Tου Μάκη Μπαλαούρα
• υποψήφιου Βουλευτή στο Νομό Ηλείας με τον ΣΥΡΙΖΑ
Επί μια δεκαετία, μέχρι το 2008, κάθε χρόνο υπήρχε εκτίναξη της ανάπτυξης, φέρνοντας την Ελλάδα πρώτη σε ρυθμούς ανάπτυξης σ’ όλη την ΕΕ. Συνολικά τη δεκαετία αυτή το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 40%. Με άλλα λόγια η Ελλάδα, ως σύνολο, έγινε πιο πλούσια και φυσικά, όχι λόγω των νόμων της φύσης αλλά της πολιτικής, η κατανομή όμως του πλούτου έγινε με έντονα ταξικά κριτήρια. Να σημειώσουμε ότι όλη αυτή την περίοδο η κερδοφορία του κεφαλαίου ήταν η μεγαλύτερη σ’ όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Παρά ταύτα, οι προϋπολογισμοί του κράτους εξακολουθούσαν να είναι ελλειμματικοί, δηλαδή αν και αύξανε ο πλούτος αυτός πήγαινε κυρίως στα πιο πλούσια στρώματα και τάξεις, οι δαπάνες του κράτους αυξάνονταν προς αντιπαραγωγικές κατευθύνσεις, ενώ τα έσοδα του από τη φορολογία παρέμειναν πολύ πιο κάτω από την αναλογική αύξηση του ΑΕΠ.
Μ’ άλλα λόγια, ακόμα και στην εποχή των παχιών αγελάδων οι φοροαπαλλαγές, η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή και η εισφοροδιαφυγή όχι μόνο δεν παρέμειναν σταθερές ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά, αντίθετα αυξήθηκαν.
Επιπλέον, αυτή τη μεγάλη περίοδο τεράστιας κερδοφορίας δεν λήφθηκαν μέτρα θωράκισης των επιχειρήσεων, από τους ίδιους τους επιχειρηματίες, όπως επενδύσεις και εξαγωγικός προσανατολισμός, ούτε καν μέτρα επιβίωσης τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τράπεζες, όπου επί μια δεκαετία η πρωτοφανής παγκοσμίως κερδοφορία τους τις οδηγούσε να μοιράζουν τα κέρδη στους μετόχους, που τότε μάλιστα τα μερίσματά τους δεν φορολογούντο, ενώ σήμερα φορολογούνται αυτοτελώς με 25%, ενώ έπρεπε να ενταχθούν στη φορολογική κλίμακα. Αντίθετα έπρεπε να λάβουν την ελάχιστη πρόνοια ενίσχυσης της κεφαλαιακής τους βάσης για να αντιμετωπίσουν τους ενδεχόμενους κινδύνους, που δεν άργησαν να έρθουν. Εδώ πέραν της ευθύνης των διοικήσεων των τραπεζών, υπάρχει σοβαρή ευθύνη στις κυβερνήσεις και στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Σημειώνουμε ότι ενώ τα κέρδη των τραπεζών, όπως και όλων των επιχειρήσεων, φορολογούντο με 25% (σήμερα βρίσκεται στο 20%), με διάφορα νομοθετικά τρικ που τους υποδείκνυαν οι κυβερνήσεις, η φορολογία επί των κερδών τους έφτανε το πολύ στο 17%.
Παραοικονομία, εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή
Σύμφωνα με παλαιότερες εκτιμήσεις, το μέγεθος της παραοικονομίας (εισοδήματα νόμιμα που δεν δηλώνονται, παράνομες δραστηριότητες) στην Ελλάδα βρίσκεται στο 30% του ΑΕΠ ή στα 69 δισ. ετησίως, γεγονός που την κατατάσσει πρώτη με διαφορά όχι μόνο στην ΕΕ, αλλά και σε σύγκριση με άλλα κράτη όπως ΗΠΑ, Ελβετία, Αυστραλία (μελέτη καθηγητή F. Scheider). Η παραοικονομία αυξήθηκε το 2010 κατά 0,4 μονάδες, λογική συνέπεια της αύξησης της φορολογίας.
