"Γένοβα-Πόρτο Αλέγκρε: Από τους δρόμους στα θρανία" Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ Του Μάκη Μπαλαούρα

Στη Νέα Υόρκη για λόγους συμβολισμού, και όχι μόνο στο Νταβός που πραγματοποιούνται μόνιμα, συγκεντρώθηκαν στις αρχές του μήνα 2.500 κορυφαίοι εκπρόσωποι της οικονομικής και πολιτικής παγκόσμιας εξουσίας, προφανώς όχι για λόγους κοινωνικής συναναστροφής, αν και αυτό είναι απαραίτητο σε τέτοιους κύκλους, αλλά για να διαβουλευτούν πάνω στις παγκόσμιες εξελίξεις και για να χαράξουν της διεθνικές στρατηγικές τους στην οικονομία.

Οι από πάνω, για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, φυσικά χρειάζονται με τη βοήθεια των (οργανικών) διανοούμενων τους, παρεμβάσεις και έλεγχο του περιεχομένου σκέψης και καθορισμό των ιδεολογικών προσανατολισμών των ανθρώπων όπου γης. Έτσι διαμορφώνουν τις εξελίξεις, συσχετίζοντας το εθνικό με το διεθνές και αντιστρόφως.

Οι από κάτω, εισπράττοντας συνεχώς σφαλιάρες από τους από πάνω, σκέφτηκαν, πολύ απλά, να υιοθετήσουν την πρακτική τους όπως έκαναν άλλωστε και οι παλιοί. Ας διαβουλευτούμε, λοιπόν, είπαν. Ας μελετήσουμε κι αν μπορέσουμε, σήμερα και αύριο, ας χαράξουμε κι εμείς στρατηγικές.

Έτσι 50.000 άνθρωποι από 130 χώρες από τις πιο ανεπτυγμένες έως την Γκάνα, τις Φιλιππίνες, τη Νότια Αφρική και την Ινδία, έκλεισαν ραντεβού στο Πόρτο Αλέγκρε. Τι συζήτησαν; Τα πάντα. Για το πραγματικό χρέος των αναπτυγμένων κρατών προς τον τρίτο κόσμο, για τον πλανήτη που καταστρέφεται, για τα φάρμακα που είναι πανάκριβα, για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα για το νερό που στερεύει και μολύνεται, ακόμα και για την εμπορευματοποίηση της αρχιτεκτονικής.

Φυσικά απέρριψαν με πάθος τον πόλεμο, καταδίκασαν την πολιτική του Ισραήλ και τον άλλων στην Παλαιστίνη και συζήτησαν τα βαθύτερα αίτια της νεοφιλελεύθερης κρίσης της Αργεντινής.
Και εδώ διαφέροντας από τους από πάνω, όλα αυτά τα έπραξαν με μουσική και χορό.

Ο Τσε και ο Ζαπάτα παντού, συμβολικές μορφές του έρωτα για τη ζωή. Συνυπήρξαν όλοι και όλες. Οι προσωπικότητες όπως ο Τσόμσκι και ο Βαλερστάιν αλλά και «ασήμαντοι», κατά τη δήλωση τους, πρόσωπα όπως η μάνα του Κάρλο Τζουλιάνι και η Ινδιάνα Ριγκομπέρτα Μαντσού.

Σοσιαλιστές και κομμουνιστές (ηγεμονική αν και με εντυπωσιακή πλαστικότητα, ήταν παρουσία της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης), αλλά κυρίως αγωνιστές και αγωνίστριες των κοινωνικών κινημάτων, του φεμινισμού, της οικολογίας καθώς και του συνδικαλισμού, αντιπαρατέθηκαν μεταξύ τους χωρίς όμως να σηκώσουν αναχώματα, αφού τους συνδέει η κοινή αντίθεσή τους στον νεοφιλελευθερισμό, που συνοψίζεται στο σύνθημα «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Στη Γένοβα το κίνημα βγήκε στους δρόμους.

Στο Πόρτο Αλέγκρε πήγε στα θρανία

Σύνδεση θεωρίας και πράξης, όπως διδασκόμασταν παλιά.

Στο Πόρτο Αλέγκρε, όπως θα έλεγε και ο Γκράμσι «μπήκαν τα θεμέλια για μια βαθιά αλλαγή που να δημιουργεί μια νέα σχέση μεταξύ κοινωνίας και κουλτούρας, λαού και διανοούμενων, που να επιδρά στα ήθη και να διαμορφώνει νέες αισθητικές».

