Ένα απλό καπρίτσιο της μοίρας* Οι υπουργοί νόμιζαν ότι είχαν να κάνουν με εξωραϊστικό σύλλογο

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου στο «ΤΟ ΒΗΜΑ»

Στα είκοσι χρόνια που ασχολούμαι με το οικονομικό ρεπορτάζ οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν πάντα «υπεράνω υποψίας». Ακόμη και στην αλλαγή του νομίσματος από τη δραχμή στο ευρώ οι υπάλληλοι αυτοί έβγαλαν τη χώρα ασπροπρόσωπη. Τι τους έπιασε ξαφνικά και κατέλαβαν το μηχανογραφικό κέντρο της τράπεζας διακόπτοντας τις τραπεζικές συναλλαγές και τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου επί τρεις ημέρες, προκαλώντας σημαντικό πρόβλημα στην οικονομία και πλήττοντας την εικόνα της χώρας στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους; Προσπαθούσα να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα όταν συνειδητοποίησα τον τίτλο του τραγουδιού που άκουγα εκείνη τη στιγμή: «Α Simple Twist of Fate» του Ντίλαν. Και συνειδητοποίησα ότι αυτό ακριβώς συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ένα απλό καπρίτσιο της μοίρας.

Η μοίρα κανόνισε ένα ραντεβού του αλαζόνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με τον ισχυρό συνδικαλιστή της Τράπεζας της Ελλάδος Μάκη Μπαλαούρα και τον άβουλο διοικητή Ν. Γκαργκάνα.

{σύνθημα ΠατησίωνΧαλκοκονδύλη τις ημέρεςς τη μεγάλης απεργίας της ΤτΕ}

Οι υπάλληλοι της κεντρικής τράπεζας ζητούσαν επί μήνες να συναντηθούν με την υπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης κυρία Φάνη Πετραλιά για να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με το Ασφαλιστικό. Η υπουργός δεν τους συνάντησε, η κυβέρνηση τους αγνόησε. Οι υπάλληλοι κήρυξαν απεργία, κατέλαβαν το μηχανογραφικό κέντρο και διέκοψαν όλες τις συναλλαγές. Η αντίδρασή τους μας φάνηκε υπερβολική. Ειδικά στους οικονομικούς συντάκτες, στους τραπεζίτες, στους χρηματιστές και στους επιχειρηματίες.
Ωστόσο η άποψη του κ. Μπαλαούρα, όπως την εξέφρασε σε συνέντευξή του στα «Νέα», είναι διαφορετική.

• «Το Χρηματιστήριο το έκλεισε η αδιαλλαξία του κ. Αλογοσκούφη».
• «Οι τράπεζες θα πατήσουν λίγο φρένο στην κερδοφορία τους».
• Θεωρεί ότι μόνο το Χρηματιστήριο «πόνεσε» την κυβέρνηση. «Δεν ακούσαμε ούτε μια έκφραση λύπης για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους που θα ταλαιπωρηθούν για να πληρωθούν». Σε όσους τον κατηγορούν ότι έβλαψε την εικόνα της χώρας, λέει:
• «Την εικόνα της χώρας έβλαψαν τα δομημένα ομόλογα, το στημένο παιχνίδι του Χρηματιστηρίου, οι κουμπάροι και τα DVD».
• Και, τέλος, ο κ. Μπαλαούρας απαντώντας στο ερώτημα αν έλαβαν υπόψη τις επιπτώσεις της απεργίας, απαντά:
• «Ασφαλώς, γι’ αυτό είχαμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση. Οι υπουργοί νόμιζαν ότι είχαν να κάνουν με εξωραϊστικό σύλλογο».

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το «καπρίτσιο της μοίρας».

Ο κ. Μπαλαούρας δεν είναι ένας τυχαίος συνδικαλιστής. Η φωτογραφία του με σπασμένο το κεφάλι από τους βασανισμούς της ΕΣΑ επί χούντας, όταν ήταν φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, είχε γίνει εξώφυλλο περιοδικών. Ήταν στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και παραμένει αριστερός – στ’ αλήθεια, όχι όπως άλλοι συνάδελφοί του συνδικαλιστές, ή κορυφαία στελέχη των διοικήσεων των τραπεζών σήμερα.