Η μεγαλύτερη συνέπεια της παραοικονομίας είναι η αδήλωτη εργασία, η οποία υπολογίζεται στο προκλητικό ποσοστό του 25%, δηλαδή για έναν στους 4 εργαζόμενους δεν καταβάλλονται, πέραν των φόρων, εισφορές κοινωνικής ασφάλισης , με αποτέλεσμα η εισφοροδιαφυγή να υπολογίζεται στα 8 δισ. (Ευρωπαϊκή Επιτροπή).
Η φοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί μέρος της παραοικονομίας, δηλαδή δεν ταυτίζεται μ’ αυτήν, σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς ανέρχεται στο 4,8% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 12 δισ. ευρώ, που είναι το μεγαλύτερο ποσοστό στην ΕΕ.
Το ζήτημα της φοροδιαφυγής πρέπει να συσχετιστεί με τη φοροαποφυγή, τις φοροαπαλλαγές και τις φοροκλοπές και με την εισφοροδιαφυγή, εισφοροκλοπή. Μ’ άλλα λόγια, στην Ελλάδα, σε μεγάλη απόσταση από τα άλλα κράτη της ΕΕ, υπάρχει φοροασυδοσία και φοροασυλία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι το 30% περίπου των ευκατάστατων στρωμάτων που κατέχουν το 50% του ΑΕΠ, δεν πληρώνουν φόρους.
Ποιοι πληρώνουν φόρους ή «λεφτά υπάρχουν»
Ο φόρος εισοδήματος, η βασική πηγή είσπραξης φόρων για ένα ευνομούμενο κράτος, στην Ελλάδα ανέρχεται μόλις στο 7,3% του ΑΕΠ έναντι 12,2% του ΑΕΠ σ’ όλη την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Έτσι, τα έσοδα πριν την κρίση κατά μέσο όρο ανέρχονταν στο 6,9% του ΑΕΠ έναντι 27,3% του ΑΕΠ στην ΕΕ των 15.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που αφορούν το οικονομικό έτος 2008, στο δηλωθέν εισόδημα φυσικών προσώπων η συμμετοχή των μισθωτών και συνταξιούχων ανήλθε στο 76%, ενώ οι εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις κάλυψαν το 9%, οι οικοδομές 9%, τα ελεύθερα επαγγέλματα 4%, ενώ το υπόλοιπο 2% προερχόταν από γεωργικές επιχειρήσεις και κινητές αξίες.
Πώς να μην είναι έτσι, όταν το μέσο ετήσιο δηλωθέν εισόδημα των μισθωτών-συνταξιούχων ανήλθε στα 14.913 ευρώ, υπερδιπλάσιο των άλλων κατηγοριών. Συγκεκριμένα: Από τα 3 εκατομμύρια μη μισθωτών-συνταξιούχων το 83% (2,5 εκατομμύρια) δήλωσε ατομικό εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ (τότε το αφορολόγητο γι’ αυτήν την κατηγορία ήταν 10.500 ευρώ) εκ των οποίων οι μισοί περίπου (το 47%) δήλωσαν μηδενικό εισόδημα. Με άλλα λόγια, το 80% των μη μισθωτών-συνταξιούχων δεν πλήρωσαν φόρο, γιατί ήταν κάτω από το αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ. (Ας κρατήσουμε αυτό το στοιχείο, για να αξιολογήσουμε πιο κάτω την προκρούστεια λογική της κυβέρνησης που κατεβάζει το αφορολόγητο όριο στα 5.000 ευρώ).
Στο φόρο των νομικών προσώπων οι 202.500 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (κατά μέσο όρο απασχολούν 5 υπαλλήλους) πληρώνουν ετησίως φόρο 6.100 ευρώ, όσο δηλαδή ένας μισθωτός μικτών αποδοχών (πριν την κρίση) 3.000 ευρώ το μήνα. Από μια άλλη πλευρά της εικόνας βλέπουμε ότι στο σύνολο των νομικών προσώπων το 44% των επιχειρήσεων δήλωσαν μηδενικά κέρδη.
Η είσπραξη του ΦΠΑ –δηλαδή ενός φόρου που καταβάλλουν τελικά οι καταναλωτές και δεν αποδίδεται από τις επιχειρήσεις– είναι επίσης προβληματική. Ενώ το βεβαιωμένο ΦΠΑ (και από περαιώσεις ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων) ανήλθε το 2009 στα 7 δισ. ευρώ, εισπράχθηκαν μόνο 588 εκατ. ευρώ, δηλαδή μόλις το 8%.
