Ο Μάκης Μπαλαούρας στο IONION FM και στην εκπομπή «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» του δημοσιογράφου Μάκη Νοδάρου
Στην σύζυγό του Αννίτα που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή και στον καλό του φίλο Κώστα Σμυρνή («Πράκτορα» που έχασε πριν από μερικά χρόνια, αφιέρωσε την πρόσφατη εκλογή του ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μάκης Μπαλαούρας. «Θα ήθελα να είναι και οι δυο τους εδώ να πανηγυρίσουν μαζί μας την μεγάλη νίκη της Αριστεράς. Να δουν να υλοποιούνται όλα εκείνα που είχαμε κάποτε συζητήσει μαζί και ονειρευτεί» – ανέφερε συγκινημένος στο IONION FM και στην εκπομπή «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» του δημοσιογράφου Μάκη Νοδάρου, ο Μάκης Μπαλαούρας.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ :
«Η ευθύνη για μένα είναι πολύ μεγάλη καθώς έχω να επεξεργαστώ και να προωθήσω για την λύση τους, σοβαρότατα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την τοπική οικονομία της Ηλείας, τα έργα υποδομής και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου» – τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υποσχέθηκε ότι η επόμενη ημέρα με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ημέρα γεμάτη ελπίδα χαμόγελο και αγάπη για εκείνους που βίωσαν άδικα την οικονομική εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό τα τελευταία χρόνια. –
Ο Μάκης Μπαλαούρας στο IONION FM και στην εκπομπή «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» του δημοσιογράφου Μάκη Νοδάρου
Στην σύζυγό του Αννίτα που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή και στον καλό του φίλο Κώστα Σμυρνή («Πράκτορα» που έχασε πριν από μερικά χρόνια, αφιέρωσε την πρόσφατη εκλογή του ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μάκης Μπαλαούρας. «Θα ήθελα να είναι και οι δυο τους εδώ να πανηγυρίσουν μαζί μας την μεγάλη νίκη της Αριστεράς. Να δουν να υλοποιούνται όλα εκείνα που είχαμε κάποτε συζητήσει μαζί και ονειρευτεί» – ανέφερε συγκινημένος στο IONION FM και στην εκπομπή «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» του δημοσιογράφου Μάκη Νοδάρου, ο Μάκης Μπαλαούρας.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ :
«Η ευθύνη για μένα είναι πολύ μεγάλη καθώς έχω να επεξεργαστώ και να προωθήσω για την λύση τους, σοβαρότατα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την τοπική οικονομία της Ηλείας, τα έργα υποδομής και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου» – τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υποσχέθηκε ότι η επόμενη ημέρα με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ημέρα γεμάτη ελπίδα χαμόγελο και αγάπη για εκείνους που βίωσαν άδικα την οικονομική εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό τα τελευταία χρόνια. –
Ζούμε σε μια έκτακτη, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα κατάσταση. Αυτό που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα καθορίσει τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Έχει να κάνει με την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους δανειστές δυνάστες και φυσικά από τους ντόπιους υποτακτικούς της.
Η πραγματικότητα, δεν είναι η διαπραγμάτευση, ποιος θα τη διαπράξει καλύτερα. Είναι η πράξη αυτή καθ’ εαυτή της επιθυμίας και του λόγου, είναι της καθημερινής ζωής η τιμή και η αξιοπρέπεια.
Αφορά την ύπαρξή μας που είναι αδιαπραγμάτευτη.
Όσοι την θεωρούν ωμή, απτή και σκληρή δεν γνωρίζουν, πως κάτι κρύβει μέσα της, όπως ο βράχος τη σταγόνα που τον τρυπάει σιγά σιγά και γίνεται πηγή, δροσιάς και ελευθερίας για να φυτρώσουν κυκλάμινα στου βράχου τη σχισμάδα.
Φτάσαμε στο σημείο να ζούμε τη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας και να εκλαμβάνουμε τη διαστροφή της ως αληθινή. Η τέχνη της πολιτικής τους, χρησιμοποιεί το φόβο, το ψέμα και το «μετά από εμένα η καταστροφή». Ο Σαμαράς το τραβάει το σχοινί. Απειλεί λυτούς και δεμένους «μετά από εμένα το χάος», θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Πέντε χρόνια αγωνίζομαι να σας σώσω και τώρα που έφτασε η ώρα, να σας βγάλω στις αγορές και να σας ξεπουλήσω, με αφήνετε με τον Βενιζέλο να χτυπιόμαστε για το ποιος φταίει;»
Ήρθε η ώρα να πληρωθεί το «φταίξιμο» κι αυτό δεν θα γίνει μόνο από το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά από τους ενεργούς πολίτες της χώρας μας, που δεν αντέχουν άλλο το μαρτύριο της επιβίωσης και τη δικτατορία της ανάγκης και θα βγουν στους δρόμους να στηρίξουν τη ψήφο τους και να ελέγχουν τη νέα κυβέρνηση.
