τον Γλέζο, αλλά έχει και τον Γεωργαλά. Τι μπορεί να πει κανείς; Υπάρχουν, φυσικά, ριψάσπιδες και βολεμένοι και καιροσκόποι. Όμως, το χρώμα το δίνουν οι πολλοί, οι αφανείς, οι ακέραιοι.

Κατακτήσεις που επέφερε

Ο νέος κοινωνικός συσχετισμός έθεσε και κέρδισε ζητήματα δημοκρατίας. Το Σύνταγμα το ελληνικό, που υπάρχει σήμερα, είναι από τα πιο προοδευτικά συντάγματα της Ευρώπης, αν όχι όλου του κόσμου, παρά το ότι θέλουμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα, που κυρίως στην πορεία έγιναν άκρως συντηρητικά, όπως ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών. Θα τα δείτε αυτά στην πορεία.

Βοήθησαν να υπάρξει ευημερία στους πολλούς, να υπάρχει εκδημοκρατισμός της Παιδείας, ανάπτυξη συλλογικοτήτων και κινημάτων. Δεν κατάφερε, όμως, να ανατρέψει με συλλογική παρέμβαση το παλιό πολιτικό σύστημα, το οποίο απλώς από ένστικτο συντήρησης αναπαλαιώθηκε και εδώ οφείλονται σε μεγάλο βαθμό τα δεινά που περνάει ο ελληνικός λαός.

Στο τέλος, όμως, θα δικαιωθεί η κραυγή του Πολυτεχνείου, που συνεχώς φωνάζεται, όχι μόνο στις επετείους. Γιατί;

Γιατί οι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν έγιναν ποτέ και για το σήμερα και για το αύριο.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, όπως είπε ο μεγάλος ποιητής.

Ευχαριστώ πολύ.

Πηγή

https://left.gr/news/m-mpalaoyras-giorti-anatasis-kai-antistasis-niki-toy-adynatoy-i-exegersi-toy-polytehneioy

 

Μάκης Μπαλαούρας - Όχι, δεν «συμμορφωθήκαμε», παλεύουμε ακόμα

Ο Μάκης Μπαλαούρας Στο Κόκκινο:

Η συντροφικότητα που μας έδεσε στις σκληρές συνθήκες της δικτατορίας είναι ένα συναισθηματικό νήμα που μας ενώνει ακόμα, τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μάκης Μπαλαούρας, μιλώντας στην εκπομπή «Αλλέγκρο μα… με τρόπο» της Ευγενίας Λουπάκη.

«Η γενιά μας δυστυχώς εγκλωβίστηκε στο παλιό πολιτικό σύστημα και δεν έδρασε συλλογικά ως γενιά για να το αλλάξει και να επιβάλει τη ριζοσπαστική της ατζέντα».

«Σήμερα παλεύουμε μέσα από την κυβέρνηση στις δύσκολες συνθήκες του συμβιβασμού του 2015, για να απαλύνουμε τις συνέπειες της λιτότητας και να ανοίξουμε δρόμο εκτός επιτροπείας. Χρειάζεται ένταση των προσπαθειών μας, ιδιαίτερα σε τομείς που το βαθύ κράτος δείχνει τα δόντια του, όπως τα Σώματα Ασφαλείας. Η θυροκόλληση πχ της απαγόρευσης διαδηλώσεων ήταν απαράδεκτη και προκλητική ενέργεια, για την οποία πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητήσαμε ήδη εξηγήσεις».

Ακούστε:

Όταν με ρωτάνε τι έμεινε από εκείνη την εποχή, τους λέω: η συντροφικότητα. Μια πλέρια συντροφικότητα, που ακόμα μας συγκινεί. Αγαπιόμαστε με πολλούς ανθρώπους, ακόμα κι αν οι δρόμοι μας χώρισαν. Τις στιγμές που είσαι κρατούμενος στην ΕΣΑ και πετάς από μια οπή κρυφά από τους δεσμώτες ένα μήλο σε ένα σύντροφο ή σε μια συντρόφισσα, αυτό σε κάνει να είσαι ένα μαζί τους. Εγώ, παρά το ότι δεν έχω καλή σχέση με το τραγούδι, σαν παλιότερος, τους τραγούδαγα για να τους εμψυχώνω.