Με όλα τούτα δεν είναι τυχαίο ότι η φορολογία του κεφαλαίου στην Ελλάδα βρίσκεται στο 15,9%, ενώ στην ΕΕ είναι υπερδιπλάσια, φτάνοντας το 33%. Αντίθετα, η επιβάρυνση της εργασίας είναι ίδια με την ΕΕ.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν ανέρχονταν στο 1 δισ. ευρώ, αλλά εισπράχτηκαν μόνο 26 εκατ., δηλαδή το 3%. Στην κατηγορία της μεγάλης ακίνητης περιουσίας σημειώνεται επίσης μεγάλη φοροδιαφυγή. Συγκεκριμένα, από τις δηλωθείσες πράξεις (κληρονομιές, δωρεές κ.τ.λ.) που ανήλθαν σε 606 εκατ. ευρώ εισπράχτηκε το 45%. Αυτά στα επίσημα καταγραφόμενα στοιχεία. Στους –όποιους– ελέγχους έγιναν, εντοπίστηκαν 8.500 ακίνητα με αξία πάνω από 1 εκατ. ευρώ που δεν είχαν δηλωθεί. Οι φορολογικές αρχές ζητούν διευκρινίσεις, αλλά ανταποκρίθηκε μόνο το 1/6 των ιδιοκτητών.
Έμμεση φορολογία που χτυπά τους ασθενέστερους
Η εσκεμμένη –λόγω πολιτικής πελατείας– αλλά και η λόγω ανεπάρκειας ασκούμενη φορολογική πολιτική, προκειμένου να ανταποκριθεί στη συλλογή εσόδων εκτίναξε την έμμεση φορολογία. Έτσι, πριν από τα τελευταία μέτρα οριζόντιας κατεύθυνσης, που θίγουν με πρωτοφανή τρόπο τους μισθωτούς και συνταξιούχους, η αναλογία έμμεσων-άμεσων φόρων για το 2010 ήταν 59% προς 41%. Αυτή εκτινάχτηκε – πριν τις τελευταίες αυξήσεις στο ΦΠΑ– στο 62,2% προς 37,8%. Με άλλα λόγια, οι έμμεσοι φόροι που επιβαρύνουν συγκριτικά τους φτωχότερους, συνέχισαν την ανοδική τους πορεία. Έτσι, ενώ οι κάτοικοι της ευρωζώνης για κάθε 1 ευρώ άμεσων φόρων καταβάλλουν αντίστοιχο ποσό για έμμεσους φόρους, στην Ελλάδα για κάθε 1 ευρώ άμεσων φόρων πληρώνουν 1,58 ευρώ έμμεσους φόρους. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ στους έμμεσους φόρους.
Στις μεγάλες επιχειρήσεις –ιδιαίτερα στις πολυεθνικές– η φοροδιαφυγή διευκολύνεται μέσω της πρακτικής υπερτιμολογήσεων-υποτιμολογήσεων, με τις τριγωνικές συναλλαγές καθώς και με τα αυξημένα ποσοστά δικαιωμάτων (royalties). Διαδεδομένη για την φοροαποφυγή είναι και η καταβολή εισοδήματος σε είδος ή μπόνους.
Τέλος, μεγάλη φοροδιαφυγή εντοπίζεται μέσω της ίδρυσης offshore εταιριών, προκειμένου να αποκρύβουν έσοδα και κέρδη από φοροδιαφυγή ή από παράνομες δραστηριότητες (μαύρο χρήμα, λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού που ανθεί κ.τ.λ.), ή από τη διαφθορά κρατικών και κυβερνητικών στελεχών.