Δεν είναι φιλανθρωπικό το πρόβλημα. Είναι ανθρωπιστικό, είναι κοινωνικό είναι πολιτιστικό και βαθύτατα ταξικό. Οι έχοντες και οι κατέχοντες, όλων των κατηγοριών, εκμεταλλεύονται την κρίση, εμπορεύονται ακόμα και το θάνατο και δεν διστάζουν, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους να πουλήσουν και το σχοινί που θα κρεμαστούν.
Οι πολίτες όμως θα πρέπει να γίνουν ενεργητικοί. «Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει η ατμομηχανή, αλλά αυτό δεν αρκεί, χρειάζεται η ριζική ρήξη για την ανατροπή του όλου συστήματος» που αναπαράγει και ανακυκλώνει την κρίση. Χρειάζεται συνεπώς η παρουσία του καθενός και η συμμετοχή του, για να αποκτήσει υπόσταση και ουσία η δημοκρατία, που είναι λειψή καθότι έτσι τους βολεύει…
Δημοκρατία εσωτερική χρειάζεται και η Αριστερά. Οι επαγγελματίες θα πρέπει να αποσυρθούν στα μετόπισθεν και να εργαστούν. Τη μοναδική αλήθεια δεν την κατέχει ούτε ο θεός, γι’ αυτό και είναι «πεθαμένος» πόσο μάλλον οι πεφωτισμένοι φωστήρες που την κάνουν δόγμα και θρησκεία και θέλουν να την επιβάλουν.
«Δεν διαπραγματευόμαστε τη ζωή μας»
Τις σκέψεις αυτές τις μοιράζομαι με το συνάδελφο, συναγωνιστή σύντροφο από τα φοιτητικά μας χρόνια Μάκη Μπαλαούρα που κατεβαίνει στις εκλογές στον Νομό Ηλείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να έπεσε η χούντα αλλά το καπιταλιστικό σύστημα που φτιάχνει και δημοκρατικές χούντες καλά κρατεί.
Χρησιμοποιούν τη δημοκρατία για να μας καθιστούν συνένοχους και συνυπεύθυνους στα μέτρα που παίρνουν που ούτε η χούντα θα τολμούσε. Η παθητικότητά και η απογοήτευση τους βολεύει.
Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες να ξεπεράσουμε τις φοβίες και να δώσουμε το παρόν στις 26 Ιανουαρίου. Από την άλλη μέρα αρχίζει ο αγώνας. Στέκομαι δίπλα στο Μάκη, γνωρίζει τα προβλήματα, ζει μέσα στην κοινωνία, αγαπάει και πονάει τον τόπο του. Θα μεταφέρει το πνεύμα της ρήξης για την ελευθερία και τη δημοκρατία, για τη δικαιοσύνη και την ισότητα μέσα στο διαφορετικό που είμαστε. Θα συνεχίσει να αγωνίζεται στους δρόμους. Γνωρίζει πώς το ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν θα βγει μόνο από τις κάλπες. Χρειάζεται να αφυπνιστεί και να ταρακουνηθεί η κοινωνία. Η κοινωνία και η πατρίδα είμαστε εμείς. Η αλήθεια είναι επαναστατική και η δημιουργία απελευθερωτική.
Ο Μάκης γνωρίζει πως ακόμα και η πολύπλευρη κρίση που ζούμε μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε τους αληθινούς εαυτούς μας και να απελευθερωθούμε.
Θα πρέπει όμως να προετοιμαστούμε γι’ αυτό που έρχεται, να μη βρεθούμε «άοπλοι». Ο αγώνας και μετά τις εκλογές θα συνεχιστεί με τα όπλα που διαθέτει ο καθένας μας. Το φώναξα στο Πολυτεχνείο το φωνάζω και σήμερα. Θα πρέπει να αποκτήσουμε πίστη, να πιστέψουμε ο ένας στον άλλο. Είναι εφικτό να αλλάζει ο κόσμος. Το 2015 είναι σημαδιακό, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι για όλη την Ευρώπη.
Από τη χώρα μας αρχίζει η ανατροπή της Ενωμένης Ευρώπης της Γερμανίας.” • Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι συγγραφέας, αρθρογράφος, παραγωγός και εκφωνητής ραδιοφωνικών εκπομπών. Έγινε γνωστός, ως η φωνή του Πολυτεχνείου, στην εξέγερση του 1973 στο ραδιοσταθμό των φοιτητών. Εφημερίδα “Πατρίς”,24/1/2015
• Έγινα πλούσιος σε αισθήματα και γνώσεις από τους ανθρώπους της Ηλείας
• Φοιτητής ΑΣΟΕΕ, γνωριμία με Δημήτρη Παπαχρήστο, τον μετέπειτα εκφωνητή του Πολυτεχνείου
• Στέλεχος του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος
• «Πλευρίζαμε συμφοιτητές μας που διάβαζαν πολιτικές εφημερίδες, ιδίως το ΒΗΜΑ, συλλέξαμε 100 υπογραφές για ελεύθερες- δημοκρατικές εκλογές στους φοιτητικές εκλογές»
• Μπροσούρα με υπογραφή Μπαλαούρας- Παπαχρήστος, που αναλαμβάναμε την ευθύνη της συλλογής υπογραφών
• «Εκδώσαμε σε παρανομία τη Μελέτη των 12,, που μιλούσαμε για τις σπουδές και τη ζωή μας μέσα στη σχολή»
• «Η Χούντα υποχρέωσε Σύγκλητο να μας παραπέμψει στο Πειθαρχικό»
• Έγινε η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης μας, 1.300 φοιτητών, με αντιχουντικά συνθήματα Βασανίστηκε και φυλακίστηκε στην Ασφάλεια Υποχρεωτική Στράτευση
• Σύλληψη στη Ά κατάληψη του Πολυτεχνείου, Φεβρουάριος 1973, Καταδίκη στη γνωστή ως «Δίκη των 11», ο μόνος στη Δικτατορία που εμφάνισαν κτυπημένο
• Μετά από το Πολυτεχνείο βασανίστηκε και φυλακίστηκε σε πλήρη απομόνωση στο ΕΑΤ – ΕΣΑ
• Ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος των φοιτητών ΑΣΟΕΕ
• Αργότερα πήρε Master`s από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
• Με εξετάσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, στη Διεύθυνση Μελετών
• Μέλος του Προεδρείου του «Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», μαζί με Μανώλη Γλέζο, (όπως και στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τον δημιουργούσαμε).Εκπρόσωπος του Συμβουλίου για την Ευρώπη
• Ως εκπρόσωπος των εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδος συμμετείχε στον «Κοινωνικό Διάλογο» με τον Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Τρισέ και το 2010 έθεσε ζήτημα για την ελληνική κρίση επεισοδιακή σύγκρουση που έγινε θέμα στις μεγάλες ευρωπαϊκές και ελληνικές εφημερίδες με τον τίτλο «Ο άνθρωπος που εξόργισε τον Τρισέ»
• Συμμετείχε στα ριζοσπαστικά κινήματα στο Πόρτο Αλέγκρε, στη Γένοβα, στο Παρίσι.
• Συμμετείχε στη στήριξη του αγώνα των Παλαιστινίων, ενώ πήγε σε αποστολή συμπαράστασης στη Γάζα κατά τη διάρκεια της μεγάλης βομβιστικής επίθεσης του Ισραήλ τον Ιανουάριο 2009.
• Αρθρογραφεί σε πολιτικές και οικονομικές εφημερίδες της Αθήνας. Συνεργάτης της “ΑΥΓΗΣ” και από το 1989 μέλος της Συντακτικής Επιτροπής και μόνιμος αρθρογράφος της εφημερίδας «Η ΕΠΟΧΗ».
• Πολλές φορές υποψήφιος σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στη Β΄ Αθηνών και το 2000 υποψήφιος του Συνασπισμού, από την πλευρά της ΑΚΟΑ, προκειμένου ο Συνασπισμός, ως κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, προκειμένου να εκπροσωπηθεί στη Βουλή.
• Υποψήφιος το 1989 και στην Ηλεία, και στη συγκέντρωση στον Πύργο, με ένα ακροατή!