Εύκολα παραδοθήκαμε στο παλιό πολιτικό σύστημα. Εμείς είχαμε άλλα οράματα, άλλες διαθέσεις και θα συνεχίζαμε τον αγώνα. Άλλοι πήγαν στο ΚΚΕ Εσωτερικού, άλλοι στο ΚΚΕ. Ενώ είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε ένα σημαντικό ρόλο, μπήκαμε κι εμείς σε μια δοσμένη κατάσταση που ήταν προχρονολογημένη. Δεν ήταν κακό που πήγαμε στα κόμματα, αλλά κακό ήταν που δεν καταφέραμε να δώσουμε το αντιστασιακό πνεύμα στα κόμματα που πήγαμε.

«Διότι δεν συνεμορφώθην». Δε νιώθω ότι έχω συμμορφωθεί. Ούτε και η κυβέρνηση. Αλλιώς δε θα `μασταν βουλευτές. Το παλεύουμε ακόμα και έχουμε προσδοκίες.

Πιστεύω μετά τη συνθηκολόγηση, με μια ήττα που υπέστη η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, τα ζητούμενα είναι τα εξής: να απαλύνουμε τον πόνο και τη δυστυχία των πιο βασανισμένων ανθρώπων, και να εφαρμόσουμε μια στρατηγική που να κάνει ρήξη με το παλιό πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής – κι αυτό σε γενικές γραμμές το `χουμε πετύχει.

Γ. Μπαλαούρας: Ιστορικά υπάρχει το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» Συνέντευξη στο Στίγμα 97,6 fm Ζακύνθου

Λίγες ώρες απομένουν από την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα” στην Αθήνα και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γεράσιμος Μπαλαούρας μιλώντας σε ραδιόφωνο της Ζακύνθου (Στίγμα 97,6), παραδέχθηκε ότι στο παρελθόν «και εγώ συμμετείχα σε διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ και έκαιγα αμερικανικές σημαίες έξω από την αμερικανική πρεσβεία» αλλά συμπλήρωσε:

«Ιστορικά υπάρχει το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και από την παγκόσμια ιστορία δεν παραγράφεται τίποτα.

Στο παρελθόν και εγώ συμμετείχα σε διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ και έκαιγα Αμερικανικές σημαίες έξω από την Αμερικανική πρεσβεία, αυτά ούτε παραγράφονται ούτε ξεχνιόνται. Εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες αντιλήψεις για τους πολέμους που δημιουργούν ιμπεριαλιστικά κράτη.
Ο Σαμαράς το επιτελείο του και η ΝΔ σήμερα δεν κάνουν πολιτική αλλά μικροπολιτική.

Οι ΗΠΑ έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόλο αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Αυτά δεν κρύβονται.
Γαλλία, ΗΠΑ και Γερμανία, ευθύνονται για τις επεμβάσεις στην Μέση Ανατολή με τα γνωστά προβλήματα.

Στην Συρία, η Γαλλία και εν μέρει η Γερμανία έπαιξαν έναν ρόλο παρόμοιο ίσως και περισσότερο έντονο από ότι οι Η.Π.Α.

Η Ελλάδα δεν έχει θέση σε πολεμικές επιχειρήσεις

Δεν θα στέρξουμε σε μια κατεύθυνση διευκόλυνσης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Συρία. Η Ελλάδα δεν έχει θέση σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.

Από γεωπολιτικής άποψης η Ελλάδα, παρά τα προβλήματα της κρίσης, είναι η μόνη ήρεμη και σταθερή δύναμη στην ευρύτερη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, γι αυτό και ο Ομπάμα πάντα στήριζε τις Ελληνικές θέσεις. Ελπίζω αυτό να μην αλλάξει επί Προεδρίας Τραμπ.