Η πλοιοκτησία ελληνικών συμφερόντων, με το μεγαλύτερο στόλο στον κόσμο, ευνοείται από το κράτος με 44 φοροαπαλλαγές και καταβάλλει μόνο 12 εκατ. το χρόνο (2011). Ως μέτρο σύγκρισης αξίζει να αναφέρουμε ότι από τα παράβολα των μεταναστών για την άδεια παραμονής εισπράχτηκαν 50 εκατ. Το επιχείρημα της αστικής τάξης από παλιά είναι υποστηρίζει ότι δεν μπορεί το κράτος να επιβάλει μεγαλύτερους φόρους, γιατί οι εφοπλιστές θα πάρουν τα πλοία τους σε άλλες σημαίες. Δεν είναι όμως έτσι. Η αξιόπιστη ελληνική σημαία από τις ΗΠΑ έως την Κίνα έχει ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση και διευκολύνσεις, όπως λιγότερους ελέγχους και επιθεωρήσεις ή μη επιβολή φορολογίας στους πλοιοκτήτες τέτοιων σημαιών, όπως η ελληνική (πρακτική στις ΗΠΑ).
Η διαφθορά
Σημειώνουμε ότι η διαφθορά στην Ελλάδα ανέρχεται στο 8% του ΑΕΠ (βλέπε «Εποχή» 13/6/10 http://www.epohi.gr/portal/politiki/7181-2010-06-13-18-53-17 ), δηλαδή στα 20 δισ. περίπου, κερδίζοντας έτσι την πρώτη θέση στη ζώνη του ευρώ, ενώ στην Ισπανία, που βρίσκεται υψηλά στην κατάταξη, η διαφθορά υπολογίζεται στο 4% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα καταγράφεται ως η πιο διεφθαρμένη ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, πιο διεφθαρμένη ακόμα και από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Τουρκία. Έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, αν η διαφθορά της Ελλάδας μειωνόταν κατά 50%, τότε το δημόσιο έλλειμμα θα ήταν κατά 4% του ΑΕΠ μικρότερο τα τελευταία χρόνια.
Γιατί δεν χτυπούν τη φοροδιαφυγή
Δεδομένων όλων τούτων, δεν είναι μη ανερμήνευτο ότι οι βεβαιωμένες οφειλές –δηλαδή οφειλές που προέκυψαν από εντοπισμό μόνο ενός μέρους της φοροδιαφυγής– ανέρχονται σήμερα στα 42 δισ. Απ’ αυτά, τα 10 δισ. είναι εισπράξιμα. Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει, είναι γιατί η Ελλάδα είναι πρώτη απ’ όλα τα κράτη της ΕΕ στη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Πολλές εισηγητικές εκθέσεις του Προϋπολογισμού του κράτους σημειώνουν το φαινόμενο αυτό και ορκίζονται ότι επί των ημερών της (κάθε) κυβέρνησης θα πάρουν μέτρα για την πάταξή του.
Αναγκαίες μεταρρυθμίσεις
Προφανώς, μερικά μέτρα που ακούγονται ή παρουσιάζονται στις εφημερίδες έχουν ενδιαφέρον και είναι εξαιρετικά χρήσιμα, όπως η αναδιοργάνωση των φορολογικών αρχών και η χρησιμοποίηση ηλεκτρονικών συστημάτων για διασταύρωση στοιχείων και διαχρονική παρακολούθηση των εισοδηματικών δυνατοτήτων των φορολογουμένων, η δημιουργία μητρώου ακινήτων, που σήμερα δεν υπάρχει (!), η σύνδεση αρχών και υπηρεσιών μεταξύ τους (Κτηματολόγιο, υπουργείο Μεταφορών, ασφαλιστικές εταιρίες), η απόδοση του ΦΠΑ σε πραγματικό χρόνο και επιβολή αυστηρών ποινών.
Τέτοιες μεταρρυθμίσεις μπορούν να προγραμματιστούν μέσα σ’ ένα χρονικό εύρος δύο περίπου χρόνων, αξιοποιώντας και την τεχνογνωσία άλλων κρατών. Όμως, στα δύο χρόνια της κυβέρνησης Παπανδρέου κανένας τέτοιος προγραμματισμός δεν βρίσκεται ούτε καν σε προκαταρτικό επίπεδο. Άλλωστε, έστω και με ημιτελείς μηχανισμούς, υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες ελάχιστης διασταύρωσης στοιχείων. Για παράδειγμα, κάτοχος κατοικίας, με τζιπ καγιέν, με εξοχικό και, ενδεχομένως, με δηλωμένη πισίνα, μπορεί να βρεθεί και να κληθεί να δικαιολογήσει την προέλευση του εισοδήματός του, με άνοιγμα και των τραπεζικών λογαριασμών του.