• «Το 2012 με έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία, όπως και άλλους για ενισχύσουμε τα ψηφοδέλτια της περιφέρειας»
• Το 2014 ο Τσίπρας μου ζήτησε να είμαι υποψήφιος στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αλλά επειδή η γυναίκα μου η Αννίτα ήταν σοβαρά άρρωστη αρνήθηκα, λίγους μήνες μετά πέθανε
• «Δυναμική η Αννίτα, που εξ αιτίας της πήγα στη Γάζα το 2009, στους βομβαρδισμούς του Ισραήλ»
• «Ήμουν στρατευμένος στις αρχές μου, δεν με ενδιέφεραν οι καρέκλες»
• «Στις επόμενες εκλογές κρίνεται ποιοι θα σταματήσουν την ανθρωπιστική κρίση και όταν θα γίνουμε κυβέρνηση αμέσως θα εντάξουμε όλους τους ανθρώπους στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη»
• Στη Ευρώπη έχουν μεγαλώσει κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα κινήματα
• Στα ενδεχόμενα συνεργασιών με άλλα κόμματα, υποστηρίζω να παρουσιαστούμε στη Βουλή και να πούμε αυτό είναι το πρόγραμμα μας, με το ΠΑΣΟΚ δε θέλω, δε θα είχα αντίρρηση για τη ΔΗΜΑΡ που έκανε αυτοκριτική, έχω επιφυλάξεις για τους ΑΝΕΛ, αλλιώς να πάμε σε νέες εκλογές…
Υπάρχουν κάτι τύποι που όσο μεγαλώνουν μένουν νέοι με την έννοια της μαχητικότητας, της ριζοσπαστικότητας και της ανιδιοτέλειας. Θέλουν πάντα και αδιάκοπα να αλλάξουν τον κόσμο. Θα έδιναν και τη ζωή τους γι’ αυτό και όταν το έκαναν τελικά τη γλύτωσαν παρά λίγες γροθιές. Από την ιστορία δικαιώθηκαν γιατί απλά τους δικαιώνει ο κόσμος, ο απλός κόσμος που ειδικά σήμερα υποφέρει. Από όλη την Ελλάδα και τώρα και από την Ευρώπη που ποτέ δεν ξεχνούν. Γιατί η πάλη είναι όλων των λαών. Μέσα σ’ αυτούς, είναι και ένας τρομερός τύπος ο Μάκης Μπαλαούρας, ο ηγέτης του φοιτητικού κινήματος επί Χούντας, ο σεμνός και γελαστός σύντροφος στο κόμμα που δεν φοβήθηκε μειοψηφίες να τις κάνει πλειοψηφίες, ο συνδικαλιστής των τραπεζών που έκλεισε το χρηματιστήριο και ενόχλησε το σύστημα, ο κινηματικός τύπος στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Λατινική Αμερική και στην Παλαιστίνη. Ο δημοσιογράφος της πολιτικής και πολιτισμικής κριτικής, ο “Άνθρωπος που ενόχλησε τον Τρισέ”.Ο άνθρωπος που κάποτε ο Άγγελος Ελεφάντης και ο Αριστείδης Μπαλτάς χαρακτήρισαν ως σοφό και μου παν πως πρέπει να τον ακούω. Ο τύπος που χαίρει εκτίμησης ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ένας απ’ αυτούς που πρέπει να τιμήσουμε στην νέα κυβέρνηση της Αριστεράς. Ο πατέρας μου…
«…Πατρίδα μου με τ’ ασβεστώδη δάση, πελώρια γη των βράχων, των κοιλάδων, γυμνέ ακατοίκητε ουρανέ, μητρόπολη καταργημένη…» (Τάκης Σινόπουλος)
Παράδοξο. Αντί για πολιτικό κείμενο σήμερα δίνουμε χώρο στους Ηλείους ποιητές και συγγραφείς, που έχουν καταθέσει αριστουργηματικά στο έργο τους με «συμπυκνωμένες ριπές», τη μείζονα πολιτική παρέμβαση, τη σημερινή άθλια κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα και μαζί η Ηλεία.