Η πολιτική Ομπάμα δεν είναι ίδια με την πολιτική των Μπους. Ο Ομπάμα δεν ήταν ποτέ υπέρ της λιτότητας, ανέκαμψε την οικονομία των ΗΠΑ όχι όμως και την μεσαία τάξη, γι αυτό και εξελέγη Πρόεδρος ο Τραμπ.
Όλη η υφήλιος από την ΕΕ έως τον Ισημερινό ήταν εναντίον του Τραμπ που τελικώς δυστυχώς εξελέγη.

Η πολιτική στις ΗΠΑ δεν διαμορφώνεται τόσο από τον πρόεδρο, αλλά από άλλους μηχανισμούς. ο πρόεδρος βάζει την σφραγίδα του και τον χρωματισμό του, είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα.
Ο Τραμπ θα αναγκαστεί σε πολλά ζητήματα να κάνει πίσω, όπως για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που ήδη το πήρε πίσω. Είχε δίκιο ο κ. Παπαδημούλης που έγραψε ότι στις ΗΠΑ άλλα κάνουν προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά.

Με το πιστόλι στον κρόταφο υπογράψαμε ένα επώδυνο και άδικο μνημόνιο

Αυτά τα έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Εμείς όμως δεν είμαστε απατεώνες όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς δεν κοροϊδέψαμε κανέναν, δώσαμε μια μάχη, δεν τα καταφέραμε και αναγκαστήκαμε με το πιστόλι στον κρόταφο να υπογράψουμε ένα δύσκολο επώδυνο και άδικο μνημόνιο. Εξακολουθούμε όμως να παλεύουμε και να νοιαζόμαστε για τους αδύναμους πολίτες.

Αγκαλιάσαμε τους πιο πονεμένους της κοινωνίας. Κάνουμε πολιτικές για να απαλύνουμε τον πόνο αναγνωρίζοντας τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στους μικρομεσαίους στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους.

Εμείς δεν είναι ότι, αλλά είπαμε και άλλα κάναμε, εμείς άλλα είπαμε γιατί δεν μπορέσαμε να τα κάνουμε.
Αυτή είναι η διαφορά μας. Δεν κοροϊδέψαμε κανέναν. Δεν κρύψαμε το μνημόνιο που υπογράψαμε. Πήραμε τις εκλογές γιατί ο κόσμος μας έχει εμπιστοσύνη.

Πάντα παραμονές των αξιολογήσεων οι δανειστές απαιτούν σκληρότερα μέτρα, το έχουμε ξαναζήσει αυτό το έργο. Η κυβέρνηση τηρεί το δύσκολο μνημόνιο που υπόγραψε αλλά δε δεχόμαστε νέες απαιτήσεις. Η μόνη εκκρεμότητα είναι το εργασιακό καθεστώς. Το ΔΝΤ που αποδέχεται ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, θέλει να καταστήσει και τους Έλληνες πολίτες μη βιώσιμους. Δεν πρόκειται να δεχτούμε τέταρτο μνημόνιο.

Η γραμμή της κυβέρνησης είναι το κλείσιμο των αξιολογήσεων, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και η απομοίωση του χρέους. Επίσης θέλουμε οι τράπεζές μας να μπουν σε μια κανονικότητα, προσδοκούμε στην ποσοτική επέκταση της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας.

Έχω έντονη επιφύλαξη για τα γκάλοπ. Τα Γκάλοπ στην Ελλάδα τα φτιάχνουν πολύ περισσότερο από αλλού. Σε όλα τα γκάλοπ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πολιτών που εμφανίζεται αμήχανο. Αυτός ο κόσμος είναι κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που περιμένει. Και αν υλοποιηθεί η στρατηγική μας τότε θα αλλάζει η εικόνα της χώρας και η ζωή του πολίτη.»
Από το 1.40.43: Πηγή: https://stigmafm.gr/gerasimos-mpalaoyras-boyleyths-hleias-syriza-d68/

Ρυθμίζεται επιτέλους το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο Τελειώνουν πια τα είκοσι επτά χρόνια ανομίας*