Το ερώτημα επομένως είναι πολιτικό. Ήθελαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, και κυρίως η τελευταία του ΠΑΣΟΚ, εν μέσω σοβαρότατης δημοσιονομικής κρίσης να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή; Προφανώς και δεν ήθελαν. Θα πρέπει να κονταροχτυπηθεί με φίλιες δυνάμεις που τη στηρίζουν οικονομικά ή πολιτικά (ΜΜΕ), ή αποτελούν πλατιά βάση του πελατειακού τους κράτους. Εκεί εντάσσεται και η απροθυμία της για τη φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία, όπως έκαναν Γερμανία, Αγγλία… Έτσι, η εκτίμηση οικονομολόγων και κέντρων μελετών (πρόσφατα το Οικονομικό Δελτίο της Alpha Bank), αλλά και η εκτίμηση της τρόικας καταλήγουν ότι τα φορολογικά έσοδα θα καταρρεύσουν λόγω της εκτίναξης της φοροδιαφυγής. Η κυβέρνηση, αντί να εντατικοποιήσει τους ελέγχους, τις διασταυρώσεις στοιχείων και να απαιτήσει τις ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις, προτίμησε την οριζόντια είσπραξη έκτακτων φόρων που πλήττουν πάλι, αυτή τη φορά θανάσιμα, μισθωτούς και συνταξιούχους.
Αφορολόγητο κάτω από το όριο φτώχειας
Οι έκτακτες εισφορές και η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.000 ευρώ για να πλήξουν ξανά τους μισθωτούς-συνταξιούχους, αλλά νομοθετήθηκαν για να πλήξουν–θεωρητικά– και ορισμένους φοροφυγάδες που δήλωναν εισοδήματα κάτω από το προηγούμενο όριο του 12.000 ευρώ. Προφανώς, οι φοροφυγάδες αυτή τη χρονιά θα δηλώσουν εισοδήματα κάτω του νέου ορίου ή δε θα δηλώσουν καθόλου, για να φυλάξουν τα νώτα τους στην επόμενη φορολογική επιδρομή, δεδομένου ότι τα πρόσθετα μέτρα θα ξεπεράσουν το 2011 τα 9 δισ., ενώ τα πρόσθετα μέτρα για 2010-2014 υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν τα 40 δισ. Άλλωστε, και επιστημονικά αναγνωρίζεται ότι μετά από κάποιο σημείο αύξησης της φορολογίας, τα φορολογικά έσοδα μειώνονται (καμπύλη Laffer).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το αφορολόγητο των 5.000 € είναι πολύ πιο κάτω από το αποδεκτό επίπεδο φτώχειας, το επίπεδο δηλαδή που καλύπτει αποκλειστικά τις βασικές ανάγκες διαβίωσης ενός ατόμου, που στην Ελλάδα ανέρχεται το 2010 στα 7.095 €. Με άλλα λόγια –ενδεχομένως παγκόσμια πρωτοτυπία– θα κληθούν να πληρώσουν φόρο και άτομα που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Προτάσεις άμεσης φορολόγησης
Προτάσεις για μια άλλη φορολογική πολιτική, που θα καλύπτει τουλάχιστον τα τρέχοντα δημοσιονομικά ανοίγματα, έχουν κατατεθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, από συνδικαλιστικές ανανεωτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις. Έτσι μπορούν να βρεθούν εναλλακτικές πηγές, όπως:
• Έκτατη εισφορά στα ακίνητα αξίας π.χ. άνω των 500.000 το άτομο, από τις μετοχές και άλλα χρεόγραφα, από καταθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό πάνω από ένα ποσό, για πισίνες, σκάφη κ.λπ.
• Εισφορά εφοπλιστών.
• Φόρος στις χρηματιστικές συναλλαγές.
• Αύξηση ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας, όπως ακριβά αυτοκίνητα, σκάφη, κοσμήματα.
• Αύξηση φορολογικών συντελεστών, π.χ. 50% για πάνω από 200.000 ευρώ και 70% πάνω από 500.000 ευρώ εισόδημα.