Άμποτε και στη Θεσσαλονίκη το 2003 να φτιάξουμε και Γένοβα και Πόρτο Αλέγκρε.

Είμαστε ώριμοι.

« «Συναντήσεις» της Αυγής »

«Ο συνδικαλισμός στη σύγχρονη εποχή» ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ-ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ

Αθήνα, 21-22-23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002. Αίθουσα ΕΣΗΕΑ Ακαδημίας 20

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002
18:00 Άνοιγμα Συνεδρίου Νίκος Κωνσταντόπουλος, Πρόεδρος Συνασπισμού.

18:00 – 21:00 Πρώτη ενότητα: Αλλαγές στη μισθωτή εργασία και συνδικαλισμός.
Πρόεδρος: Σάββας Ρομπόλης, Καθηγητής Παντείου.
18:10-18:50 Εισήγηση: 30′ Ζακ Φρεσινέ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Παρίσι 1, πρόεδρος Γαλλικού IRES. 18:50 – 19:30
Παρεμβάσεις: ¬ Αποστόλης Δεδουσόπουλος, καθηγητής Παντείου. ¬
Γιώργος Σταμάτης, καθηγητής Παντείου. ¬
Πέτρος Λινάρδος – Ρυλμόν, επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ/ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. ¬
Δημήτρης Σούκης, συνδικαλιστής ΔΕΗ. ¬
Δημήτρης Στρατούλης, Διοίκηση ΓΣΕΕ, Γραμματέας κοινωνικής πολιτικής. ¬
Θανάσης Τσακίρης, ερευνητής. ¬
Δημήτρης Παφίλης, πρώην Πρόεδρος της ΟΤΟΕ. ¬
Σωκράτης Ματζουράνης, μέλος Διοίκησης ΟΣΠΑ. ¬
Παναγιώτης Κλάπας, μέλος Διοίκησης ΑΔΕΔΥ. ¬
Δημήτρης Σουλιώτης, πρώην στέλεχος του ναυτεργατικού κινήματος.

19:30 – 21:00 Συζήτηση. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002 11:00 – 14:00

Δεύτερη ενότητα. Η αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος.
Πρόεδρος: Γιάννης Κουζής, επικ. καθηγητής Παντείου. 11:00 – 11:30
Εισήγηση: Γιώργος Κουκουλές, αν. καθηγητής Παντείου.
11:30 – 13:00 Παρεμβάσεις: ¬
Γιάννης Θεωνάς, πρώην Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρώην Ευρωβουλευτής. ¬
Μαρία Φραγκιαδάκη, μέλος Διοίκησης της ΓΣΕΕ. ¬
Δημήτρης Λιβιεράτος, ιστορικός του εργατικού κινήματος. ¬
Κώστας Γκουτζαμάνης, Αντιπρόεδρος ΕΚΑ. ¬
Ηλίας Στάβερης, Βετεράνος του εργατικού κινήματος. ¬
Σωτήρης Σιώκος, Αντιπρόεδρος του ΙΝΕ/ΟΤΟΕ. ¬
Στέφανος Λαιμός: Αντιπρόεδρος του ΙΝ.Ε./Γ.Σ.Ε.Ε.-ΑΔΕΔΥ. ¬
Γιώργος Ρωμανιάς, επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝ.Ε./Γ.Σ.Ε.Ε.-ΑΔΕΔΥ. ¬
Μάρκος Μπασιούκας, Μέλος Διοίκησης της ΑΔΕΔΥ. 13:00 – 14:00 Συζήτηση.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002 18:00 –21:30