Η διαφαινόμενη θετική εξέλιξη λόγω της ευπρόσδεκτης επανεξέτασης της στάσης της Νέας Δημοκρατίας, που μετατοπίστηκε από τους εκβιασμούς της προς την υλοποίηση της συνταγματικής επιταγής.
Όμως, θέλω να σημειώσω, παρά τη στάση της ΝΔ, ότι υπάρχει μία κεφαλοπο ίηση που πρέπει να την ολοκληρώσουμε. Είναι μία κεφαλοποίηση κέρδους του πολιτικού συστήματος, κυρίως όμως ικανοποίηση του ηθικού αιτήματος της κοινωνίας. Γιατί σήμερα έγινε αντιληπτό, ότι τελειώνουν πια τα είκοσι επτά χρόνια ανομίας, ότι πια έχουμε εφαρμογή των ίσων υποχρεώσεων και κανόνων από όλους, είτε είναι καστανάδες είτε είναι κουλουρτζήδες είτε μεγαλοκαναλάρχες, και ότι ρυθμίζεται επιτέλους το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, απαίτηση της κοινωνίας για τρεις δεκαετίες ολόκληρες.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι με το νέο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο δίνουμε, και αυτό είναι επίσης μια μεγάλη επιτυχία, ένα μεγάλο κέρδος- μία προίκα, ένα έδαφος στρωμένο από την προσπάθεια ημών, του Προέδρου Βούτση, και κυρίως από την Κυβέρνηση και την κοινωνία.
Η «προικοδότηση» μας προσδιορίζει και τα καθήκοντα του νέου Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου:
Πρώτον, για να πληρώσουν επιτέλους τα κανάλια αναλογικά, όπως προέκυψε από το ύψος του διαγωνισμού που έγινε πρόσφατα.
Δεύτερον, να υπάρξει ελάχιστος αριθμός εργαζομένων στο κάθε κανάλι.
Τρίτον, να πληρώνουν επιτέλους εφορία, να πληρώνουν ασφαλιστικά ταμεία.
Τέλος να επιβάλει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο -και είναι ένα ζήτημα ανοιχτό για την κοινωνία και για την Κυβέρνησή μας- σεβασμό στην κατακτημένη δεοντολογία από την ΕΣΗΕΑ και από τις άλλες ενώσεις δημοσιογράφων για το πώς πρέπει τα κανάλια να τηρούν τη δεοντολογία.”
*Από την ομιλία του Μ Μπαλαούρα στη προχθεσινή Διάσκεψη των Προέδρων για το ΕΣΡ

Παρέμβαση Μπαλαούρα στο Ευρωκοινοβούλιο

• Δεν υπήρξε πρόνοια από ΕΕ για τις παραδοσιακές καλλιέργειες και μικρούς κλήρους που έπρεπε να συντηρηθούν
• Μικρά και φτωχά κράτη να θεωρηθούν ως περιφέρειες, για να τυγχάνουν μεγαλύτερης βοήθειας

Αναφορικά με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), υποστήριξε ότι συνολικά από την έναρξή της ως σήμερα τα μεγάλα κράτη ωφελήθηκαν πολύ περισσότερο από τα μικρά, και τόνισε ότι δεν υπήρξε πρόνοια για να κατανοήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι υπήρχαν παραδοσιακές καλλιέργειες και μικροί κλήροι που έπρεπε να συντηρηθούν. Συνέχισε λέγοντας ότι στα μικρά κράτη δόθηκαν επιδοτήσεις, με συνέπεια οι μικροκαλλιεργητές να βολεύονται για λίγο μόνο καιρό και έτσι χάθηκαν μικρές καλλιέργειες που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την Ευρώπη. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην Ελλάδα, η οποία κατά το παρελθόν είχε μεγάλη επάρκεια στην κάλυψη των διατροφικών της αναγκών, σήμερα, όμως, με βάση τα ποσοστά, υπάρχει αντιστροφή και το 75% αγροτικών προϊόντων είναι εισαγόμενο από Ολλανδία, Γερμανία και άλλες χώρες, παρότι οι κλιματολογικές συνθήκες στη χώρα μας είναι ιδανικές και σίγουρα πιο ευνοϊκές από αυτές άλλων χωρών, από τις οποίες τώρα εισάγονται τα προϊόντα.

Σημείωσε, τέλος, ότι θα μπορούσε να υπάρξει ευελιξία ώστε τα μικρά κράτη, που μπορούν να θεωρηθούν και ως περιφέρειες, για να τυγχάνουν μεγαλύτερης βοήθειας, διότι μια φτωχή περιφέρεια, όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος της Ρηνανίας, σε ένα μεγάλο πλούσιο κράτος δεν μπορεί να συγκριθεί με μια περιφέρεια φτωχή και μικρή σε ένα πολύ φτωχό μικρό κράτος, το οποίο βρίσκεται σε κρίση όπως η Ελλάδα, και ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση από την ΕΈ και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να επαναφερθεί η συζήτηση της συνθήκης για την σύγκλιση που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ίδρυσης της Ε.Ε., για να μην υπάρχουν συνεχώς αποκλίσεις, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλα τα δεδομένα, κι όχι μόνο στα αγροτικά ή περιφερειακά δρώμενα της Ε.Ε. και έδωσε ως παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία έχει πλεόνασμα στα δημοσιονομικά της 9%, όταν αυτό απαγορεύεται από τις συνθήκες, σε αντίθεση με τα κράτη που όταν παρουσιάζουν έστω και λίγο μεγαλύτερο έλλειμμα τιμωρούνται.

Ο Μάκης Μπαλαούρας στην πέμπτη(!) Διάσκεψη των Προέδρων για το ΕΣΡ

Για πρώτη φορά εκπρόσωπος της ΝΔ δεν έθεσε θέμα εκλογών, όπως κάνει συνεχώς το κόμμα αυτό και ο κ. Μητσοτάκης.
Να σχολιάσω τη θέση του κ. Μεϊμαράκη ότι το πρόβλημα είναι τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα δεν παίξανε ποτέ μέχρι τώρα – τέσσερις συνεδριάσεις και σήμερα πέμπτη – κανένα ρόλο. Δεν άκουσα κανέναν να βάζει θέμα προσώπων.
• Το ΣτΕ επί 27 χρόνια παρακολουθούσε την ανομία που επικρατούσε στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο: αυτή την αεροπειρατεία των συχνοτήτων, αυτή τη λεηλασία του κοινωνικού αγαθού. Παρ’ όλ’ αυτά, εδώ και έξι χρόνια πήρε μια απόφαση. Είπε ότι η κατάσταση στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο είναι απαράδεκτη και αντισυνταγματική. Ζήτησε να αλλάξει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο γιατί είναι αντισυνταγματικό. Σήμερα, όμως, στην απόφαση του δεν αναφέρει καν την αναγκαιότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
• Θα μπορούσε η απόφαση, που βγήκε με πολύ ισχνή πλειοψηφία, να αφήσει ορισμένα πράγματα σε μια χρονική εκκρεμότητα 3 – 4 μηνών, προκειμένου να συγκροτηθεί ΕΣΡ.
•Η ΝΔ κατέθεσε μια πρόταση που λέει για μια διαδικασία μη διαγωνιστική. Τι θα κάνει δηλαδή η Πολιτεία; Θα δώσει τις συχνότητες χωρίς διαγωνισμό, με ένα ευτελές τίμημα; Θα βάλει ποιοτικές προϋποθέσεις; Θα βάλει minimum αριθμό εργαζομένων; Θα τους βάλει υποχρεώσεις να πληρώνουν, δηλαδή τις εισφορές, να τηρούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να μην είναι μαύρη η εργασία;
•Κύριε Δένδια, ποια είναι η θέση σας; Να επιστραφούν στους καναλάρχες τα 270 εκατομμύρια που μάζεψε η κυβέρνηση; Αυτή είναι η πρότασή σας;