Προφανώς, πέραν των μέτρων αυτών πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών, φορολόγησης όλων των εισοδημάτων στην κλίμακα, θέσπισης πόθεν έσχες για όλους.
Η νέα φοροκαταιγίδα: Φόροι αλληλεγγύης στους… φοροφυγάδες
Στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης που θα ψηφιστεί αυτή τη βδομάδα, μέχρι την τελευταία στιγμή αφήνει ανοιχτό το έδαφος για νέες επιβαρύνσεις σε μισθωτούς-συνταξιούχους. Ήδη πέραν του κεφαλικού φόρου για τα εισοδήματα του 2010 που καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε, στο πολυνομοσχέδιο κατατέθηκαν δύο τροπολογίες. Η πρώτη, αφορά τα χαράτσια που θα πληρώσουμε το 2012 και θα αφορούν αφενός τα εισοδήματα του 2011 και αφετέρου τα εισοδήματα του 2012. Για το χαράτσι του 2011 θα εκδοθεί εκκαθαριστικό μετά την κατάθεση της φορολογικής δήλωσης. Για τον κεφαλικό φόρο των εισοδημάτων του 2012 η παρακράτηση θα γίνεται κάθε μήνα από με τον μισθό ή τη σύνταξη.
Η δεύτερη, αφορά αυτούς που θα είχαν το αυξημένο αφορολόγητο των 9.000 ευρώ (νέοι κάτω των 30 ετών και συνταξιούχοι άνω των 65, καθώς και άτομα με ειδικές ανάγκες) που ουσιαστικά καταργείται. Θα ισχύει μόνον εφόσον τα εισοδήματά τους δεν ξεπερνούν τις 9.000 ευρώ (πραγματικό και τεκμαρτό). Δηλαδή φορολογούμενος με 7.000 ευρώ εισόδημα από εργασία, που έχει όμως δικό του σπίτι ή αυτοκίνητο που το σύνολό τους ξεπερνά τα 9.000 ευρώ, θα πέφτει στο αφορολόγητο των 5.000 ευρώ.
Τσεκούρι και με τη νέα φορολογική κλίμακα
1. Το αφορολόγητο από τις 12.000 πάει στα 5.000 ευρώ, που όπως γράψαμε πιο πάνω είναι αρκετά κάτω από το επίπεδο φτώχειας που βρίσκεται στις 7.095 ευρώ. Έτσι, κάποιος με εισόδημα 7.000 ευρώ θα πληρώσει για το 2012 συνολικά 200 ευρώ.
2. Η νέα κλίμακα γίνεται εν πολλοίς αντιστρόφως προοδευτική, γιατί χτυπά κυρίως τους φτωχούς και τους μεσαίους. Η μέγιστη επιβάρυνση αφορά εισοδήματα μέχρι 32.000 ευρώ (900 ευρώ επιπλέον φόρος). Πάνω απ’ αυτό το εισόδημα η επιβάρυνση είναι μικρότερη (820 ευρώ).
3. Σε φορολογούμενους με παιδιά η επιβάρυνση εκτινάσσεται. Πέρσι φορολογούμενος με 3 παιδιά είχε αφορολόγητο 20.500, τώρα 12.000 ευρώ.
4.Όλες οι εκπτώσεις δαπανών από το εισόδημα θα υπολογίζονται από το φόρο με βάση το 10% και όχι με 20% που ίσχυε πέρσι. Αν, για παράδειγμα, φορολογούμενος δηλώνει ιατρικές δαπάνες 2.000 ευρώ, θα πληρώσει το 2012 επιπλέον φόρο, μόνο από την αλλαγή αυτή, 340 ευρώ. Οι δαπάνες αυτές είναι: ιατρικές, ενοίκια κύριας κατοικίας και παιδιών που σπουδάζουν (όμως μέχρι 1.000 ευρώ από τα 1.200), δίδακτρα σε φροντιστήρια, τόκοι στεγαστικών δανείων (η έκπτωση για τόκους 4.800 ευρώ το χρόνο το 2012 θα είναι μόλις 480 ευρώ από 1.728 ευρώ πέρσι), ασφάλιστρα ζωής, διατροφής, εισφορές σε ταμεία ασφάλισης επαγγελματιών.
Από την «ΕΠΟΧΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου