ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Με ποιες συμμαχίες για την κυβέρνηση της αριστεράς»

Σε μια κατάμεστη από μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ αίθουσα, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 22 Οκτώβρη, η εκδήλωση με τίτλο «Με ποιες συμμαχίες για την κυβέρνηση της αριστεράς», η οποία συνδιοργανώθηκε από την εφημερίδα «Εποχή» και το Rednotebook. Οι εισηγητές Χριστόφορος Βερναρδάκης, Χριστόφορος Παπαδόπουλος και Μάκης Μπαλαούρας, ο καθένας με το δικό του τρόπο, ανέπτυξαν τις βασικές παραμέτρους του θέματος, αναλύοντας τη μέθοδο και το πολιτικό σκεπτικό με το οποίο πρέπει να οικοδομηθούν οι κοινωνικές συμμαχίες που θα οδηγήσουν στην κυβέρνηση της αριστεράς και στην υλοποίηση του προγράμματός της. 

Αναλυτικότερα, όπως τόνισε ο Μάκης Μπαλαούρας, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, βασικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο αυτή, είναι να συνδεθεί ακόμη περισσότερο με τα κοινωνικά στρώματα στα οποία απευθύνεται, να ανοιχτεί με όρους δημοκρατίας και ενοποίησης του κόμματος στη βάση. Επικαλέστηκε την εκπεφρασμένη ανησυχία του κόσμου που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τα αφερέγγυα πρόσωπα του απερχόμενου φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, πρότεινε να καταρτιστεί άμεσα κώδικας δεοντολογίας των υποψήφιων βουλευτών. Μίλησε για την ανάγκη επικοινωνίας του ταξικά μεροληπτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στις προγραμματισμένες περιφερειακές συνδιασκέψεις. Υπενθύμισε, τέλος, πως «οι ιδέες και οι αγώνες χρειάζονται οργάνωση», τονίζοντας την ανάγκη οργάνωσης που να υπηρετεί τις αρχές και τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα.

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, επικ. καθηγητής ΑΠΘ, αναφερόμενος στην εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εκφραστή ιστορικών συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, αναφέρθηκε εκτενώς στα ζητήματα της κοινωνικής συμπόρευσης και του προγράμματος. Πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ ως δημοκρατικός συλλογικός διανοούμενος να πορευθεί προς τις εκλογές με ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις, ενώ τόνισε πως η κοινωνική συμμαχία αποκρυσταλλώνεται στο πρόγραμμα, διαχωρίζοντας τις αναγκαίες υποχωρήσεις από την ενσωμάτωση της αφήγησης του αντιπάλου. Υπογράμμισε την ανάγκη πολιτικοποίησης της συζήτησης ενώ πρόκρινε τη διαμόρφωση νέων διαδικασιών, νέων φορέων και την ανάδειξη νέων προσώπων στο πολιτικό σκηνικό. Βασικό κριτήριο συμμαχιών είναι, σύμφωνα με τον ομιλητή, η διακριτή χρονική συμπόρευση με τις πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην καταλήξει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει «κόμμα – σημαία ευκαιρίας». Στόχος είναι η ιστορική αλλαγή και αυτή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αποτέλεσμα γραφειοκρατίας. Απαιτεί πρωτίστως την ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων.
Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε στην επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και στην πόλωση που έχει πραγματοποιηθεί στο πολιτικό σκηνικό, γύρω από δύο ανταγωνιστικά σχέδια: το πρόγραμμα καταστροφής της συγκυβέρνησης από τη μία και το πρόγραμμα ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Υποστήριξε πως μέσα από το πρόγραμμά του θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εκφράσει με ηγεμονικό τρόπο το γενικό συμφέρον μιας πλατιάς συμμαχίας μεταξύ του κόσμου της μισθωτής εργασίας και των μεσαίων στρωμάτων, όχι όμως παραχωρώντας δικαιώματα της μισθωτής εργασίας στα μεσαία στρώματα, όπως το ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που θα συναντήσει η κυβέρνηση αριστεράς σε μία χώρα όπου ο νεοφιλελευθερισμός έχει διαβρώσει όλους τους θεσμούς και μίλησε για την ανάγκη να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπολιάζει τις κινηματικές διαδικασίες. Επεσήμανε πως είναι λάθος οι αφηγήσεις περί συμμαχιών με κόμματα σε αποδρομή ή με λογικές αντιπαροχής. «Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα προγραμματικό διάλογο όπου χωράνε όλοι εκτός από τους εκπροσώπους του μνημονιακού τόξου και την Χρυσή Αυγή».
Κάπως έτσι, με μία εκδήλωση-σταθμό, κατά κοινή ομολογία, άνοιξε στην Θεσσαλονίκη η συζήτηση γύρω από τις συμμαχίες, με την πολιτική βαρύτητα και προσοχή που της αρμόζει…