Τρίτη Ενότητα. Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα σήμερα. Θεσμός σε κρίση με περιθώρια ανάσχεσης;
Πρόεδρος: Γιώργος Κουκουλές, αν. καθηγητής Παντείου. 18:00 – 18:30
Εισήγηση, Γιάννης Κουζής, επικ. καθηγητής Παντείου. 18:30 – 20:00
Παρεμβάσεις: ¬ Χρήστος Πολυζωγόπουλος, Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.
Αλέκος Καλύβης, Αντιπρόεδρος ΓΣΕΕ. ¬
Δημήτρης Κωστόπουλος, πρώην Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρώην Βουλευτής.
Γιάννης Μανώλης, Γενικός Γραμματέας ΓΣΕΕ. ¬
Ηλίας Βρεττάκος, Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ. ¬
Δημήτρης Χατζησωκράτης, πρώην μέλος Προεδρείου της ΓΣΕΕ. ¬
Παπασπύρος Σπυρος, Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ. ¬
Μάκης Μπαλαούρας, Πρόεδρος του Συλλόγου της Τράπεζας της Ελλάδας. ¬
Γρηγόρης Καλομοίρης, Αντιπρόεδρος ΟΛΜΕ. ¬
Στάθης Λεουτσάκος, πρώην μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ. 20:00 – 21:00 Συζήτηση

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002 11:00–14:00 Τέταρτη Ενότητα.

Ο συνδικαλισμός σε συνθήκες έντασης της Διεθνοποίησης σε Ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο.
Πρόεδρος, Δημήτρης Στρατούλης, Γραμματέας κοινωνικής πολιτικής ΓΣΕΕ. 11:00 – 11:40 Εισήγηση, Ούντο Ρεφέλντ, πολιτειολόγος, ερευνητής του IRES. 11:40 – 13:20 Παρεμβάσεις ¬ Ζακ Φρεσινέ, Πρόεδρος IRES, καθηγητής στο Παρίσι . ¬ Κώστας Βεργόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Παρισιού. ¬ Άλκης Ρήγος, Καθηγητής Παντείου. ¬ Παναγιωτόπουλος Νίκος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. ¬ Γιώργος Ντάσσης, Υπεύθυνος Γραφείου Βρυξελλών της ΓΣΕΕ. ¬ Αλέκος Καλύβης, Αντιπρόεδρος ΓΣΕΕ. ¬ Σωτήρης Μάρταλης, συνδικαλιστής ΟΛΜΕ. ¬ Χάρης Σμυρνιώτης, συνδικαλιστής ΕΚΑ. ¬ Χριστόφορος Παπαδόπουλος, μέλος της Διεθνούς Δράσης. ¬ Σωτήρης Γεωργόπουλος, πρώην μέλος Διοίκησης του ΕΚΑ. ¬ Νίκος Μαλινόγλου, Συνδικαλιστής στην Υγεία. ¬ Δέσποινα Σπανού, μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ. ¬ Τριαντάφυλλος Μυταφίδης, συνδικαλιστής ΟΛΜΕ. 13:20 – 14:20 Συζήτηση 14:20 – 14:30 Συνόψιση εργασιών: Γιώργος Κουκουλές, αν. καθηγητής Παντείου. 14:30 Τέλος εργασιών.

“Η ΑΥΓΗ”

Βρωμούσες βρωμιάρηδων « «Συναντήσεις» της Αυγής »

Του Μάκη Μπαλαούρα

Για τη γιορτή του, καθυστερημένα τηλεφώνησα σε ένα παλιό συμμαθητή μου από το χωριό. Εύθυμος τύπος και γνωστός πλακατζής, άρχισε να μου αραδιάζει ιστοριούλες των εφηβικών μας χρονών, που τώρα βρίσκονται στο πάτο του μυαλού μας και χρειάζονται βίντσι για να ανέβουν. Άλλες πιο εύκολα, άλλες πιο δύσκολα, άλλες καθόλου. Μου ΄λεγε, λοιπόν σκασμένος στα γέλια, για την πλάκα που είχαμε κάνει κάποια μέρα των γιορτών των Χριστουγέννων που μαζευόταν πολύς κόσμος στο ποιο καθωσπρέπει (;) ζαχαροπλαστείο της κωμόπολης μας.

Παραγγείλαμε τα γλυκά μας, κάποιοι πιο μεγάλοι Μπυράλ και φωνασκούσαμε χαρούμενα. Έτσι νομίζαμε γιατί κατέφτασε συνοφρυωμένος ο Αντρέας, ο μαγαζάτορας, ερχόμενος από ένα μακρινό χωριό φέρνοντας γερή προίκα από τα χωράφια του που απαλλοτρίωσαν για το αεροδρόμιο και φτιάξε μ΄ αυτή το νέο ζαχαροπλαστείο. Μας είπε με απαξιωτικό ύφος να στρίβουμε, αφού πρώτα πληρώσουμε, αποχωρώντας με στυλ καρδινάλιου για το «ταμείο» του.