Ο κ. Μπαλαούρας λοιπόν και οι συνάδελφοί του απεργοί θέλησαν να συναντηθούν με την κυβέρνηση, η οποία αρνήθηκε να τους συναντήσει, θεωρώντας ότι, όπως συνηθίζει, θα κάνει αυτό που θέλει χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Συνηθισμένη από άλλους συνδικαλιστές, οι οποίοι είτε ανήκουν στη Ρηγίλλης είτε ελέγχονται και εξαγοράζονται, θεώρησε ότι έτσι και οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα της Ελλάδος θα κάνουν μια απεργία για τα μάτια του κόσμου. Δεν υπολόγισε σωστά η κυβέρνηση. Εξάλλου και ο άβουλος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γκαργκάνας υπολόγισε σωστά. Και έτσι φτάσαμε στην πλήρη διακοπή των συναλλαγών και τελικά στην απόφαση του δικαστηρίου να κηρύξει παράνομη και καταχρηστική την απεργία των υπαλλήλων της Τράπεζας και να τους ξαναστείλει στη δουλειά τους. Τα πράγματα όμως, έστω και με αυτόν τον ακραίο τρόπο, μπήκαν στη θέση τους. Στην περίπτωση της Τράπεζας της Ελλάδος αποδείχτηκε ότι οι συνδικαλιστές είναι συνδικαλιστές και όχι εξωραϊστικός σύλλογος, ότι ο διοικητής πρέπει να είναι ισχυρή προσωπικότητα και ότι η κυβέρνηση είναι αλαζονική και δεν μπορεί να χειριστεί μια απλή υπόθεση.

Αν είχε δεχτεί να ακούσει τα αιτήματα των συνδικαλιστών τίποτε δεν θα είχε συμβεί.
Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/25/finance/ena-aplo-kapritsio-tis-moiras-2/

Τα παιδιά των παιδιών του Πολυτεχνείου* (Όλγα Μπαλαούρα)

Της Παναγιώτα Μπίτσικα:
«Σήμερα στο «Βήμα» οι δύο γενιές συναντώνται και μιλούν για το τότε, το τώρα και το αύριο. Εξι άνθρωποι. Τρεις τότε νεαροί εξεγερμένοι και σημερινοί 50άρηδες απέναντι σε τρεις νέους του 2003, φυσικά γεννήματά τους: Αλκης Παπαδήμας – Μάκης Μπαλαούρας – Τάκης Κοντογιάννης απέναντι στα παιδιά τους Μαρίνα Παπαδήμα – Ολγα Μπαλαούρα – Δημήτρη Κοντογιάννη.»

Όλγα Μπαλαούρα και Μάκης Μπαλαούρας

ΟΛΓΑ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ » N’ αλλάξουμε τον κόσμο γυρίζοντάς τον ανάποδα»

Μια τούφα μαλλιών μέσα σ’ ένα κιτρινισμένο από τον καιρό φάκελο ήταν για την, 22χρονη σήμερα, η αρχή για να ξεδιαλύνει όσα καταλάβαινε στο περίπου από τις παρέες του μπαμπά και της μαμάς, όταν συζητούσαν για τις μέρες της χούντας. Μαζί και ένα εξώφυλλο του περιοδικού «Επίκαιρα», το 1973, που έπεσε τυχαία στα χέρια της. Έτσι ξεκαθάρισε «ζουμάροντας» το πρόσωπο του πατέρα της, του Μάκη Μπαλαούρα, ότι κατείχε κεντρική θέση στο τοπίο της αντίστασης κατά της δικτατορίας.

«Ήμουν στο Δημοτικό. Τον ρώτησα με τα μαλλιά στο χέρι: «Τι είναι; » Ανατρίχιασα. Μου περιέγραψε με απίστευτη χαλαρότητα και σεμνότητα πως του τα ξερίζωσαν στην Ασφάλεια. Έσκυψε τα μάζεψε… «Εντάξει, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Άλλοι έχουν μείνει «φυτά» από τα βασανιστήρια». Τέτοια έλεγε. Ο πατέρας μου φυλακίστηκε στην ίδια ηλικία που είμαι εγώ τώρα…».

Φοιτήτρια στο 4ο έτος της Αρχιτεκτονικής στην Ξάνθη, η Όλγα συνδικαλίζεται στο πανεπιστήμιο, είναι μέλος φοιτητικής παράταξης, μετέχει σε πρωτοβουλίες για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά έχει ενεργό δράση και στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Κάνει πλάκα λέγοντας ότι παιδί δεν έμαθε να ζωγραφίζει πάνω σε χαρτί αλλά σε πανό!

«Μεγάλωσα στο υπόγειο των γραφείων του KKE Εσωτερικού στη Νέα Σμύρνη, όπου η μαμά μου ήταν γραμματέας της τοπικής οργάνωσης. Μπέιμπι σίτινγκ μού ‘καναν οι αντάρτες».

Οι γονείς την έπαιρναν μαζί τους στις πορείες, ώσπου μαθήτρια πια στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο έτρεχε μόνη της σε αυτές, ενώ σήμερα στο φοιτητικό αμφιθέατρο και στους δρόμους διαδηλώνει με το σύνθημα από τον Γκαλεάνο: «Ναι, να αλλάξουμε τον κόσμο, γυρίζοντάς τον ανάποδα».

Πρόσφατα ο πατέρας της, Μάκης Μπαλαούρας, τής έδωσε να διαβάσει τη λεγόμενη «Μελέτη των 12 της ΑΣΟΕΕ» του 1973. Ήταν ένας τρόπος να της πει ότι μια και μετέχει στα κοινά στο πανεπιστήμιο, καλό θα ήταν να προβάλλουν διεκδικητικά όσα τους αφορούν άμεσα, τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών. «Και εμείς με συγκεκριμένα ζητήματα που βάλαμε», της θύμισε ο Μάκης Μπαλαούρας, «συσπειρώσαμε τους φοιτητές πριν από 30 χρόνια». Ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ο Μάκης Μπαλαούρας συνελήφθη στις 13 Φεβρουαρίου, στην πρώτη κατάληψη-συγκέντρωση του Πολυτεχνείου. Ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίστηκε δημοσίως – στο δικαστήριο – με εμφανή τα σημάδια των βασανιστηρίων. «H χούντα προφανώς ήθελε να τρομοκρατήσει τους φοιτητές» λέει. Τότε, κυκλοφόρησαν και τα «Επίκαιρα» έχοντας φωτογραφία στο εξώφυλλο το άγρια χτυπημένο πρόσωπό του.

H Όλγα Μπαλαούρα συγκινείται όταν πηγαίνει στο Πολυτεχνείο. Και πηγαίνει κάθε χρόνο. Μόνο που θα ήθελε η γιορτή να μη θυμίζει «εργολαβία» των παρατάξεων, που «τρώγονται» ποια θα πάρει τις μικροφωνικές…

Κάνει κριτική στη γενιά του Πολυτεχνείου: «Βγήκαν με τα φωτοστέφανα στη Μεταπολίτευση και το φως που παρήγαγαν ήταν σαν νέον, αφήνοντας μετά να σβήσει η φλόγα που έδειχνε ότι θα έφερναν κάτι καινούργιο».

Ο ίδιος ο Μάκης Μπαλαούρας, οικονομολόγος και συνδικαλιστής της ΟΤΟΕ σήμερα, καταλαβαίνει τα παιδιά που λένε: «Τι κάνατε μετά; Φανήκατε λίγοι». Και παραδέχεται: «Είτε μπλεχτήκαμε στην καθημερινότητα και μπήκαμε στο καβούκι μας είτε παραγοντίσαμε είτε υποταχθήκαμε στα κομματικά γρανάζια, και ξεκόψαμε από την κοινωνία. Και δημιουργήθηκε κάτι που δεν έχει σχέση με όσα θέλαμε παλεύοντας τότε, όπως το να μην υπάρχει φτώχεια, να υπάρξει ποιότητα ζωής».

H Όλγα πιστεύει ότι το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή για μια διαφοροποίηση και έχει νόημα να αναδειχθεί το περιεχόμενό του σήμερα που «παγκοσμιοποιείται ο κομφορμισμός, που έρχονται υπό άλλους μανδύες αυταρχικές αντιλήψεις, που πλήττεται ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και σε όσα είναι «εκτός γραμμής», που το πανεπιστημιακό άσυλο σιγά σιγά καταργείται, που χτυπιέται το δημόσιο πανεπιστήμιο».
Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/ta-paidia-twn-paidiwn-toy-polytexneioy/