Κατερίνα Νοτοπούλου

Εφημερίδα ” Εποχή “

Κοινωνικός Αποκλεισμός, φτώχεια και απόγνωση*

Του Μάκη Μπαλαούρα

Είναι σε όλους πλέον κατανοητό ότι τα μέτρα που πάρθηκαν έως σήμερα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν αποκλειστική προτεραιότητα τη δημοσιονομική προσαρμογή και τη διασφάλιση των δανειστών μας. Αγνοήθηκε παντελώς η κοινωνική επίπτωση των μέτρων αυτών, τα οποία ήρθαν να προστεθούν σε μία ιδιαίτερα επιβαρυμένη κατάσταση από πλευράς διαστάσεων ανεργίας και φτώχειας στη χώρα μας, αυτό που ονομάστηκε ανθρωπιστική κρίση, με μεγαλύτερη επίπτωση στους πιο επιβαρυμένους στο παρελθόν Νομούς της χώρας.
Τα τελευταία χρόνια, το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού αποτελεί ένα από τα πιο «φλέγοντα» θέματα τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο διαμόρφωσης προτάσεων πολιτικής. Ως κοινωνικός αποκλεισμός ορίζεται «η παρεμπόδιση απορρόφησης κοινωνικών και δημόσιων αγαθών», όπως είναι π.χ. αυτά της εκπαίδευσης, του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης κλπ., η έλλειψη των οποίων οδηγεί συνήθως στην οικονομική ανέχεια και περιθωριοποίηση. Το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού είναι μια σημαντική απειλή για την κοινωνία, και ιδιαίτερα στην αρνητική συγκυρία της τρέχουσας κρίσης. Σημαντική συμβολή στη διερεύνησή του σε εθνικό και περιφερειακό είναι το ερευνητικό έργο «Ανάπτυξη περιφερειακών δεικτών κοινωνικού αποκλεισμού και μεθόδων μέτρησης της κοινωνικής ανισότητας για τη Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησο και τα Ιόνια Νησιά», με ευθύνη των καθηγητών Αθ. Μπέλλα και Βασ. Παππά και με τη συνεργασία 21 πανεπιστημιακών, το οποίο ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 2013.
Το κύριο αντικείμενο της έρευνας ήταν να διερευνηθεί ο Κοινωνικός Αποκλεισμός σε 19 Νομούς της χώρας στις περιφέρειες Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας, Ιονίων νήσων, Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας, δηλαδή γεωγραφικές περιφέρειες ενός πολύ μεγάλου τμήματος της χώρας, το οποίο σε γενικές γραμμές, υστερεί οικονομικο-κοινωνικά και ενδέχεται στις περιοχές αυτές να διαμορφώνονται συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού.
Μια απερίγραπτη κατρακύλα…
Από τις περιφέρειες αυτές επιλέχτηκαν οι νομοί με τον χαμηλότερο δείκτη ΑΕΠ, ως πρώτο κριτήριο ένδειξης κοινωνικού αποκλεισμού. Σημειώνουμε ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των υπό διερεύνηση Νομών ήταν αρκετά υψηλότερο στο παρελθόν, όπως της Ηλείας που ενώ το 1981 βρισκόταν στις πρώτες θέσεις με 83,4% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας, σήμερα βρίσκεται μόλις στο 54,4% του αντίστοιχου μεγέθους του συνόλου της χώρας,
Το φαινόμενο του αποκλεισμού σχετίζεται με τις εξής κύριες διαστάσεις:
α) τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας και
β) τον αποκλεισμό από την αγορά αγαθών και υπηρεσιών (κατανάλωση) και
γ) οι υποκειμενικοί δείκτες περιγράφουν τον υλικό, κοινωνικό και ψυχολογικό αποκλεισμό, όπως αυτός γίνεται αντιληπτός από τα άτομα που τον υφίστανται.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν είναι μόνο οικονομικό φαινόμενο, αλλά και κοινωνικό. Δεν ταυτίζεται με την έννοια της φτώχειας και προσδιορίζεται ως μία διαδικασία όπου το άτομο παρεμποδίζεται (μερικώς ή ολικώς) από τη χρήση του δημόσιου και κοινωνικού κεφαλαίου, έχει μειωμένη συμμετοχή στην κοινωνία και έχει περιορισμένες δυνατότητες πρόσβασης σε αγαθά μέσω της αγοράς και γενικότερα έχει περιορισμένες δυνατότητες βελτίωσης της ποιότητας ζωής του. Ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ένα δυναμικό φαινόμενο, που επηρεάζει διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης ζωής και προκαλεί ρήξεις στις σχέσεις ατόμων – κοινωνίας καθώς και ότι συνδέει τη κατάσταση του ατόμου με τη συνολικότερη κατάσταση της κοινωνίας που ζει.
Συγκλονιστικά συμπεράσματα για φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό
Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα για την εκτίμηση της φτώχειας υπολογίζεται το διάμεσο σταθμισμένο (ανάλογα με τη σύνθεση της οικογένειας) οικογενειακό εισόδημα είναι 500 ευρώ και ως εκ τούτου η γραμμή της φτώχειας τίθεται στο 60% του διάμεσου, δηλαδή στα 300 ευρώ και η γραμμή της απόλυτης φτώχειας τίθεται στο 40% του διάμεσου εισοδήματος, δηλαδή στα 200 ευρώ.
Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας παρουσιάζουν οι Νομοί Ζακύνθου (47,6%), Ευρυτανίας (35,8%),Λακωνίας(35,4%) και Ηλείας(28,6%).
Σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας το υψηλότερο ποσοστό απόλυτης φτώχειας ευρίσκεται στο νομό Ζακύνθου (28,6%),Ηλείας(20,0%) και στο νομό Λακωνίας (17,7%).
Στην ικανοποίηση των συνθηκών διαβίωσης παρατηρούμε ότι το υψηλότερο ποσοστό ατόμων που αντιμετωπίζει προβλήματα βρίσκεται στο Νομό Ηλείας (9,3%) και στο νομό Φθιώτιδας (6,9%). Το υψηλότερο ποσοστό αδυναμίας ικανοποίησης των βασικών αναγκών βρίσκεται στο νομό Λευκάδας και στο νομό Άρτας, σε σχέση με το σύνολο των κατοίκων σε αυτούς τους νομούς.
Οι κοινωνικά αποκλεισμένοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους σε σχέση με το σύνολο των κοινωνικά αποκλεισμένων είναι στην Αιτωλοακαρνανία (9,3%), στην Αχαΐα (14,2%) και στην Ηλεία (10,4%). Το υψηλότερο ποσοστό κοινωνικού αποκλεισμού συναντάται στο νομό Άρτας (29,1%), στο νομό Ηλείας (28%), στο νομό Ευρυτανίας (26,9%) και στο νομό Τρικάλων (26,7%).
Με βάση το βαθμό δυσκολίας ικανοποίησης των βασικών αναγκών του νοικοκυριού (στέγαση, διατροφή κ.α) και κατά πόσο η κατοικία που διαμένει διαθέτει στοιχειώσεις παροχές (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα κ.α) παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό από τα άτομα αυτά κατοικούν στο νομό Ηλείας (12,8%) και στο νομό Φθιώτιδας (9,2%).
Το χειρότερο επίπεδο των συνθηκών διαβίωσής συναντάται στο νομό Αχαΐας (15%) και ακολουθεί ο νομός Ηλείας (9,5%).