Ο Γαστουναίος Νίκος Καχτίτσης γράφει αυτό που σε καθημερινή βάση ζουν οι πολίτες της χώρας: «Βρίσκομαι από ψυχολογικής απόψεως στα πρόθυρα της καταστροφής ότι οικονομικώς κοντεύω να καταρρεύσω και ότι η υγεία μου έχει κλονισθεί στο απροχώρητο». Κι αναρωτιέται προφητικά: «Ποια είναι η κυρία Σαμαρά;». Τελικά καταλήγει: “Ο Στοππάκιος Παπένγκους υπήρξε ‘δωσίλογος’ κατά την πολιορκία της Γάνδης…αποτρόπαια ανομήματά του”. Ο Τάκης Σινόπουλος μοιάζει να του απαντά μαχητικά με το πάθος που τον διακρίνει: « Εδώ γεννήθηκα. Εδώ μεγάλωσα. Λοιπόν αυτά μου χρειάζονται για την οργή μου καί την περηφάνια μου. Για να κρατήσω και να κρατηθώ. Δεν έχω θεούς. Και δε φοβάμαι». Ταλαντεύεται ο ποιητής ενθυμούμενος τον παράδεισο των παιδικών του χρόνων που άλωσε η «ανάπτυξη»: «Το κρασί και το λάδι της Αγουλινίτσας – τα ψάρια και τα χέλια από τη λίμνη της Αγουλινίτσας – τώρα την ξέραναν, πάει κι αυτή». Ο νεότερος Λεχαινίτης ποιητής, Χρήστος Ντάντος, υμνεί στην «Τοπολογία» του τη γεωγραφία και τους ανθρώπους της, καλώντας σε αγωνιστικό προσκλητήριο ένα προς ένα τα χωριά της Ηλείας (που χρειάζεται μεγάλος χώρος να παραθέσουμε) λέγοντας: «Ένα προς ένα κατονομάζω κι αναδεύεστε στον αγνώριστο ύπνο. Των επανορθώσεων απόψε και σας δίνω μικρόφωνο. Έν ονόματι των νερών, εν ονόματι του παντοδύναμου χώματος από τις τρύπες της αλεπούς Γεωγραφίας μιλήστε”. Σαν να γράφει για τους αγρότες του παρόντος και για την υποτίμηση της Παιδείας: «Τα μεροκάματα στον κάμπο τρακτέρωσαν. Αλλόφυλων καταραμένων τώρα ό χορός. Εκφυλίστηκε το Γυμνάσιο αίμα». Ο Αμαλιαδίτης λογοτέχνης, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, Μήτσος Αλεξανδρόπουλος εκφράζει την ίδια πνευματική αγωνία: «Τη δίψα μου για να χορτάσω τη πνευματική στη μαύρη έρημο πλανιόμουν».Κι από την εξορία του τα πέτρινα χρόνια θυμόταν τη γενέθλια πόλη του τρυφερά, σπαρακτικά: «Η Αμαλιάδα ήταν εύθυμος τόπος. Μεγάλο προσόν να ξέρεις να βγάζεις από τα πιο στυφά πράγματα λίγο χιούμορ…» Ο Ανδραβιδέος ποιητής Γιώργος Γώτης, επίσης, ανυπότακτος στην ειμαρμένη του τόπου και στους άρχοντές του που επί δεκαετίες τον κρατούν όμηρο στη μοίρα που οι ίδιοι ορίζουν, περιγράφει: «Εδώ Γύρω βουνά κλείνουν τον τόπο. Βράχοι σκληροί Αμυγδαλιές στις κόγχες και σπουργίτια Βαρειές σε πιάνουν οι σκιές τους Έρχεσαι να σου πουν το μέλλον δίσημοι χρησμοί Το πώς της μοίρας σου θα δραπετεύσεις… Εάν το μέλλον άνθος στην παλάμη σου θα πέσει. Εδώ ας σταθώ». Ο ποιητής και δοκιμιογράφος, ο Λεχαινίτης Διονύσης Κράγκαρης γράφει για το «Φράγμα», ως κινούμενη λάσπη, όπως τα μνημόνια, που καταπίνει ανθρώπινα όντα τραβώντας τα: «…Είς τήν σκοτεινήν λίμνην του φράγματος, πίπτουν έν ριπή όφθαλμού χιλιάδες ανθρώπινα όντα, τα οποία εμβαπτιζόμενα είς το ύδωρ και την ίλύν της λίμνης, γίνονται ωραία αγάλματα που στολίζουν τις κεντρικές λεωφόρους του φράγματος» . Ο Γιώργης Παυλόπουλος, ο μέγιστος, αναζητά τους συντοπίτες του σαν ΠΟΥΛΙΑ και τους καλεί για τη σωτηρία του λαού ανακράζοντας:«Πού είναι τα