Ο παλιός συμμαθητής έριξε την ιδέα να ρίξουμε κρυφά βρομούσα στο μαγαζί για να τον τιμωρήσουμε. Αργότερα καταλάβαμε πως αυτός θα την έριχνε έτσι κι αλλιώς. Απλώς ήθελε ιδεολογική κάλυψη και πολιτική στήριξη. Στο μαγαζί έγινε «το έλα να δεις». Οι οικογενειάρχες άρχισαν να εγκαταλείπουν πανικόβλητοι το μαγαζί, μερικοί μάλιστα βρίζοντας σκαιότατα τον μαγαζάτορα. Φυσικά δεν καταδέχτηκαν να πληρώσουν. Σ΄ εμάς δεν επιτράπηκε να ξαναπατήσουμε στο μαγαζί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, που σερβίριζε στο ανοιχτό χώρο της πλατείας.

Το αμερικάνικο υπουργείο Άμυνας κατασκευάζει βρωμογόνα

Την άλλη μέρα της επικοινωνίας-μνήμης με τον συμμαθητή μου διάβασα στις εφημερίδες πως το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέθεσε στο «Monell, Κέντρο Χημικών Αισθήσεων» (!) της Φιλαδέλφειας την κατασκευή βρωμογόνων. Όπως λέμε δακρυγόνα για τα βομβίδια που εξαπολύουν οι ΜΑΤατζήδες και δημιουργούν δάκρυα, έτσι θα λέμε βρωμογόνα αυτά που βρωμίζουν την ατμόσφαιρα.

Οι στρατιωτικοί Αμερικανοί εγκέφαλοι (και όχι οι συνάδελφοι τους αστυνομικοί- κι’ αυτό έχει τη σημασία του) σκέφτηκαν πως τα δακρυγόνα αντιμετωπίζονται με φωτιές. Και επιπλέον τις φωτιές της ανάβουν όλοι πολίτες και όχι μόνο οι αναρχικοί και οι μπαχαλάκηδες, οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν εικόνες έκρυθμης κατάστασης που δεν ταιριάζουν με τις ζωγραφιές φιλήσυχης κοινωνίας που κατασκευάζουν. Και για τα νεότερα χημικά, αυτά που παραλύουν το νευρικό σύστημα, βρέθηκε το αντίδοτο είναι το Maalox, ένα φάρμακο για το στομάχι, που οι Ιταλοί στη Γένοβα το απέδωσαν την εφευρετικότητα των Ελλήνων διαδηλωτών, τους σύγχρονες Δρυίδηδες που με το μαγικό αυτό νερό εξουδετέρωσαν τα φαρμακερά υγρά των Ρωμαίων πραιτοριανών.

Έτσι θα φτιάξουν πλήθος από βρωμογόνα. Ανάλογα με τον πολιτισμό και την ευαισθησία του κάθε λαού. Βρωμογόνο που θα βρωμά σκουπίδια, βρωμογόνο που θα βρωμά ψοφίμι ή σκατά.

Βέβαια θα βρεθεί και το αντίστοιχο αντίδοτο. Αλλά μέχρι τότε οι Αμερικανοί χωροφύλακες ευελπιστούν ότι θα έχουν κάνει τη δουλειά τους, να διαλύουν δηλαδή τις διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Βέβαια αυτά τα μέσα είναι οι ήπιες μορφές αντίδρασης.

Όταν χρειάζεται εξαπολύουν τα άλογα, τις πλαστικές σφαίρες ή στο τέλος-τέλος τις πραγματικές. Έτσι όπως έγινε με τον Κάρλος Τζουλιάνι στη Γένοβα.

Όμως αν ο διάβολος τρέψει τον αέρα εκεί που συνεδριάζουν G8, οι αντιπρόσωποι στο ΠΟΕ ή στο συμβούλιο κορυφής της ΕΕ και αρχίζει η βρώμα π.χ. σκατού, τι θα κάνουν οι ηγέτες του κόσμου. Μπρου!

Θα διαλυθούν σε κατάσταση πανικού, αναποδογυρίζοντας τραπέζια και καρέκλες, όπως τότε στο χωριό με την αθώα βρωμούσα από τα αθώα εφηβικά χέρια. Οσμή σκατού όμως;
Tres banale!

« «Συναντήσεις» της Αυγής »