Άντεξε η πρωτογενής παραγωγή
Από την ανάλυση των στοιχείων της έρευνας πως οι κλάδοι που επλήγησαν περισσότερο είναι το εμπόριο (-38,0%), οι κατασκευές (-36,6%), οι υπηρεσίες καταλύματος και εστίασης, όπου συμπεριλαμβάνεται ο τουρισμός (-34,3%), και η μεταποίηση (-29,7%). Οι χαμηλότερες απώλειες θέσεων απασχόλησης καταγράφονται στη γεωργία-δασοκομία-αλιεία (μόλις 2,4%), γεγονός που δείχνει ότι ο πρωτογενής τομέας παραμένει ένας από τους ‘πυλώνες’ των τοπικών οικονομιών, με σημαντικές αντιστάσεις στην τρέχουσα κρίση και πυλώνας εκκίνησης της ανάπτυξης.
Η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού περιλαμβάνει τα εξής στάδια:
α) την οικονομική στήριξη αυτών που έχουν ανάγκη,
β) την ένταξή τους και ενσωμάτωσή τους στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία,
γ) εκπαίδευση και κατάρτιση των γεωργών ώστε να ειδικευτούν σε νέους καλλιέργειες, να ενισχυθούν επιχειρηματικά για να γίνει ανταγωνιστικότερη η παραγωγή τους..
δ) οι συνταξιούχοι, δεδομένου ότι είναι μία σημαντική ομάδα, η οποία πλήττεται σε μεγάλο βαθμό από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Στη περίπτωση αυτή το κράτος θα πρέπει πρωτίστως να φροντίσει για την εισοδηματική τους στήριξη και την ένταξή τους στην κοινωνία.
Οι εγκληματικές ευθύνες των τοπικών «αρχόντων»
Τα συμπεράσματα της έρευνας είναι συγκλονιστικά. Μπορεί η κρίση να αγκάλιασε όλη την Ελλάδα και το σύνολο των πιο πληβειακών στρωμάτων, αλλά σε πρώτη ματιά δε μπορεί να εξηγηθεί πως Νομοί ευλογημένοι από τη φύση, όπως η Ηλεία, πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση, βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η κατάσταση αυτή γίνεται όλο και πιο δυσχερής για την περιοχή στη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης. Οι αλλαγές τα τελευταία χρόνια δεν ήταν προς την κατεύθυνση μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων και της φτώχειας. Πράγματι, η ανεργία έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις, η φορολογία εισοδήματος έγινε λιγότερο προοδευτική, η έμμεση φορολογία αυξήθηκε δραματικά (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης) αλλά και η φορολογία στα ακίνητα. Όλα αυτά είναι βέβαιο ότι οδήγησαν στο να μειωθεί δυσανάλογα η πραγματική αγοραστική δύναμη των φτωχότερων νοικοκυριών, ενώ οι μεγάλες αυξήσεις τιμών στα τρόφιμα και στα καύσιμα επηρέασαν τους φτωχούς πολύ περισσότερο από τα πιο πλούσια νοικοκυριά. Είναι προφανές ότι οι δημόσιοι εκπρόσωποι τους(βουλευτές, περιφερειάρχες, νομάρχες, δήμαρχοι και άλλα στελέχη του κρατικού μηχανισμοί) είχαν σαν μοναδική ενασχόληση τις πελατειακές εξυπηρετήσεις, που κατέρρευσαν με τις πρώτες ριπές της κρίσης, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Καμιά πρωτοβουλία και πίεση δεν άσκησαν και εξακολουθούν να μη ασκούν στους υπό κοινωνικό αποκλεισμό νομούς, για την παραγωγική ανασυγκρότηση τους και για διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης, για την ενθάρρυνση μορφών κοινωνικής οικονομίας, στα οποία θα επανέλθουμε αναλυτικότερα.
*από την ΕΠΟΧΗ
Σ.Σ. Οι πίνακες της έρευνας θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα της «Εποχής»

Οι ιδέες και οι αγώνες για να ζήσουν χρειάζονται οργάνωση* Άνοιγμα για νέα μέλη, όχι στον πολιτικό σκαντζόχοιρο

Του Μάκη Μπαλαούρα
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει προς την κατάκτηση της κυβέρνησης και απ’ ότι φαίνεται με αυτοδυναμία, παρατηρείται μια πρωτοφανής αναντιστοιχία. Ο οργανωμένος κόσμος του κόμματος (αλλά και της νεολαίας του) είναι ελάχιστος σε σχέση με τα ήδη καταγεγραμμένα εκλογικά ποσοστά του. Ούτε, φυσικά, το ΠΑΣΟΚ, ούτε καν η ΝΔ στις καλές τους πολιτικές φάσεις δεν είχαν σημειώσει τέτοια αναντιστοιχία. Ούτε καν το ΚΚΕ Εσωτερικού, ένα κόμμα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ήταν σε τέτοια κατάσταση. Αντίθετα, το έβρισκες παντού ως οργανωμένη δύναμη. Στις συνοικίες, στα χωριά, στους εργασιακούς χώρους, όπου τα μέλη του έπαιρναν πρωτοβουλίες δημιουργίας συνδικαλιστικών παρατάξεων ταξικών, αγωνιστικών και αυτόνομων. Τα μέλη, μέσω των οργανώσεών του, συντηρούσαν και εν πολλοίς διόρθωναν τη γραμμή του, τροφοδοτώντας με κοινωνικό οξυγόνο το κόμμα και την πολιτική του παρουσία.
Σήμερα, οι λίαν ισχνές σε μέλη οργανώσεις του στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιούνται ως εκλογικό εργαλείο ή για να μεταφέρουν προς την κοινωνία πολιτικές πρωτοβουλίες που εκπορεύονται κεντρικά, όπως για τον ΕΝΦΙΑ ή τις παραλίες. Ως εκ τούτου, δεν ανοίγονται στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως κύτταρα ενός πολιτικού οργανισμού ούτε στην εφαρμοστέα πολιτική, ούτε, ως συνέπεια του πρώτου στο άνοιγμα για τη στρατολόγηση μελών (προφανώς με προσοχή για να μη γίνουν πλυντήρια). Το φαινόμενο, δηλαδή, του πολιτικού σκαντζόχοιρου.

Κακές επιδόσεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές

Οι άμεσες πολιτικές συνέπειες ήταν το πρόσφατο αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Σχεδόν παντού, η εκλογική επίδοση των σχημάτων μας, που δημιουργήθηκαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τρεις – τέσσερις μήνες πριν το άνοιγμα της κάλπης, ήταν αποκαρδιωτική. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι σε περιοχές όπου κατέγραψε στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τα υψηλότερα ποσοστά του, είχαμε τα χειρότερα αυτοδιοικητικά αποτελέσματα.
Εδώ βέβαια να τονιστεί ότι η κεντρική γραμμή του κόμματος ήταν προβληματική, όπως συνοψίστηκε από τα συνθήματα «τρεις κάλπες μια επιλογή» ή το «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Γραμμή που έπασχε πολιτικά, αλλά και δημιουργούσε ιδεολογική οπισθοδρόμηση, θεωρώντας ότι οι δημοτικές κινήσεις που στηρίζουμε δεν είναι αυτόνομες, αλλά κομματικό γρανάζι. Είναι προφανείς οι ευθύνες του κέντρου για την καταστροφική καθυστέρηση των επιλογών στους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης. Η ΚΕ πρέπει να δεσμευτεί ότι θα αποφασίζει για τις αυτοδιοικητικές κινήσεις που θα στηριχθούν, τουλάχιστον δύο χρόνια πριν τις εκλογές. Αλλά και μετά το αποτέλεσμα δεν συζητήθηκε κεντρικά, ούτε, ως συνέπεια, ζητήθηκε από τις οργανώσεις να εκτιμήσουν το συνολικό και τα τοπικά αποτελέσματα. Έτσι, για πολλές οργανώσεις οι εκλογές αυτές ήταν σαν να μην υπήρξαν σε συλλογικό επίπεδο.

Να κτυπηθεί ο παραγοντισμός

Συναφές θέμα είναι ο παραγοντισμός και η εξ αυτού σύγκρουση στελεχών, όπου πολλές φορές ανοίγονται πολιτικά ζητήματα, περισσότερο προσχηματικά, παρά ως σύγκρουση πολιτικού διακυβεύματος.
Αλληλοεπηρεαζόμενο ζήτημα είναι η αυτονόμηση και ο παραγοντισμός υποψηφίων βουλευτών, όπως έγινε και στις εκλογές του 2012. Επειδή το δέλεαρ είναι μεγάλο, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά ακάθεκτα για κυβέρνηση, αν δεν ληφθούν μέτρα θα δούμε καταστάσεις που θα ομοιάζουν με αυτές που έχουμε δει στα συστημικά κόμματα. Χρειάζεται επομένως να συνταχθεί από την Κ.Ε ένας κώδικας δεοντολογίας, ένα πλαίσιο δηλαδή αρχών και δεσμεύσεων για τους υποψήφιους και τους εκλεγμένους βουλευτές, που θα αφορά την προεκλογική εμφάνιση, τις δαπάνες, αλλά και τη βουλευτική δραστηριότητα.

«Γίνε το κόμμα στο χώρο σου»

Ιδιαίτερη σημασία έχει η οικονομική συνδρομή από τα μέλη και τους φίλους. Η Κ.Ε πρέπει να αποφασίσει την έναρξη οικονομικής εξόρμησης, γεγονός που θα ανακουφίσει το κόμμα από το οικονομικό στρίμωγμα, αλλά και ως πολιτική πράξη μεγάλης σημασίας για τα μέλη και για τον κόσμο που απευθυνόμαστε. Το παραπάνω σύνθημα, ουσιαστικά συμπύκνωνε τη ρήση του Γκράμσι «να αποτελέσει(η οργάνωση) ένα θαυμαστό σχολείο πολιτικής και διοικητικής εμπειρίας, πλαισιώνοντας τις μάζες..» Ο Γκράμσι δεν θεώρησε μόνο την εσωκομματική δημοκρατία ως απαραίτητη λειτουργία, αλλά και για την ενοποίηση της ηγεσίας και της βάσης του κόμματος. Με άλλα λόγια, οι οργανώσεις πρέπει να γίνουν κύτταρα ενός δημοκρατικού κόμματος, που δε θα αναλύει μόνο, αλλά θα κρίνει τις αποφάσεις της ηγεσίας, θα παίρνει πρωτοβουλίες, δημιουργώντας μια αμφίδρομη, οριζόντια και κάθετη δημοκρατική και αποδοτική σχέση, πολλαπλά χρήσιμη και για τη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και το κίνημα που βρίσκεται, δυστυχώς σε βαθιά ύφεση μπορεί να επηρεαστεί από πρωτοβουλίες της οργάνωσης, γενόμενη ο εμβρυουλκός της αναγέννησης τους.
Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ για περιφερειακές συνδιασκέψεις, σ’ όλη τη χώρα, με συμμετοχή κοινωνικών και επιστημονικών φορέων, είναι ευκαιρία να οργανωθεί σωστά, αποδοτικά, δυναμικά και αξιοποιήσιμα από τις οργανώσεις. Τέτοιες πρωτοβουλίες και άλλες που θα πάρουν οι οργανώσεις με φαντασία, ευρηματικότητα, με τις αξίες και τη στρατηγική μας θα οδηγήσουν το κόμμα μας στην κατάκτηση της ηγεμονίας ενοποιώντας τις κοινωνικές αντιθέσεις. Τελειώνοντας παραθέτω μια παράγραφο που έγραψε ο Άγγελος Ελεφάντης το 2008, αρκετά παλιά σε σχέση με τις καταιγιστικές εξελίξεις που μεσολάβησαν, αλλά διατηρεί πλήρως την επικαιρότητά του: «πρέπει αυτή τη λαϊκή διαθεσιμότητα που “ξεχύνεται” καταπάνω στο κόμμα να την οργανώσει, να δράσει για την πολιτικοποίησή της, να της αποδώσει προσίδιους ρόλους, να την καταστήσει ικανή να κερδίσει τη μεγάλη λαϊκή συναίνεση, να την εφοδιάσει με τις απελευθερωτικές ιδεολογίες και πρακτικές, που θα αγωνισθεί να ανασυγκροτήσει τη χειμαζόμενη πολλαπλώς χώρα μας. Kαι τη ζωή μας. Να κάνουμε όλοι “μια ευγενή χρήση της ζωής” μας».
*σύνθημα-αφίσα της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος
(Εφημερίδα Εποχή 20-10-2014)