ξεφτέρια τα γεράκια και οι αετοί; Πού είναι ο Ντρένιος ο Καλογιάννης και ο Μπέτος; Πού είναι οι Μαυροσκούφηδες;» Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος τρυφερά, αφηγείται τη συμβουλή της μάνας, για το πατρικό που απέμεινε στο ρημαγμένο χωριό από τη μετανάστευση: «Να βάλεις παράθυρα στο πατρικό/ Αυτό, παιδάκι μου μην το ξεχάσεις…/ Να μη μας κοροϊδεύει ο κόσμος.» Γι’ αυτή τη μετανάστευση γράφει και ο διηγηματογράφος, Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος, αναφερόμενος στη γενέθλια πόλη, τον Πύργο: «Ὁ Πύργος στον οποίον αναφέρομαι δεν υφίσταται … Κατά κάποιον τρόπο ανελήφθη, οι κάτοικοί του μετώκησαν ομαδικώς στην Αθήνα και αλλαχού, κατά την καταραμένη δεκαετία του 50. Οι περιουσίες ξεπουλήθηκαν τα καλύτερα σπίτια γκρεμίστηκαν, τα χτήματα καταστράφηκαν, οι σταφιδάμπελοι ξεπατώθηκαν…» Αντί επιλόγου σ’ αυτήν την σύντομη αναφορά ένα απόσπασμα, που θυμίζει Αντιγόνη, από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στο Ἔκτακτο Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν, από το οποίο καταδικάστηκε ως «τρομοκράτης» για την αντίστασή του κατά της Χούντας. « Εἶχα ὑποχρέωσιν, ἑπομένως, κύριοι στρατοδίκαι, νὰ ἐξοφλήσω αὐτὸ τὸ μεγάλο χρέος μου, ἀκόμη καὶ ἐὰν παρίστατο ἀνάγκη νὰ δώσω καὶ τὴν ζωήν μου…” «Αι γενεαί αι πάσαι»: Μια πολύτιμη παρακαταθήκη, μια κληρονομιά του μέλλοντος μας που οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού και προωθήσουμε στις επόμενες γενιές.
Μετά το 1980 βρέθηκα κάπως μετέωρος και συχνά αναρωτιόμουν τι είναι σύγχρονο κίνημα και ποια είναι η συνάφειά του κάθε φορά με το μαρξισμό. Τέλος πάντων, ας πούμε ότι διατήρησα κάποια σχέση με το ρεύμα που στην μεταπολίτευση λεγόταν «Ανανεωτική Αριστερά» και όχι βέβαια σε βάθος, γιατί αμφισβητούσα ταυτόχρονα ό,τι προσδιόριζε τις δυο αυτές λέξεις, εννοιολογικά. Στα χρόνια που πέρασαν, υπάρχουν διάφορα περιστατικά σε περιόδους εκλογών κυρίως, που μπορώ να θυμηθώ και άλλα που αφηγούνται οι φίλοι. Τυχαίνει δε οι εποχές αυτές στην επαρχιακή ζωή να αποτελούν κορυφαίες εκδηλώσεις της πολιτικής που σπάνε τη μονοτονία της καθημερινότητας.
Θα έλεγα ότι αξίζει περισσότερο να αναφερθώ σε ένα γεγονός που συνέβη τον Ιούνιο του 1989, κατά την προεκλογική περίοδο, που έχει μια επικαιρότητα σε σχέση και με τα ερωτήματα της περιόδου που διερχόμαστε. Αφού συμπυκνώνονται σ’ αυτό οι πιο κρίσιμες αντιθέσεις.
Προεκλογικές εξορμήσεις (1989) στην Ηλεία με τον υποψήφιο του ΚΚΕ Εσωτερικού- ΑΑ Μάκη Μπαλαούρα
Θυμάμαι, ξεκινήσαμε τότε κάποιο απόγευμα, με ένα αγροτικό αυτοκίνητο που οδηγούσε ο σ. Γιώργης και μεταφέραμε από το ένα άκρο του νομού, από τη Βουπρασία, μια μικροφωνική στην κεντρική πλατεία του Πύργου, όπου θα μιλούσε ο υποψήφιος του κόμματος ΚΚΕ Eσ. ΑΑ σ. Μάκης Μπαλαούρας.
Στήθηκε μια πρόχειρη εξέδρα με τη μικροφωνική, καθώς και ένα πανό με συνθήματα, που πια δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγραφαν και καλούνταν οι πολίτες να παρακολουθήσουν την προεκλογική εκδήλωση.
Και ενώ η ατμόσφαιρα θερμαινόταν, βοηθούσης και της εσπερινής αύρας του Ιουνίου και οι διοργανωτές το όλο τέσσερα με πέντε άτομα, εξάπτονταν από τα αγωνιστικά συνθήματα των μεγαφώνων, οι μεν πολίτες, δέκα με δεκαπέντε το πολύ, κάθονταν αναπαυτικά στις καρέκλες του παρακείμενου καφενείου, ο δε ομιλητής ενώ ανέβηκε υπερηφάνως στο πρόχειρο βήμα του ξεφώνισε με στεντόρεια φωνή λόγο, αντίστοιχο με το ύφος ηγέτη μεγάλων ακροατηρίων.
Το ακροατήριο είναι αμφίβολο τι κατέγραψε στη συνείδησή του, σε σχέση με αυτά που έλεγε ο ομιλητής, γιατί έβλεπες πρόσωπα χαλαρά που κουβέντιαζαν μεταξύ τους ή απολάμβαναν το φραπέ ή την παγωμένη μπύρα τους, σε μια άκρη της τεράστιας πλατείας.
Και αν θυμάμαι καλά, τα παλαμάκια που ακούστηκαν, στο τέλος της εκδήλωσης, ήταν των ελαχίστων διοργανωτών, των σ. Τζίμη και Βαγγέλη πρωτοστατούντων, που ευχαριστημένοι έκλεισαν την εκδήλωση.
Αν σήμερα αξιολογούσα αυτή την προετοιμασία και οργάνωση, παρά το θετικό του αυθόρμητου χαρακτήρα της, θα τη θεωρούσα περισσότερο μια ενθουσιώδη νεανική εκδήλωση. Αλλά και πάλι, αναρωτήθηκα, γιατί θυμήθηκα αυτήν ειδικά την εκδήλωση, παρά τη μικρή της απήχηση, που αμφιβάλω και αν οι διοργανωτές της μπορεί να τη θυμούνται.
Σκέφτομαι, ίσως εμπειρικά πια να καταλάβαινα ότι περιέχονταν στην εκδήλωση αυτή όλα τα στοιχεία που αποτελούν το βασικό κορμό και συνθέτουν την έννοια της Αριστεράς, όπως τη ζήσαμε, που επαναλαμβάνονται με τρόπο όμως που δεν ξέρω αν τότε ή τώρα είναι ανάποδος, από ιδεολογική άποψη δηλαδή με το κεφάλι να στέκεται προς τα κάτω.
Τα τριάντα χρόνια που πέρασαν σε όλες τις εκφάνσεις της Αριστεράς που γνωρίσαμε εκφράστηκαν πολλά ενδεχόμενα ως θεωρία και πράξη. Και είναι μια από τις θετικές εκδοχές νομίζω το να έχεις σωστές ιδέες και να μην έχουν αυτές απήχηση, έστω προσωρινά ή ανεξάρτητα από το χρόνο και την αιτιολογία.
Στο παλιό εκείνο περιστατικό της πλατείας του Πύργου, περιέχονται μόνο θετικοί συνειρμοί, για τη δική του μικρή αλήθεια, καθώς και για τα συναισθήματα, μιας γλυκιάς αναπόλησης της νεότητας, που τη συνοδεύουν. Και νομίζω ότι δεν θα πρέπει να ξεχαστεί η διαθεσιμότητα των διοργανωτών, γιατί κουβαλούσε κάτι από το αγωνιστικό παρελθόν της Αριστεράς, που τόσο σήμερα αναζητούμε για να μας συνεπάρει.
Στις κρίσιμες μάχες που θα δοθούν, μπροστά πια στο κατώφλι της κυβερνητικής εξουσίας, αναρωτιέμαι και πάλι πόσο ώριμα είναι τα πράγματα και πόσο έχει ενταθεί η συγκρότηση με την ουσιαστική έννοια του ακροατηρίου, ενώ δεν μπορώ να ξεχάσω τις μέρες που έφυγαν με «όσα μας έφεραν μέχρι εδώ», όπως η παλιά εκείνη συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία του Πύργου. *Νίκος Μπακιός (παλιό ψευδώνυμο του Λεχαινίτη σ. Άγγελου Αγγελόπουλου)
1.Κατάγομαι από μια περιοχή, την Ηλεία, που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η Ουνέσκο την είχε χαρακτηρίσει «παράδεισο της Μεσογείου». Πράγματι ήταν. Όσοι μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε εκεί, ξέρουμε πως παρά τις δύσκολες εποχές, υπήρχε το όραμα της καλύτερης ζωής, της μόρφωσης. Οι γονείς έδιναν τα πάντα για να μορφώσουν, τουλάχιστον, ένα παιδί. Την ημέρα που δημοσιεύονταν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων, δημιουργείτο έντονος συναγωνισμός για το ποια από τα σχολεία της Ηλείας έφερναν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Έκτοτε, όμως, βυθίστηκε στη μιζέρια, στην αποανάπτυξη, στο φρενάρισμα της πνευματικής ανέλιξης. Δυστυχώς οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες επιβεβαιώνουν την κατρακύλα του «παράδεισου». Από το 84,5% του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος στις αρχές της δεκαετίας του ’80 συρρικνώθηκε στο 53% το 2010. Πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι είναι ο πρώτος νομός στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό!
Ακόμα πιο επίφοβο είναι ότι η Ηλεία, η ιδιαίτερη πατρίδα του Καρκαβίτσα, αλλά και των νεότερών του όπως των Τάκη Σινόπουλου, Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, Γιώργη Παυλόπουλου, Νίκου Καχτίτση, Θόδωρου Βαρουξή, Ντίνου Ψυχογιού, Ηλία Παπαδημητρακόπουλου, Θέμη Τζίφα και Τάκη Δόξα, προσφέροντας παιδεία μέσα από όλα τα είδη της λογοτεχνίας, αλλά και της πολιτικής επιστήμης, όπως του αγωνιστή και εξαιρετικού επιστήμονα Σάκη Καράγιωργα, σήμερα βρίσκεται στην πρώτη θέση του αναλφαβητισμού! Οι υπεύθυνοι, οι ταγοί της περιοχής, έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι αυτοί που δρούσαν σαν επιβήτορες της κοινωνίας, οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες του νομού.
Ο απλός κόσμος, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και μεσήλικες, που για δεκαετίες στήριξαν το δικομματικό σύστημα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, συνειδητοποίησαν ότι την ευθύνη την έχουν αυτοί που τους ξεγέλαγαν με τις πελατειακές σχέσεις, αυτοί που ανέβαιναν στην πλάτη τους για να ψηλώσουν τις ανομίες τους. Σήμερα, χτυπημένοι από τη βαριά κρίση, αντιλαμβανόμενοι τις ευθύνες αυτών που τους κυβέρνησαν, αλλά και τις δικές τους, που συνέβαλαν στην αναπαραγωγή αυτής της σαπίλας, συρρέουν μαζικά, από παντού, από τη Ν.Δ. και κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, σαν φουσκωμένοι χείμαρροι στο ποτάμι της ελπίδας τους, στον ΣΥΡΙΖΑ.
2. Σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε ως πρώτιστη προτεραιότητα του την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με τα μέτρα που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ και στο προχθεσινό Διαρκές Συνέδριο. Ταυτόχρονα, θα βάλει μπρος μαζί με τις κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Εκεί, όπως έχει διακηρύξει κεντρικά και με τις περιφερειακές συνδιασκέψεις του, πρωταρχικό ρόλο θα παίξει ο πρωτογενής τομέας, με ιδιαίτερη μέριμνα για το περιβάλλον, στην κατεύθυνση της αειφόρου ανάπτυξης. Μπροστάρηδες της νέας εποχής, επομένως, θα είναι οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και της Ηλείας, που για την κοινωνική προσφορά τους θα υπάρξει ιδιαίτερη μέριμνα από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Επιπροσθέτως, σε περιοχές που συνδυάζουν το φυσικό κάλλος, όπως η Ηλεία, με τις όμορφες απέραντες παραλίες και τις θαυμάσιες ορεινές περιοχές, με τους μοναδικούς αρχαιολογικούς τόπους, όπως η Ολυμπία, η Ήλιδα και ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, θα υπάρξει άμεση προγραμματική παρέμβαση, μαζί με τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες του νομού, για μια διαφορετική πολιτική ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον και στη πολιτιστική κληρονομιά.
3. Στον ΣΥΡΙΖΑ, με το δέσιμο της πολιτικής και της επιστήμης, η δουλειά γίνεται συλλογικά. Ο καθένας και η καθεμία από μας σεμνύνεται για το λιθαράκι που έβαλε στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, στις επιστημονικές ομάδες εργασίας, στα κεντρικά όργανα του κόμματος ή στις κινηματικές πρωτοβουλίες. Έτσι, με συλλογικότητα, διαμορφώθηκαν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που κατακτούν το μυαλό και την καρδιά, φέρνοντας την ελπίδα στην πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας.