Φοβού τους Δαναούς και ψήφους φέροντας...* *

Του Μάκη Μπαλαούρα

Μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, γιατί υπάρχει και μια ακόμα που παρά το γεγονός ότι παραγγέλθηκε από μεγάλη εφημερίδα δε δημοσιεύτηκε, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει την αυτοδυναμία.
Κομβικής σημασίας ήταν η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, που με μεστό, καθαρό, σαφή και ελπιδοφόρο λόγο παρουσίασε τις συλλογικές θέσεις του κόμματος για να σταματήσει η κατρακύλα της κοινωνίας στην άβυσσο της εξαχρείωσης και της ανέχειας, με άλλα λόγια να μπει τέλος στην ανθρωπιστική κρίση και θυσία δύο νέων γενιών.
Μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου διάφοροι παρατρεχάμενοι, που πολλοί απ’ αυτούς έχουν προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες τους σε προηγούμενα καθεστώτα, όπως στο Σημιτικό, είδαν φως στην Κουμουνδούρου και θέλησαν να πουλήσουν την ανεκτίμητη πραμάτεια τους στο αδιαφιλονίκητο κόμμα που θα γινόταν κυβέρνηση. Οι τύποι αυτοί, ενδεδυμένοι με δήθεν επιστημονική τήβεννο και με ανάλογο ύφος μιλούσαν για ταβάνια και οροφές. Ότι, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε ταβάνι από ψήφους που μπορούσε να διεκδικήσει από τα άλλα κόμματα και επομένως πρέπει να κάνει ανοίγματα σε πολιτικούς παράγοντες που προέρχονται, κυρίως, από το ΠΑΣΟΚ.
Θέλουν να θολώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την αριστερή-ριζοσπαστική φυσιογνωμία του
Με άλλα λόγια, επιδιώκουν μια μετατόπιση του λόγου, του προγράμματος, των προτεραιοτήτων και της φυσιογνωμίας του «από τα αριστερίστικα βαρίδια του 4%», προς αυτό που ονομάζεται κεντροαριστερά.
Τότε γράφτηκαν πολλά άρθρα (και δικό μου στην Εφημερίδα των Συντακτών: http://www.efsyn.gr/?p=208477 ) προς αντίκρουση αυτής της συστημικής και στατικής αντίληψης. Η ίδια όμως η πραγματικότητα αποστόμωσε τους συστημικούς φωστήρες και ο ΣΥΡΙΖΑ κρατώντας τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά είναι έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Πως αλλιώς να συνέβαινε άραγε, όταν οι σοβαροφανείς αυτοί τύποι, δεν έβλεπαν την πολιτική με όρους της κοινωνίας, αλλά με τακτικισμούς, μη θέλοντας να αντιληφθούν τις ιδεολογικές και πολιτικές διεργασίες που γίνονται στη κοινωνία, στις οποίες συμβάλει ένα διαφορετικό κόμμα. Απόκρυβαν ή ακόμα χειρότερα δεν αντιλαμβάνονταν ότι δε μπορεί να υπάρχει ταβάνι σε ένα κόμμα από το 4% στο 27% και που προχωρά πολύ πιο πάνω. Με μια απλή ανάγνωση των ευρημάτων όλων των εταιριών έρευνας της κοινής γνώμης, αμέσως θα εμφάνιζε τη ρηχότητα τους, γεγονός που θα οδηγούσε στην αυτοκτονία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ποσοστό των ευρωεκλογών που πήρε το κόμμα στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, με τους οποίους έχουμε μια ιδιαίτερη μεροληπτική θετικά θέση, μόνο το 21% απ’ αυτούς ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι που έγιναν άνεργοι πρώτη φορά έδωσαν μόνο το 27,3%, οι συνταξιούχοι το 20,3%, ενώ πιο καλύτερα αλλά όχι ικανοποιητικά για τη καταστροφή που έχουν πάθει οι αγρότες-κτηνοτρόφοι (37,5%). Πιάσαμε το ταβάνι σ’ αυτές τις πληβειακές κατηγορίες που πρωτίστως μας ενδιαφέρουν;

Οι τακτικισμοί δε μας ταιριάζουν

Σήμερα βέβαια βρισκόμαστε αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η ηγεμονική δύναμη και η ελπιδοφόρα κυβέρνηση για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Σε καμία περίπτωση όμως ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το θηρίο όταν ψυχορραγεί γίνεται πιο επικίνδυνο. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο προς αντίκρουση της μεγάλης επίθεσης που εξελίσσεται από μέσα και έξω, αλλά και για λόγους, κυρίως, γείωσης με την κοινωνία, τις ανάγκες και τις ελπίδες της, χρειάζεται τη συνέχεια του ριζοσπαστικού λόγου, αποφυγή και καυτηρίαση της πολυγλωσσίας και συνεργασίες με φερέγγυα πρόσωπα.
Ο απλός κόσμος, που προέρχεται, κυρίως, από το ΠΑΣΟΚ και προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο σαφής και πιο αποφασιστικός. Όποιοι συναντούν αυτό τον κόσμο θα το διαπιστώνουν αμέσως. «Μη ξεπλύνετε αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι, που μας ξεγέλασαν, σκόρπισαν τις ελπίδες μας, που βολεύτηκαν με λαμογιές και λοβιτούρες». Παρά ταύτα, όπως εντοπίζει και η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας, στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και στα «καφενεία» αναφέρονται διάφορα πρόσωπα που υπήρξαν μέχρι πρόσφατα παράγοντες των μηχανισμών, που στήριξαν όλες τις αντικοινωνικές πολιτικές, με άλλα λόγια το μακρύ χέρι του ΠΑΣΟΚ από θέσεις εξουσίας. Και αυτό συμβαίνει χωρίς ίχνος έμπρακτου αναστοχασμού, απλώς είδαν φως μιας νέας κατάστασης και σκέφτηκαν να ανέβουν στην υπερταχεία…
Από το χώρο της ΔΗΜΑΡ επίσης ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα της Κουμουνδούρου. Δεν είναι μια απλή περίπτωση. Στο κόμμα αυτό έχουν απομείνει 10 βουλευτές, εξαιρετικά χρήσιμοι για να μη συγκεντρώσει η κυβέρνηση τους 180 βουλευτές για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όμως η ΔΗΜΑΡ δεν είναι μια απλή περίπτωση. Στην πλέον κρίσιμη ιστορικά πολιτική περίοδο στήριξε και συμμετείχε στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή και ακροδεξιά κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός την τιμώρησε καίρια εξαφανίζοντας την, όπως και το ΛΑΟΣ (χωρίς κανένα άλλο συνειρμό με τη ΔΗΜΑΡ). Βεβαίως, μακριά από απολυτότητες, υπάρχουν στελέχη του κόμματος αυτού, που μπορεί να αξιοποιηθούν και στο κρατικό μηχανισμό, κυρίως από τη βάση, που δεν υπήρξαν προκλητικά στην υπόλοιπη Αριστερά και δεν ταυτίστηκαν –όπως άλλοι τζιχαντιστές– με την πολιτική της συγκυβέρνησης, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα τα ηθικά στοιχεία της κοινής μας συμπόρευσης. Καμιά κοινωνική ανάγκη δεν επιβάλλει μια κεντρική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ. Αντίθετα μια τέτοια συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο δε θα μας πρόσφερε δυνατότητες αλλά θα αφαιρούσε το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, με συνέπεια την ακύρωση της ριζοσπαστικής φυσιογνωμίας και του οράματος, άρα απώλεια ψήφων.
Η ιστορία έχει δείξει (και διεθνώς) ότι συνεργασίες όταν δε συμβάδιζαν με τις αρχές και τη φυσιογνωμία είχαν δεκαδικό πολλαπλασιαστή…
*(από τη στήλη «Εποχικά» της ΕΠΟΧΗΣ)

«Προσοχή! Στα επόμενα 136+97 χιλιόμετρα συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα»

Του Μάκη Μπαλαούρα

Όσοι/όσες έχουν ταξιδεύσει οδικώς στον άξονα Κορίνθου-Πύργου θα έχουν δει τρομοκρατούμενοι, τις προειδοποιητικές πινακίδες, μεταξύ Κορίνθου-Πάτρας, σαν αυτή του τίτλου ή παρόμοιες όπως «Προσοχή! Στα επόμενα χιλιόμετρα συμβαίνουν πολλά ατυχήματα»!
Αν συζητήσεις με οδηγούς από την υπόλοιπη Ευρώπη, θα διαπιστώσεις με έκπληξη, ότι πουθενά αλλού στην ήπειρο αυτή δεν συναντάει κανείς τέτοιες τρομοκρατικές προειδοποιήσεις. Ζήτημα είναι αν υπάρχει έστω σε άλλο κράτος, από τα λεγόμενα τριτοκοσμικά, τέτοια πινακίδα. Γεγονός τόσο αδιανόητο, που όταν πρωτομπήκαν λεγόταν, ότι δεν τα έβαλε το κράτος, αλλά ιδιώτες, συγγενείς θυμάτων…
• Η «Εθνική Οδός» Κορίνθου-Πάτρας ήταν από τους πρώτους αυτοκινητόδρομους, άρχισε να κατασκευάζεται το 1960 και εγκαινιάστηκε το 1969. Θυμάμαι ότι μικρός ταξίδεψα λίγες μέρες πριν δοθεί στην κυκλοφορία και μου αποτυπώθηκε στη μνήμη ως ένας σύγχρονος, άνετος και ασφαλής δρόμος. Έκτοτε, ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί. Η κυκλοφορία των οχημάτων πολλαπλασιάστηκε, ιδίως με την ανάπτυξη της θαλάσσιας μετακίνησης προς Ιταλία και τα αυτοκίνητα είναι πια τούρμπο. Έγινε κατολίσθηση, έπεσε κι ένας βράχος και η εθνικό οδός κατάντησε λαιμητόμος.
• Από την άλλη, καταργήθηκε η σιδηροδρομική γραμμή Κορίνθου-Καλαμάτας Είναι γνωστό ότι η γραμμή Πύργου–Κατακόλου εγκαινιάστηκε πολύ πιο νωρίς, από το 1892, η πρώτη -εκτός Αττικής- γραμμή (λόγω μεταφοράς της σταφίδας) και λίγες μέρες αργότερα οι γραμμές που συνέδεαν τον Πειραιά με την Καλαμάτα, το Ναύπλιο και την Τρίπολη (ΣΠΑΠ). Μέχρι την κατάργηση της Κορίνθου-Καλαμάτας, το σιδηροδρομικό δίκτυο παρέμεινε, με κάποια ψιλομερεμέτια, όπως όταν παραδόθηκε στην κυκλοφορία.
Το 2011 επί μνημονιακών κυβερνήσεων το δίκτυο καταργήθηκε ως ασύμφορο. Ίσως πια η πορεία, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον, είναι μη αναστρέψιμη, καθότι πέραν των άλλων έχουν ξηλωθεί τεράστια κομμάτια από κυνηγούς μετάλλων, ενώ οι υπέροχοι σταθμοί είτε ρημάζουν, είτε στην καλύτερη περίπτωση γίνονται σουβλατζίδικα ή μπαρ.
Πληρώνουμε τις εμμονές των τροϊκανών
Δεν είναι ανεξήγητη η δογματική επιμονή της ευρωαμερικάνικης τρόικας στην κατάργηση του σιδηροδρομικού δικτύου και η εγκατάλειψη του οδικού. Πολύ περισσότερο που διεθνώς το τρένο έχει αλματώδη εξέλιξη, είναι ασφαλές, φθηνό, γρήγορο και φιλικό στο περιβάλλον. Αλλά και εδώ ο προαστιακός Αθήνα-Κιάτο, από όλες τις απόψεις είναι επιτυχημένο μέσο. Απόσταση 90 χιλιομέτρων τη καλύπτει σε 1 ώρα και 10 λεπτά. Από άλλη άποψη και η εκδρομική γραμμή Κατακόλου- Αρχαίας Ολυμπίας είναι πετυχημένη.
Προφανώς οι τροϊκανοί (και οι εγχώριοι συνοδοιπόροι τους) έδρασαν είτε ως ταλιμπάν της δημοσιονομικής πειθαρχίας είτε για να εξυπηρετήσουν άλλα σχέδια, υπονομεύοντας και τις μεταφορές προς την Ευρώπη. Τα ερωτήματα αυτά κάποτε βέβαια θα απαντηθούν.
Γιατί δεν αντιδρούν οι αιρετοί;

Οι ευθύνες όμως των δημοτικών-περιφερειακών εκπροσώπων μας δεν μπορούν να παραπεμφθούν στην ιστορία. Πώς αντέδρασαν στον ξεπεσμό αυτό, πώς αντιπάλεψαν την επικινδυνότητα της μετακίνησης των εκπροσωπούμενων τους, πώς φθήνυναν πολιτισμικά με τις τρομολαγνικές πινακίδες στις περιοχές τους; Πώς συνέβαλαν στο βιασμό του περιβάλλοντός μας; Ξεσήκωσαν τους πολίτες, βγήκαν στους δρόμους, έκλεισαν τις δημόσιες υπηρεσίες ή βολεύτηκαν με χλιαρά δελτία τύπου στα μίντια;
Ακόμα και πριν την κρίση, όταν το 1998 ο Κ. Σημίτης θεμελίωνε το έργο που οραματίστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης, τη ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου, κανένας από τους εκπροσώπους Δημάρχους-Νομάρχες της Δυτικής Ελλάδας-Ηπείρου δεν πρόβαλε δημοσίως και σθεναρά την ανάγκη της ύπαρξης σιδηροδρομικής γραμμής στη γέφυρα, όπως γίνεται παντού στον κόσμο, από την Ινδία έως τις ΗΠΑ, προκειμένου να συνδέονται μεταξύ τους οι περιοχές αυτές, πράγμα που είχε προτείνει ο ΟΣΕ και τα κόμματα της Αριστεράς, πολύ περισσότερο που το λιμάνι της Ηγουμενίτσας εξελισσόταν ως πρώτο λιμάνι της χώρας στη σύνδεση μας με την Ιταλία.
Τελικά, το μόνο άξιο γι’ αυτούς είναι ο μισθός τους. Ας χαίρονται τις οικονομίες που έκαναν με «τον ιδρώτα» του προσώπου τους…
(από τις εφημερίδες ΕΠΟΧΗ και Πατρίς)

Και η γελοιότητα στην τρομοκράτηση σκοπεύει*

Του Μάκη Μπαλαούρα

Ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης άφησε απ’ έξω τον Άδωνι Γεωργιάδη γιατί διέλυσε τελείως την Υγεία, κάνοντάς τον όμως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο για να συνεχίσει να έχει βαρύνοντα θεσμικό ρόλο για να περνάνε τα τσιρίγματά του στα «απαιτητικά» κανάλια. Ταυτόχρονα, όμως έκανε υπουργούς της λαϊκής (τρομάρα μας) δεξιάς.
Μια εξ αυτών είναι η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη, η οποία μπορεί να λοιδορείται από εφημερίδες και τα social media, αλλά τη δουλειά της, μάλλον, την κάνει επιτυχημένα. Απευθύνεται, μέσω, κυρίως, πρωινάδικων όχι στον Γεωργούλα, αλλά στον απλό άνθρωπο, τον συνταξιούχο, τον νοικοκύρη, τη νοικοκυρά που διαπλάστηκαν με τα ιδεολογικά στερεότυπα, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, νόμος και τάξη. Για παράδειγμα, η Σ. Βούλτεψη ζήτησε εισαγγελική έρευνα για τη δημοσιοποίηση της Public Issue που έβγαλε τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά με 11 μονάδες και στα όρια της αυτοδυναμίας. Ουσιαστικά κατήγγειλε την εταιρία για διασπορά ψευδών ειδήσεων, εκμεταλλευόμενη την προνομιακή θέση της!
Τρομοκρατήστε-τρομοκρατήστε στο τέλος κάπου θα πιάσει
Πόσοι απλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ταλαντευόμενοι δεν θα τσιμπήσουν στο ότι η δημοσκόπηση ήταν στημένη; Άντε μετά η ίδια η εταιρία ή άλλες που τη στήριξαν να μιλούν για τήρηση κανόνων δεοντολογίας δημοσκοπήσεων όπως ενήργησε η Public Issue. Στην προσπάθειά της η κυβερνητική εκπρόσωπος, ουσιαστικά τα έβαλε με τον μετρ της προπαγάνδας Γ. Μουρούτη, που ενάμιση χρόνο πριν έλεγε, γιατί τότε αυτό εξυπηρετούσε τη ΝΔ, ότι «συνήθως όταν ένα κόμμα καταρρέει φτάνει στο σημείο να καταγγέλλει εταιρίες δημοσκοπήσεων. Ειδικά αν διαθέτει και δικά του ΜΜΕ».
Για τους υπαλλήλους της ΕΥΠ που συναντήθηκαν με τον Αλ. Τσίπρα η Σ. Βούλτεψη δήλωσε ότι «δε μπορεί οι μυστικοί μας πράκτορες να μπαίνουν στην Κατεχάκη από την πίσω πόρτα, για να μην τους δει κανείς και στην Κουμουνδούρου από την μπροστινή. Έχετε δει τον Τζέιμς Μποντ να επισκέπτεται κόμματα;» Δεν είναι για γέλια ούτε καν για ειρωνικά σχόλια στο facebook. Ο απλός άνθρωπος θα πει «αμάν, θα τους δουν οι Τούρκοι ή οι Σκοπιανοί, θα τους εξοντώσουν και θα φτάσουν στο Σύνταγμα για ούζα.».
Ο στόχος τους οι «νοικοκυραίοι»
Ακόμα και το αμίμητο ρατσιστικό σχόλιό της «δίπλα στους Ρομά ζουν άνθρωποι», στα πιο κατώτερα ένστικτα σκοπεύει. Πάρτε το παράδειγμα του Εμπορικού Συλλόγου Ανδραβίδας που απαγόρευσε στα μαγαζιά της πόλης να εξυπηρετούν τους Ρομά.
Το άλλο απαύγασμα της πολιτικής παρέμβασης, ο Άδωνις Γεωργιάδης απευθύνθηκε διαφορετικά, τρομοκρατώντας τους πολίτες. Δεν ήταν τυχαία η ρήση του ότι «μόλις βγει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει φράγκο στις τράπεζες. Θα αφήσω εγώ τα λεφτά μου να τα φάει ο Τσίπρας;»
Λίγες μέρες πριν ο ίδιος ο Αν. Σαμαράς έδωσε τη γραμμή της τρομοκρατίας. Μιλώντας στους βουλευτές της ΝΔ στο εντευκτήριο γης Βουλής είπε «αν βγει ποτέ ο Τσίπρας, τότε θα φύγουν όλα τα λεφτά από τις τράπεζες». Η διαφορά Σαμαρά-Γεωργιάδη ήταν ότι ο πρώτος επέλεξε δικό του ακροατήριο, χωρίς να κάνει δημόσια τοποθέτηση, αλλά μια συζήτηση με βουλευτές της ΝΔ. Κρυπτόμενος και χωρίς ευθύνη των λεγομένων του έδωσε γραμμή. Από τους βουλευτές του έως τους καναλάρχες του. Ήδη αμέσως μετά τις δηλώσεις τους σημειώθηκε διαρροή καταθέσεων ύψους 87 εκατ.!!
Φτιάχνουν προβοκάτσιες..
Ο άλλος αστέρας, τηλεοπτικός και αρθρογράφος στο ΔΟΛ αυτός, ο Γ. Πρετεντέρης είναι ο πλέον αποκάλυπτα υποστηριχτής των παραπάνω τρομοκρατικών και λαϊκίστικων παρεμβάσεων στελεχών της ΝΔ. Παίρνει τη γραμμή και την κάνει λαϊκή, σοβαροφανή. Προχθές, αναφερόμενος στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αφού πρώτα χλευάζει διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του κόμματος, στο τέλος καταλήγει με το πιασιάρικο «όπως θα έλεγε ο Αλέφαντος «καλώς τα παιδιά, καλώς τα, 3-0!». Ο άνθρωπος που ομολόγησε ότι απέκρυβε την αλήθεια, έδωσε προχθές συνέντευξη στην ιστοσελίδα «iefimerida», βγάζοντας τόση χολή και κινδυνολογία για τον ΣΥΡΙΖΑ, που ούτε ο θαυμαζόμενος από αυτόν Άδωνις δε θα τα έλεγε. «Χτυπούν το Μέγκα γιατί κάποιοι το θεώρησαν εμπόδιο για την άνοδό τους στην εξουσία. Στις ορέξεις τους. Εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν διότι προσωπικά πιστεύω ότι ποτέ δεν τους μεταχειριστήκαμε άδικα ή αθέμιτα ως παράταξη. Είναι τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν ήρθε να δώσει συνέντευξη στο Μέγκα. Υποθέτω πως δεν το κάνει επειδή φοβάται… Έτσι φαίνονται αντίθετοι με το σύστημα. Αντικειμενικά στοιχεία σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν. Τελικά η επίθεση που δέχτηκε το Μέγκα ήταν και από τα δύο άκρα».(ΣΣ. να μόνο το επαίσχυντο άρθρο του για «Ζωή Κασιδιάρη»)
«Άκρο ο ΣΥΡΙΖΑ;», απορεί ο δημοσιογράφος. Και ο Πρετεντέρης, προσπαθώντας να γλυκάνει την Μουρούτεια άποψη, απαντά «Ε, δεν τον λες και κέντρο. Κεντρώο κόμμα είναι;» Στο τέλος καταλήγει με την εκφοβιστική προτροπή του στους ψηφοφόρους. «Το 2015 θα είναι κρίσιμη χρονιά. Να εξαντληθεί η τετραετία. Και τότε ας βγει όποιος θέλει. Δε θα μπορέσει πάντως να ρίξει τη χώρα πίσω»!
Από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι η πορεία προς και αφού γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, γλιστερή, με προβοκάτσιες ασύλληπτες. Το σύστημα θα κάνει τα πάντα επιστρατεύοντας τους πάντες. Θα ξεσαλώσει με λαϊκιστές, οργανικούς διανοούμενους του, ΜΜΕ, δικαστικό και τραπεζικό σύστημα.
Μια δηλητηριώδης λερναία Ύδρα που θα κάνει τα πάντα. Το «θηρίο» γίνεται ολοένα πιο επικίνδυνο όταν ξεψυχά. Από το να αδειάσει τις τράπεζες, να στήσει προβοκάτσιες στοχεύοντας στην τρομοκράτηση των πολιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο η ηγεσία του, αλλά οι οργανώσεις, το κάθε μέλος και φίλος του πρέπει να γίνουν οι εργάτες και οι διανοούμενοι του, αντιστρέφοντας την ολοκληρωτική επίθεση τους με τη δύναμη του οράματος, των ιδεών, της συλλογικότητας και του προγράμματός του.
*από τη στήλη «Εποχικά» της ΕΠΟΧΗΣ